Εθνική είναι αυτό, όχι οι Γραμμένοι, οι Γκαγκάτσηδες κι οι βλαχοπρόεδροι
Η εθνική παίζει απόψε (21.45) με την Γεωργία στην Τούμπα, στο δεύτερο ματς των προκριματικών του Μουντιάλ 2022 που θα γίνει στο Κατάρ και απ ό,τι μαθαίνω, οι εκλογές στην ΕΠΟ ήταν ένα από τα θέματα συζήτησης μεταξύ τους.
Η δε, επίσκεψη του Θοδωρή Ζαγοράκη, νέου προέδρου της ΕΠΟ στο ξενοδοχείο, όπου τους είπε δυο – τρία πράγματα για το τι σκέφτεται για την εθνική, έδωσε το έναυσμα για κουβεντούλες, όσο αφορά τόσο τον ίδιο τον μεγάλο αρχηγό, όσο και την μη εκλογή των legends Καφέ, Χαριστέα, Παπαδόπουλου.
Κι οι παίκτες, άνθρωποι είναι. Και παιδιά, βέβαια. Μ’ ένα κινητό στο χέρι είναι όταν δεν παίζουνε μπάλα. Λογικό είναι να ασχολήθηκαν με τις εκλογές, τους βλαχοπρόεδρους που βγήκαν στην Εκτελεστική κλπ.
Το θέμα είναι ένα και μοναδικό. Το εθνόσημο είναι πάνω από τον κάθε Ζαγοράκη, από τον κάθε Γραμμένο, από τον κάθε Τζόνι Φαν’ τ Σιπ. Τέλος.
Αυτός είναι ο ένας λόγος που πρέπει να τα γράψουν όλα στα… μπατζάκια τους σήμερα στην Τούμπα και να παίξουν για την πατρίδα και τους εαυτούς τους, βέβαια.
Ο Ζαγοράκης, ξέρουν οι διεθνείς, ότι πονάει την εθνική. Αρχηγός της ήτανε, σούπα σήκωσε.
Ξέρουν ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι βαλτωμένο χρόνια τώρα, ξέρουν πως γίνονται οι εκλογές, ποιος επηρεάζει ποιον και ποιος είναι με ποιον. Ξέρουν ότι αν προκριθούν στο Μουντιάλ, όλοι αυτί που κόπτονται για το καλό του ποδοσφαίρου και καλά, θα προστρέξουν για φωτογραφίες μαζί τους, σαν οι σαλιάρηδες των χωραφιών.
Ας τους ξαναγράψουν στα… μπατζάκια τους… κανονικά. Όλοι αυτοί, μπροστά τους είναι ένα τίποτα. Πάνω απ όλα η εθνική ομάδα. Και τότε, το 2004 τα ίδια είχαμε με τον Βασιλομπίλαρο τον Γκαγκάτση πρόεδρο. Οι διεθνείς τους έγραψαν κανονικά και πήρε την κούπα. Ο Ζαγοράκης, ο Καραγκούνης, ο Χαριστέας, ο Μπασινάς, ο Γιαννακόπουλος, ο Δέλλας, ο Καψής, ο Γιούρκας και τα άλλα παιδιά, οι θρύλοι των Ελλήνων.
Ο Βασίλης Γκαγκάτσης αποδοκιμάστηκε έντονα στο Καλλιμάρμαρο στην μεγαλειώδη συγκέντρωση για την υποδοχή των διεθνών το 2004. Ο Γραμμένος πέρασε και δεν ακούμπησε, ο Γραμμένος ήταν ένας «αόρατος». Αλλά δεν έχει σημασία.