Ευτυχισμένο το… 2023

Με τα δεύτερα κορωνο-Χριστούγεννα να είναι ήδη παρελθόν και την αντίστροφη μέτρηση για την υποδοχή ακόμη ενός πανδημικού έτους να κοντεύει να εκπνεύσει, ένα τυχαίο ανασκάλεμα στο αρχείο της «Α» μάς πήγε πίσω στο Πάσχα του 2020.

Ήταν η εποχή του πρώτου υγειονομικό λοκντάουν που γνώρισε ποτέ στα χρονικά η χώρα και ο τίτλος του βασικού άρθρου της εφημερίδας μας ήταν τότε λίγο-πολύ προφητικός. «Ο Γολγοθάς μετά τον Γολγοθά» επιγραφόταν και όπως σημειώναμε χαρακτηριστικά «εκεί που άλλες χρονιές τέτοιες ημέρες οι νονοί διάλεγαν παπούτσια για τα βαφτιστήρια τους και οι νοικοκυραίοι υπολόγιζαν πόσα κιλά αρνάκι θα χρειαστούν για το πασχαλινό τραπέζι, τώρα στέλνουν sms και παίρνουν άδεια για να πάνε στο σούπερ μάρκετ, από το οποίο επιστρέφουν με αντισηπτικά μαντηλάκια, γάντια μίας χρήσης και κάνα ζυμαρικό μακράς διάρκειας».

Η προφητεία της «Α» δεν αφορούσε την επιβολή του δεύτερου λοκντάουν που ήρθε λίγους μήνες αργότερα. Πολλώ δε μάλλον δεν αφορούσε τα περιοριστικά μέτρα που αποφάσισε σε δύο δόσεις η κυβέρνηση για τις φετινές γιορτές και τους νοικοκυραίους που πλέον ψάχνουν στα σούπερ μάρκετ και στα φαρμακεία ενισχυμένες μάσκες προστασίας, ελπίζοντας ότι έτσι θα αναχαιτιστεί η επέλαση της μετάλλαξης Όμικρον δίχως την αναγκαιότητα να επιβληθεί ακόμη μία σκληρή καραντίνα.

Η προ 20μήνου δημοσιογραφική «μαντεψιά» μας σχετιζόταν με το μετά, με την post-covid ημέρα της χώρας και της Οικονομίας. Κι όπως φαίνεται διόλου δεν λαθέψαμε. Παρά τις προσδοκίες της παγκόσμιας κοινότητας –επιστημόνων, ηγεσιών και πολιτών– το 2022 δεν θα είναι η χρονιά της απόλυτης επιστροφής στην κανονικότητα. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου θα κυλήσει με αυστηρούς περιορισμούς, ακόμη και με απόλυτο «λουκέτο» εμπορικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων σε χώρες όπως η Γερμανία, ώσπου να επαναξεταστεί η επιδημιολογική κατάσταση και να αποφασιστεί αν το επόμενο βήμα θα είναι προς τα εμπρός ή προς τα πίσω.

Αν, τελικά, κάτι μπορεί να προβλεφθεί με σιγουριά αυτό είναι ότι η εναπομείνασα ουρά του πανδημικού γαϊδάρου είναι και μεγάλη και δυσκολοχώνευτη. Κι αυτό διότι όπως και το σύνολο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, έτσι και η ελληνική καλείται τη χρονιά που υποδεχόμαστε οσονούπω να «καταπιεί» αφενός το πέμπτο επιθετικό κύμα του κορωνοϊού, αφετέρου το πληθωριστικό κύμα που έχει φουσκώσει για τα καλά η ενεργειακή κρίση. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον πληθωρισμό, είχαμε από τον Σεπτέμβρη υπογραμμίσει στις οικονομικές στήλες της «Α» ότι δεν θα μας απάλλασσε τόσο γρήγορα από την παρουσία του, καθώς ο δομικός πληθωρισμός, δηλαδή ο δείκτης που δείχνει την μακροπρόθεσμη τάση των τιμών, περί άλλων μονιμόμετρων κορυφών τυρβάζεται.

Αν στα παραπάνω συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι οι αντοχές του προϋπολογισμού για το 2022 δεν σηκώνουν και πολλές έξτρα γαλαντομίες (σ.σ. εξού και η μέχρι εσχάτων μάχη να μην κλείσει η οικονομία παρά τη μεγάλη διασπορά του κορωνοϊού) δεν μένει να αναφωνήσουμε «Ευτυχές το… 2023». Τότε δηλαδή που η Ελλάδα θα κρατά στα χέρια της την έκθεση της Κομισιόν η οποία θα τερματίζει την ενισχυμένη μεταμνημονιακή εποπτεία –αναμένεται το καλοκαίρι του ’22– και που δεν αποκλείεται η ευρωπαϊκή οικογένεια θα έχει συμφωνήσει την αναθεώρηση προς το χαλαρότερο του Συμφώνου Σταθερότητας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι από χέρι χαμένο το 2022. Αντιθέτως είναι μια καλή ευκαιρία να υιοθετήσουμε την προτροπή του Αμερικανού τραγουδοποιού Μπραντ Πέισλι ότι «αύριο είναι η πρώτη κενή σελίδα ενός βιβλίου 365 σελίδων. Γράψε ένα καλό βιβλίο.». Καλή… συγγραφή!!!