«Επιθυμώ ένα κράτος ελεύθερο χωρίς ασυδοσία»
Μετά από 33 χρόνια στο σώμα της αστυνομίας ο αντιστράτηγος ε.α., Χρήστος Κονταρίδης, πήρε τη μεγάλη απόφαση να κατέβει στον πολιτικό στίβο. Η υποψηφιότητά του με τη Νέα Δημοκρατία στη Β΄ περιφέρεια της Αθήνας χαρακτηρίστηκε από πολλούς… βουτιά στα βαθιά ο ίδιος, όμως, μιλώντας στην «Α» θεωρεί την αστυνομία «μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας».
Κ. Κονταρίδη, ξεκινάτε σε μια δύσκολη χρονικά στιγμή την ενασχόλησή σας με την πολιτική. Ποια είναι η αφετηρία αυτής σας της απόφασης;
«Η εμπλοκή μου με τα κοινά πράγματι είναι κάτι νέο για μένα, καθώς δεν είχα σκεφτεί στο παρελθόν κάτι παρόμοιο. Όμως, ήμουν 33 χρόνια στο Σώμα της Αστυνομίας –ενός ζωντανού οργανισμού, μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας– και η εμπειρία μου από αυτήν την πορεία με έκανε να γνωρίζω και να καταλαβαίνω πολύ καλά πώς σκέφτεται, τι πιστεύει και πώς νιώθει ο απλός Έλληνας πολίτης. Αυτή μου την εμπειρία θα ήθελα να θέσω στην κρίση των ψηφοφόρων της Β´ ΑΘΗΝΩΝ και φυσικά όλων των Ελλήνων».
Όμως, σίγουρα γνωρίζετε πως αρκετές φορές η Αστυνομία κριτικάρεται και βρίσκεται αρνητικά στο επίκεντρο των εξελίξεων. Πώς το σχολιάζετε;
«Ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να κρίνει κάποιος εκ του ασφαλούς. Οι αστυνομικοί κάνουν τη δουλειά τους –οι περισσότεροι κάτω από δύσκολες συνθήκες– με έναν απίστευτα ευσυνείδητο τρόπο. Χωρίς να έχουν τα καλύτερα αυτοκίνητα, τις καλύτερες μηχανές, τα καλύτερα λογισμικά προγράμματα, την καλύτερη συντήρηση οπλισμού, έχουν κρατήσει αυτήν τη χώρα στις πιο ασφαλείς του κόσμου, σε μια περίοδο κοινωνικών αναταραχών. Και να σας πω και κάτι, το μεγαλύτερό τους πρόβλημα δεν είναι το οικονομικό, αλλά το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια επιβράβευση σε αυτόν τον καθημερινό αγώνα. Στο πιθανό λάθος, όμως, η κατακραυγή έρχεται άμεσα».
Πείτε μας τις σκέψεις σας για την επόμενη μέρα στην περίπτωση της εκλογής σας.
«Πιστεύω πως πρέπει να ενισχυθεί το αίσθημα της ασφάλειας στην πατρίδα μας, καθώς μόνο σε ένα ασφαλές περιβάλλον μπορεί να τονωθεί η ανάπτυξη και ο τουρισμός. Επιθυμώ ένα κράτος ισχυρό, που να εμπνέει το αίσθημα της ελευθερίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ασυδοσία για οργανωμένες μειοψηφίες».