Φονικό copy paste της Συρίας η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία

Ως ένα φονικό copy paste των όσων συνέβησαν στη Συρία τον Μάρτιο του 2011 αντιλαμβάνεται τη ρωσική εισβολή στη Ουκρανία η Διεθνής Αμνηστία, η οποία παίρνει σαφή θέση ότι μπροστά στις ενέργειες της Ρωσίας δεν νοείται «ουδετερότητα».

Στην ετήσια έκθεση της οργάνωσης που αφορά την περίοδο 2021-2022 και η οποία δημοσιοποιήθηκε στις αρχές της εβδομάδας στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής, μεγάλο μέρος των αναφορών καταλαμβάνει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά και ο ιδιότυπος πανδημικός «πόλεμος» που μετρά περισσότερους από 6.000.000 νεκρούς παγκοσμίως.

Ειδικά για τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, η γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Ανιές Καλαμάρ, δήλωσε χαρακτηριστικά στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι, κατ’ αντιγραφή των όσων συνέβησαν στη Συρία, η Ρωσία διαπράττει εσκεμμένες επιθέσεις εναντίον πολιτικών υποδομών, κατοικιών, ακόμη  και σχολείων. Επιπρόσθετα, κατήγγειλε και κατηγόρησε τη Μόσχα ότι ενώ επιτρέπει την οργάνωση ανθρωπιστικών διαδρόμων, στη συνέχεια τους μετατρέπει σε «παγίδες θανάτου».

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η τοποθέτηση της Μαρί Στράδερς, διευθύντριας του παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας που είναι αρμόδιο για την ανατολική Ευρώπη και την κεντρική Ασία. Η Στράδερς έκανε λόγο για χρήση πανομοιότυπων τακτικών με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στη Συρία και στην Τσετσενία, όπως επιθέσεις εναντίον αμάχων ή χρήση όπλων απαγορευμένων από τις διεθνείς συνθήκες, επικαλούμενη τα τεκμήρια των ερευνητών της οργάνωσης που βρίσκονταν στην ουκρανική εμπόλεμη ζώνη για 10 ημέρες.

Για τις ευρύτερες ένοπλες συγκρούσεις, τώρα, η Διεθνής Αμνηστία διαπιστώνει ότι στην εξεταζόμενη περίοδο «γεννήθηκαν» νέες συρράξεις, ενώ ταυτόχρονα βάθυναν ήδη υπάρχουσες «ανεπίλυτες συγκρούσεις». Ως παράδειγμα αναφέρονται οι περιπτώσεις του Αφγανιστάν, της Μπουρκίνα Φάσο, της Αιθιοπίας, του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, της Λιβύης, της Μιανμάρ, της Υεμένης και άλλων περιοχών, όπου «διαπράχθηκαν παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου σε μαζική κλίμακα», και για τις οποίες η διεθνής κοινότητα αντέδρασε σε ελάχιστες περιπτώσεις.

Ο πανδημικός «πόλεμος»

Σε ό,τι αφορά, εξάλλου, τον πανδημικό «πόλεμο», η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας στέκεται σε δύο σημεία.

Το πρώτο είναι η επίθεση –όπως τη χαρακτηρίζει– κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από δεκάδες κράτη που όπως ισχυρίζεται «εμπόδισαν και διέλυσαν καταχρηστικά διαδηλώσεις, ενίοτε με προκάλυψη τις ρυθμίσεις με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης του κορωνοϊού».

Το δεύτερο σημείο αφορά την ανοσοποίηση, και επ’ αυτού η οργάνωση καυτηριάζει τις πλούσιες χώρες (σ.σ. κατονομάζονται η Νορβηγία, η Ελβετία, το Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και η Ε.Ε.) επειδή αντιτάχθηκαν στην προσωρινή άρση της πατέντας των εμβολίων κατά του κορωνοϊού.

Σύμφωνα πάντα με τη Διεθνή Αμνηστία, «οι φαρμακευτικές εταιρείες», υπό την πίεση «ισχυρών κυβερνήσεων», έδωσαν «τη βασική προτεραιότητα στην παράδοση των εμβολίων στις χώρες με υψηλά εισοδήματα», επιδεινώνοντας τις ανισότητες.