Φτωχότερη η αθλητική δημοσιογραφία με την απώλεια της Γεωργίας Παπαδοπούλου

H αθλητική δημοσιογραφία είναι από σήμερα φτωχότερη, καθώς αποχαιρέτησε ένα από τα εκλεκτότερα μέλη της. Η  Γεωργία Παπαδοπούλου, αδελφή της Μαρίας Παπαδοπούλου δημοσιογράφου της ΕΡΤ, έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα, σε ηλικία 45 ετών μετά από μάχη που έδωσε με τη λευχαιμία την τελευταία τετραετία.

Η Γεωργία επί πολλά έτη εργαζόταν στον «Πρωταθλητή» κάνοντας ρεπορτάζ βόλεϊ. Ήταν σύζυγος του συναδέλφου, Σταύρου Γεωργακόπουλου, ρεπόρτερ Ολυμπιακού, ο οποίος με ανάρτηση στα social media γνωστοποίησε την τραγική είδηση.

«Σήμερα υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε σε αυτό εδώ το post να σας ευχαριστήσω για τις ευχές σας λόγω της χθεσινής γιορτής. Ξημέρωσε, ωστόσο, μια πολύ δύσκολη μέρα για την οικογένειά μας. Η Georgia Papadopoulou, ο δικός μου Γώγος, έφυγε στις 4.05 π.μ. έπειτα από 4 χρόνια σκληρής και περήφανης μάχης με τη λευχαιμία. Από την πρώτη ώρα ως την τελευταία, πάλεψε γενναία, με όλες της τις δυνάμεις και με απίστευτη αξιοπρέπεια για να νικήσει. Κέρδισε πολλές “μάχες”, αλλά ο εχθρός αποδείχθηκε ανίκητος και κάθε φορά επέστρεφε πιο δυνατός. Αφήνει πίσω της τρία υπέροχα παιδιά και γλυκές αναμνήσεις 25 χρόνων. Δεν πρόλαβε να φτάσει τα 45 χρόνια της, αλλά θέλω να πιστεύω ότι έζησε όμορφα, παρότι το νήμα κόπηκε πολύ νωρίς και πολύ άδικα.

Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω όλους όσους στάθηκαν δίπλα μας από το φθινόπωρο του 2017 μέχρι σήμερα και -πιστέψτε με- ήταν πολύ περισσότεροι από όσους περίμενα. Κυρίως τις αιματολόγους του “Ερρίκος Ντυνάν” Elina Vervessou, Koutsi Katrina και Fani Kalala που έδωσαν συγκλονιστικό αγώνα πλάι μας, όπως και τους Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη, Maria Liga, Nick Spyridis και Δημήτρης Αγγελινάς από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πάτρας για τον ίδιο λόγο.

Υ.Γ.: Ακόμη και μέσα από το νοσοκομείο φρόντισε χθες να μου κάνει το τελευταίο δώρο. Ζήτησε, μάλιστα, να το έχει στα χέρια της, λίγο πριν φτάσω, για να μου κάνει έκπληξη. Μου την έκανε κι έφυγε με το πού άλλαξε η μέρα. Μαχήτρια, περήφανη, με το χαμόγελο στα χείλη και με τα παιδιά μας στο μυαλό της ως την τελευταία ανάσα… Ακόμη κι από εκεί ψηλά, είμαι σίγουρος, ότι θα είναι πάντα δίπλα μας».