ΦΑΚΕΛΟΣ ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ: Κολύμπι σε βαθιά νερά για τη Νέα Δημοκρατία 

Ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να ξαναβγεί ο πρωθυπουργός στο γυαλί για να μαζέψει –σε πανελλήνια μετάδοση– τα ασυμμάζευτα των υποκλοπών, στο Μαξίμου ακτινογραφούν τις μεγάλες γρατζουνιές που προκάλεσε στο κυβερνητικό σκαρί η πρόσκρουση στον βράχο των «κοριών». Οι ζημιές μοιάζουν επισκευάσιμες, αλλά τα εγχώρια  πολιτικά νερά στα οποία θα πλεύσει από δω και στο εξής η Νέα Δημοκρατία είναι αχαρτογράφητα.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Οι ανθρώπινες φιγούρες που συνήθως διακρίνονται στα φωτορεπορτάζ των ΜΜΕ να ανοιγοκλείνουν την μαύρη καγκελόπορτα με το σχεδόν αδιαφανές τζάμι στην είσοδο του Μαξίμου δεν δίνουν την παραμικρή ένδειξη του κλίματος που επικρατεί στο εσωτερικό του πρωθυπουργικού μεγάρου. Δεν χρειάζονται ωστόσο οι μαντικές ικανότητες του Ντέιβιντ Κόπερφλντ για να γίνει αντιληπτό με σχετική ασφάλεια ότι αυτό που κυριαρχεί είναι το γκρι της αβεβαιότητας για το τι θα ξημερώσουν στην κυβερνητική πλειοψηφία οι επόμενες ημέρες των εξαιρετικά σοβαρών αποκαλύψεων. Προφανώς δεν είναι ακόμη η ώρα της αποτίμησης για την κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία. Το βάρος έχει ριχτεί στις θεσμικές πρωτοβουλίες που κατατεθήκαν ήδη στον δημόσιο διάλογο από τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματος Κυριακού Μητσοτάκη, καθώς και στην προετοιμασία για την κοινοβουλευτική μάχη της εκτός ημερησίας διάταξης συζήτηση για τις παρακολουθήσεις που απέχει λιγότερο από 15 ημέρες και η οποία θα διεξαχθεί σε ρυθμούς… heavy metal.

“Γρατζουνιές” στο επιτελικό κράτος

Όπως και να έχει, πάντως, οι «σοφοί» του κόμματος έχουν καταλήξει στις πρώτες αδρές διαπιστώσεις τους κι αυτές δεν είναι ευχάριστες. Καταρχάς, η κυβέρνηση καλείται να υποστηρίξει ένα εν πολλοίς αντιφατικό αφήγημα που μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να πείσει –τουλάχιστον στην παρούσα φάση και σε επίπεδο των πρώτων εντυπώσεων– τους επικριτές της, πολιτικούς και ψηφοφόρους. Ποιο είναι αυτό; Ότι ενώ η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών υπάχθηκε απευθείας στον Κυρ. Μητσοτάκη με το «καλημέρα» της «γαλάζιας» διακυβέρνησης (σ.σ. στις 10 Ιουλίου του 2019), στην ΕΥΠ εμφανίστηκε να λειτουργεί ένα αυτοδιαχειριζόμενο βιλαέτι που για μείζονος σημασίας θέματα δεν μπαίνει στον κόπο να ενημερώσει τους πολιτικούς προϊσταμένους του, εν προκειμένω στον γενικό γραμματέα του πρωθυπουργικού γραφείου και φυσικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Πολλοί είναι εκείνοι και σημειωτέον όχι αντιπολιτευόμενοι της Νέας Δημοκρατίας που θεωρούν ότι το περιστατικό της παρακολούθησης από την ΕΥΠ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη, αποτελεί το τελευταίο καρφί στο… φέρετρο του περίφημου Επιτελικού Κράτους που πλασαρίστηκε ως mega μεταρρύθμιση με τον Ν. 4622/2019. Πολλά ήταν λ.χ. τα παράπονα που είχαν εκφραστεί για τη διαχειριστική επάρκεια του συγκεκριμένου μοντέλου και σε άλλες κρίσεις όπως ήταν οι περσινές πυρκαγιές ή/και η σφοδρή κακοκαιρία που έπληξε τον περασμένο χειμώνα την Αττική.

