Έτοιμος για πολιτική αυτοκτονία ο Αλέξης

Ο Γάλλος φιλόσοφος (ένας από τους δημοφιλέστερους παγκοσμίως), λογοτέχνης και συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1957, ο Άλμπερτ Καμύ (1913-1960) και από τους ιδρυτές του παγκοσμίου ρεύματος του παραλογισμού, σε κάποια από τα αποφθέγματά του εξέφρασε μία απορία που σε κάποιους προκάλεσε τον γέλωτα. Ο Καμύ είχε πει το περίφημο «Να αυτοκτονήσω ή να κάνω καφέ;». Κάτι ανάλογο είχε πει αρκετά χρόνια νωρίτερα και ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Άντον Τσέχοφ (1860-1904) με το «Τι υπέροχος καιρός σήμερα! Δεν μπορώ να αποφασίσω: να φτιάξω τσάι ή να κρεμαστώ;».

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Προφανώς και δεν γνωρίζουμε εάν στον Αλέξη Τσίπρα αρέσει ο τρόπος σκέψης του Καμύ, ή εάν έχει ενθουσιαστεί με το έργο του Τσέχοφ. Ή εάν έχει διαβάσει κάποια από τα φιλοσοφικά δοκίμια του Καμύ, όπως «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» . Όμως πριν κάνει το επόμενο πολιτικό του βήμα, καλό είναι να μελετήσει το παραπάνω απόφθεγμα του Γάλλου φιλόσοφου, πριν διαβεί τον Ρουβίκωνα, ζητώντας πρόωρη προσφυγή στην κάλπη, όπως διαρρέουν εδώ και κάποια 24ωρα συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ακόμη και ο πλέον αδαής εκτιμά ότι μία τέτοια κίνηση ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία.

Όλοι κατανοούμε τη φιλοδοξία του προέδρου τού ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψει στην εξουσία και στο Μαξίμου. Επίσης, όλοι κατανοούμε το άγχος του για τις εκλογές του Κινήματος Αλλαγής, ειδικά μετά την υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου, που δείχνει προς ώρας μία μεγάλη συσπείρωση όχι μόνο της βάσης του ΚΙΝΑΛ, αλλά και τον ΠΑΣΟΚων που εγκατέλειψαν το καράβι από το 2010 μετά το πρώτο μνημόνιο.

Πολλοί θα υποστηρίξουν πως ουκ ολίγες φορές ο κ. Τσίπρας έχει κάνει πολλές απόπειρες πολιτικής αυτοκτονίας. Κάτι το περίεργο διάβασμα που κάνει στα γεγονότα, κάτι η στρατηγική που καταστρώνει και δεν μπορούν να την καταλάβουν ούτε οι ίδιοι, κάτι ο φόβος των πολιτών να μην επιστρέψει στην εξουσία ο Τσίπρας, έχουν προκαλέσει πολιτική «ασφυξία» στην Κουμουνδούρου. Όμως το να ζητήσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες με αφορμή την πανδημία έχοντας στη βιτρίνα έναν άνθρωπο (Πολάκη) που προτείνει φάρμακο για άλογα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, περισσότερο μοιάζει με αυτοκτονία. Μάλιστα, θυμίζει χαρακίρι. Και εάν δεν το γνωρίζει, να τον ενημερώσουμε ότι το χαρακίρι ήταν ο τελετουργικός τρόπος αυτοκτονίας, ο οποίος καθιερώθηκε από τους Σαμουράι ως μοναδική επιτρεπτή διέξοδος σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσής τους.

 

Το παράλογο

Στη φιλοσοφία το «παράλογο» (που υπηρέτησε με συνέπεια ο Άλμπερτ Καμύ) αναφέρεται στη σύγκρουση μεταξύ της ανθρώπινης τάσης για την αναζήτηση εγγενούς αξίας και νοήματος στη ζωή από τη μία πλευρά, και την ανθρώπινη αδυναμία να τα βρουν από την άλλη. Σε αυτό το πλαίσιο, παράλογο δεν σημαίνει λογικά αδύνατο, αλλά μάλλον ανθρωπίνως αδύνατο. Και στην περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίσει να ζητήσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, όπως το γυροφέρνει εδώ και καιρό, αλλά ακόμη δεν το ξεστομίζει, το πιθανότερο είναι να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για τους φιλόσοφους του καιρού μας.

