Ετοιμάζει τους νέους πραιτοριανούς του Αλέξη

Η επόμενη ημέρα για τον ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Από τη μία το αφήγημα για νέο κόμμα που θα στρίψει προς το κέντρο για να μεταμορφωθεί σε νέο ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη η εμμονή για αριστερό ακτιβισμό και ριζοσπαστικές δράσεις. Εάν σε όλα αυτά προστεθεί και η τσοχατζοπουλική συνιστώσα, τότε ο καθένας μπορεί να σκεφθεί πως με αυτό τον ιδεολογικό αχταρμά δεν πας πουθενά.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Εξάλλου, όλοι όσοι συμμετέχουν στον μετασχηματισμό του κόμματος εξακολουθούν να ασπάζονται και να τιμούν ως ευαγγέλιο της ρήση του Λένιν «ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται αλήθεια». Κι από ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ, να φάνε και οι κότες, που λέει και ο λαός μας. Γι’ αυτό και ουδείς μελετητής της ιστορίας έχει εκπλαγεί από την επίθεση του Θανάση Καρτερού (μέσω άρθρου του στην «Αυγή») στον Σωτήρη Τσιόδρα. Ο σύμβουλος του Τσίπρα και άρχων των υπογείων του Μαξίμου κατά την περίοδο της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πολύ καλά πως όταν μια κλειστή ομάδα ανθρώπων αποφασίσει να κάνει γνωστή την παρουσία της, καταφεύγει στον εξτρεμισμό. Στόχος των πρώτων ζηλωτών που αναλαμβάνουν αυτή την  αποστολή δεν είναι να πείσουν τις μάζες. Τουναντίον, τις προκαλούν για να κάνουν όσο γίνεται μεγαλύτερο θόρυβο. Σε αυτόν τον σκοπό εντάσσεται και η επίθεση στον επιστήμονα που ενημερώνει τον λαό για την εξέλιξη της νόσου.

Αυτήν τη στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό με όλη τη σημασία της λέξης. Οπότε, ο καμικάζι που ακούει στο όνομα Καρτερός αφενός μεν δεν έδρασε μόνος του, αφετέρου δε ελάχιστα τον ενδιέφερε εάν προκληθεί εντός του κόμματος εσωστρέφεια και γκρίνια. Όλο και περισσότεροι συμφωνούν ότι αποκλείεται να μη γνώριζε ο Αλέξης Τσίπρας τις σκέψεις του Καρτερού. Δεν λέμε ότι του επέβαλε να επιτεθεί με τέτοια χυδαιότητα, αλλά σίγουρα το άρθρο του «Θανάση του μαρούλια» (το παρατσούκλι του έχει μείνει από το 1986, τότε που έγραψε στον «Ριζοσπάστη» πως δεν υπήρξε ποτέ η τραγωδία του Τσέρνομπιλ και φάτε άφοβα μαρούλια) βόλευε και τον Τσίπρα.

 Ο νέος στρατός

Στόχος του Καρτερού δεν είναι η λαϊκή πλειοψηφία, αλλά η συσπείρωση και στρατολόγηση των λίγων φανατικών που βρίσκονται  χαμένοι και άπρακτοι μέσα στον κοινωνικό σωρό. Με τη συσπείρωσή τους δημιουργείται ένα πρόπλασμα στρατεύματος υπέρ του «ιερού σκοπού», ο οποίος ως την ώρα της επίθεσης βρίσκεται στο απόλυτο περιθώριο. Μετά, τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους. Μπορεί σε μία αστική δημοκρατία όλα αυτά να ακούγονται παράξενα, αλλά έτσι έδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ξεφύγει από το 5% και να φτάσει στο 35%, και με αυτόν τον τρόπο θα επιδιώξει την ανάκτηση της εξουσίας, παρά τις μικρές μεταμφιέσεις που του προσφέρουν κάποιοι παλαιοΠΑΣΟΚοι και κάποιοι σκόρπιοι σημιτοφύλακες.

Αυτή την εποχή ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει και δεν του δίνει κανένας σημασία. Όλα κινούνται γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, συνολικά, βρίσκεται σε μία ύπνωση. Λόγω της κρίσης, όλοι έχουν κάνει πίσω και περιμένουν. Όλοι μοιάζουν σαν να βρίσκονται σε τέλμα. Οπότε, το άρθρο του Καρτερού για τον Τσιόδρα γράφτηκε με ένα στόχο: Να ενεργοποιήσει αυτό το 5%-10% των ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ένιωσαν ανακουφισμένοι από όσα διάβασαν. Όμως το πιο σημαντικό είναι αυτοί οι ακραίοι να αποτελέσουν τους ταλιμπάν της ηγεσίας. Ο Πολάκης και οι διάφοροι άλλοι, όσο και να σκούζουν, έχουν ήδη περάσει στη σφαίρα της γραφικότητας.

Τουναντίον, ο Καρτερός επιθυμεί να δημιουργηθούν νέοι πραιτοριανοί της ηγεσίας. Και ξεκινά από την αρχή, όπως έκανε το 2009 και μετά το πρώτο μνημόνιο. Τότε που κατηγορούσε τους πάντες ως προδότες. Έτσι στήνει το νέο στράτευμα του Αλέξη Τσίπρα, διότι οι παλαιοί έχουν χάσει την αγωνιστικότητά τους και τους έχουν συνεπάρει τα μυαλά τα σαλόνια και οι κοσμικότητες.

Αυτή την εποχή ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά και τις ΠΑΣΟΚικές μεταγραφές μέσω της Προοδευτικής Συμμαχίας, μετατρέπεται σε ένα κόμμα που θα στηρίζεται στον ορθολογισμό. Όμως σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να σταθεί. Ο Καρτερός το βλέπει καθημερινά, όταν το μικρό σε εκλογική δύναμη ΚΙΝΑΛ σχεδόν σε καθημερινή βάση παράγει κοινοβουλευτικό και πολιτικό έργο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει υπνωτισμένος. Επίσης, γνωρίζει ότι εάν η κοινωνία αποφασίσει να κάνει στροφή προς τον ορθολογισμό, τότε η Κουμουνδούρου ολοένα και θα πιέζεται. Γι’ αυτό με το άρθρο κατά του Τσιόδρα, που αυτή την εποχή μοιάζει με σύμβολο υγιούς σκέψης και επιστροφής στη λογική για την ελληνική κοινωνία, ο Καρτερός επεδίωξε και πέτυχε να εξασφαλίσει τον θόρυβο που ήθελε μπας και ξυπνήσει τους… αγωνιστές της κοιμισμένης αριστεράς.

 Μεγαλώνει το χάσμα

Και αυτό που ήθελε ο Καρτερός το πέτυχε. Τουλάχιστον εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι για τους εκτός Κουμουνδούρου προς το παρόν δεν ενδιαφέρεται. Όμως το ερώτημα που γεννάται είναι μήπως η παλαιοκομμουνιστικού τύπου δράση του Καρτερού μεγαλώσει περισσότερο το χάσμα που υπάρχει μεταξύ της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και της ηγεσίας.

Και δεν μιλάμε για ορθολογιστές, όπως τον Ανδρέα Ξανθό (πρώην υπουργός Υγείας), ο οποίος επανέλαβε για μία ακόμη φορά ότι «κι εμείς τον κ. Τσιόδρα θα επιλέγαμε», αλλά και ο Νίκος Φίλης (που δεν τον λες και άνθρωπο του Τσίπρα) δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό πως «ακούω ευλαβικά τον κ. Τσιόδρα».

Όμως ο Καρτερός πρωτίστως επιθυμεί οι νέοι πραιτοριανοί του Αλέξη να τρίξουν τα δόντια στην εσωκομματική αντιπολίτευση και μετά να ετοιμαστούν για το νέο ρεσάλτο στην εξουσία.  Γι’ αυτό και στο άρθρο ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «δεν εκπροσωπεί τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής, ούτε τους παραπεταμένους από το σύστημα, ούτε βέβαια –ύπαγε οπίσω μου– πρόσφυγες, Ρομά, φυλακισμένους και απόκληρους. Την κυβέρνηση της Δεξιάς εκπροσωπεί. Τον Μητσοτάκη εκπροσωπεί. Αυτός τον τοποθέτησε εκεί». Βέβαια, ο κ. Καρτερός αμέλησε να αναφέρει για ποιο λόγο οι αλλεπάλληλες εξαγγελίες για προσλήψεις στα νοσοκομεία επί ημερών Τσίπρα δεν υλοποιήθηκαν, αλλά και ποιες ήταν ακριβώς οι παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην υγεία.