Ας υπογραμμιστεί κι αυτό που πολλοί προσπερνούν. Είναι η πρώτη φορά που η κρίση γεννιέται στο μαλακό υπογάστριο της κυβερνητικής πλειοψηφίας και δεν είναι αποτέλεσμα εξωγενών παραγόντων όπως η πανδημία, ο πόλεμος, ο πληθωρισμός. Αυτό και μόνο καθιστά δυσχερέστερη τη διαχείρισή της καθώς ο φταίχτης είναι εντός των τειχών και δεν μπορεί να χρεωθεί στον κορωνοϊό ή στον Πούτιν και στον Ερντογάν.

Το τρίγωνο Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ – (αντι)ΣΥΡΙΖΑ

Αν και η ανάδειξη του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ τον Δεκέμβριο του 2021 δεν γέννησε προσδοκίες για μελλοντικές συναινέσεις και συγκλίσεις –μάλλον το αντίθετο συνέβη–, εντούτοις η εκφορά του αντιπολιτευτικού λόγου της Χαριλάου Τρικούπη  με συγκριτικά μεγαλύτερη αστική ευγένεια από αυτόν της Κουμουνδούρου και κυρίως το «δεδικασμένο» της λειτουργικής συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ επί δυόμιση δύσκολα μνημονιακά χρόνια δημιουργούσαν στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ. την αίσθηση ότι σε μία δύσκολη εθνικά στιγμή ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Ν. Ανδρουλάκης θα μπορούσαν δυνητικά και με πολλά «αν» να είναι τουλάχιστον καλοί συνομιλητές αν όχι συγκυβερνήτες. Είναι, πλέον, ηλίου φαεινότερο ότι μετά από τις αποκαλύψεις για την παρακολούθηση του αρχηγοπ΄θ του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, το χαρτί αυτό έχει καεί και μοιάζει αδύνατο να αναγεννηθεί από τις στάχτες του ακόμη κι αν επιβεβαιωθεί ποτέ η φερόμενη προσωπική συγγνώμη του Μητσοτάκη στον Ανδρουλάκη, η οποία κυκλοφόρησε την περασμένη Κυριακή στο «ΒΗΜΑ» αλλά διαψεύστηκε την επαύριο του δημοσιεύματος από πηγές του Μαξίμου.

Η ρήξη που έχε επέλθει στις σχέσεις της Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ εκτιμάται ότι ροκανίζει αργά αλλά σταθερά και τα θεμέλια αυτού που στο εγχώριο πολιτικό στερέωμα αποκαλείται αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Δεν αποτελεί μυστικό ότι ένα κομμάτι του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και των περισσότερο κεντρώων του κόμματος –και σε επίπεδο στελεχών και σε επίπεδο κομματικής βάσης–  θεωρούσαν αποκρουστική την μορφή της (κεντρο)αριστεράς που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποτέλεσμα ήταν να έχουν αναπτύξει καλό κώδικα επικοινωνίας με την φιλελεύθερη εκδοχή της Ν.Δ. που φιλοτεχνεί από την αρχή της κυβερνητικής θητείας του ο Κυρ. Μητσοτάκης και να μην θεωρούν προδοσία τη συνεργασία ή ακόμη και τη μεταπήδηση στο «γαλάζιο» στρατόπεδο.

Τώρα, όμως, αυτή η οσμή σκανδάλου ξυπνά τα αντιδεξιά αντανακλαστικά μεγαλύτερων σε ηλικία οπαδών της Κεντροαριστεράς, θυμίζοντάς τους συνάμα την καταβαράθρωση των ποσοστών του Κινήματος μετά από την προ δεκαετίας συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ.

Τελευταία αλλά όχι επουσιώδης είναι η διαπίστωση ότι η δυσαρέσκεια για τις αποκαλύψεις έχει εμφιλοχωρήσει και στον εσωκομματικό ιστό της παράταξης. Πολλά λέγονται και γράφονται για αντίδραση κάποιων εκ των «γαλάζιων» φυλών και μάλιστα εν ευθέτω χρόνο, ώστε να μην χρεώνεται στο κόμμα μια σκανδαλολογία που δεν του αρμόζει. Μένει να αποδειχτεί στην πράξη αν και πότε αυτή η φημολογούμενη αντίδραση θα εκδηλωθεί.