Με βάση τα ισχύοντα, δηλαδή όλες μα όλες τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας υπολείπονται με τεράστια διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και στην πρόθεση ψήφου και στην καταλληλότητα. Μάλιστα, στην καταλληλότητα ο κ. Τσίπρας είναι πίσω και από τον κανένα. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το ότι οι ψηφοφόροι όλων των υπολοίπων κομμάτων (δεξιών, κεντρώων και αριστερών) τον αντιμετωπίζουν ως επικίνδυνα λίγο για να διαχειριστεί την εξουσία.

Εξάλλου, και οι τελευταίες παρεμβάσεις του και στη Βουλή και στον δημόσιο διάλογο αντιμετωπίζονται από τους πολίτες λες και ακούν ανέκδοτα. Για παράδειγμα, ακόμη και οι ψηφοφόροι τού ΣΥΡΙΖΑ (οι 4 στους 10) διαφώνησαν με το ότι το κόμμα τους δεν ψήφισε την Ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία. Το ίδιο ποσοστό θα υπάρξει και όταν έρθει προς κύρωση στη Βουλή η Ελληνοαμερικάνικη αμυντική συμφωνία. Επίσης, η πλατιά μάζα των ψηφοφόρων τού ΣΥΡΙΖΑ δεν συμφωνεί με τη θεοποίηση εκ μέρους μία μεγάλης μερίδας των στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ολλανδή δημοσιογράφο Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ, που δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αναδείξει τη ρητορική της Τουρκίας. Μάλιστα, οι τουρκικές εφημερίδες έκαναν πρώτο θέμα τα όσα είπε η Ολλανδή δημοσιογράφος.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι θα υποστεί απώλειες η κυβέρνηση με το να υιοθετεί τις κατηγορίες, όχι μόνο της Ολλανδής δημοσιογράφου για τα push backs στο Αιγαίο, αλλά και να καταθέτουν επερωτήσεις οι ευρωβουλευτές του καταγγέλλοντας παραβατικότητα εκ μέρους των ελληνικών αρχών. Δηλαδή, Έλληνες καταγγέλλουν Έλληνες. Οι ανόητοι, δεν κατανοούν ότι εάν τελικά υπάρξουν κυρώσεις (πράγμα πολύ δύσκολο, αλλά όχι στη σφαίρα του απίθανου), αυτές θα αφορούν την Ελλάδα και όχι την κυβέρνηση.

 

Το άλμα στο κενό

Κι όμως, η τεράστια πλειοψηφία των ΠΑΣΟΚοφερμένων ψηφοφόρων τού ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η θάλασσα έχει σύνορα (σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δικαιωματιστές), όπως υποστήριξαν με θέρμη όλοι οι πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η Φώφη Γεννηματά. Άρα, θεωρεί ότι τα σύνορα πρέπει να φυλάσσονται και να μην ισχύει το «μπέστε, σκύλοι, αλέστε και αλεστικά μη δίνετε». Γι’ αυτό και πάρα πολλοί ψηφοφόροι τού ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις δημοσκοπήσεις δηλώνουν ικανοποιημένοι από τον τρόπο που αντέδρασε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην υβριδική επίθεση της Τουρκίας τον Φεβρουάριο του 2020 στον Έβρο, χρησιμοποιώντας μετανάστες, όπως γίνεται τώρα στα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας και όπως φοβούνται και οι Λιθουανοί που ήδη έχουν στείλει στρατό στα σύνορα με τη Λευκορωσία για να αποφύγουν κι αυτοί την ίδια υβριδική επίθεση.

Προφανώς όλα αυτά δεν τα κατανοεί, ή δεν τα υπολογίζει όσο πρέπει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ήδη έχει ξεκινήσει να ψήνει το μεγάλο άλμα στο κενό. «Ως εδώ, οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο», είπε χαρακτηριστικά μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παρατηρητής» της Θράκης, ενόψει της περιοδείας του στην ακριτική περιοχή. «Είναι καιρός η πλειοψηφία της δημοκρατικής λογικής και της κοινωνικής ευθύνης να του δείξει την έξοδο, αν δεν μπορεί και δεν θέλει να σώσουμε όσους περισσότερους συνανθρώπους μας μπορούμε να σώσουμε. Αν δεν μπορεί, ας το αφήσει να τις πάρουμε εμείς».

Ήδη το πρώτο μισό βήμα προς την πολιτική αυτοκτονία έγινε. Τώρα πλέον αναμένουμε όλοι το επόμενο μισό. Το πιθανότερο είναι να το κάνει στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος του Φεβρουαρίου. Εκτός και εάν μέχρι τότε ο κ. Τσίπρας το ξανασκεφτεί. Διότι όπως είχε πει και ο Καμύ «σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις».