Για μια τρελή, τρελή πρόκριση α-λά ελληνικά

Γίνεται από μια «τριάρα» κόντρα στην Κολομβία και έναν κακό χαμό στα αποδυτήρια, η Εθνική να έρχεται ισόπαλη κόντρα στην Ιαπωνία και να αλλάζει το εις βάρος της κλίμα; Κι όμως γίνεται…

Γίνεται, από τη στιγμή που το σύνολο του Φερνάντο Σάντος τα ξημερώματα της Παρασκευής θύμισε κάτι από τον παλιό καλό εαυτό του. Για να μην παρεξηγηθούμε, όταν λέμε «καλό», δεν εννοούμε ότι παραμιλάει όλος ο κόσμος για την ποιότητα ποδοσφαίρου που παρήγαγε κόντρα στους Ασιάτες. Ακριβώς το αντίθετο… Επιθετικό πλάνο δεν υπήρχε, ειδικά μετά την ανόητη αποβολή του Κώστα Κατσουράνη που συμπεριφέρθηκε σαν αρχάριος και όχι ως ένας παίκτης που έχει τριψήφιο αριθμό συμμετοχών.

Η εικόνα που γέμισε με αισιοδοξία τόσο τα αποδυτήρια της ομάδας όσο και τους φιλάθλους της, αφορά το πάθος και την ψυχή που κατέθεσαν και οι 14 ποδοσφαιριστές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Φερνάντο Σάντος. Κόντρα σε έναν αντίπαλο που έχει απείρως περισσότερες δυνάμεις, όχι μόνο από την Εθνική, αλλά συγκριτικά με πολλές ομάδες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, οι παίκτες του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος μπόρεσαν με υπέρβαση των εαυτών τους και των δυνατοτήτων τους να καλύψουν το δεδομένο handicap.

Και στην εξίσωση, δεν πρέπει να υπολογίζουμε μόνο ότι από το 38΄ οι παίκτες του Φερνάντο Σάντος έπρεπε να παίζουν με παίκτη λιγότερο με αποτέλεσμα να είναι απαραίτητη η αλλαγή προσώπων και πλάνων. Τρία λεπτά νωρίτερα, ο Φερνάντο Σάντος είδε και τον Κώστα Μήτρογλου να τραυματίζεται στα πλευρά και να μην μπορεί να ενισχύσει περισσότερο τους συμπαίκτες του, πραγματοποιώντας δύο αλλαγές στο πρώτο 45λεπτο. Πρακτικά αυτό σήμαινε ότι στη γραμμή που η φετινή Εθνική πλήττεται περισσότερο από κάθε άλλη στη διοργάνωση, στην κορυφή της επίθεσης, ο θεωρητικά καλύτερος παίκτη της ομάδας, τέθηκε κι αυτός «off». Την ίδια στιγμή και ο Φάνης Γκέκας μόνο ετοιμοπόλεμος δεν εμφανίζεται, οπότε τα πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο από ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.

Η επόμενη μέρα
Πέρα απ’ αυτήν τη θετική σε γενικές γραμμές εμφάνιση, δεν πρέπει κανείς να… ξεφεύγει και να «ονειροβατεί». Η Ελλάδα δεν νίκησε, η Ελλάδα δεν σκόραρε για ακόμα ένα παιχνίδι, η Ελλάδα είναι τελευταία στον όμιλο με μόλις 1 βαθμό. Τι φέρνει η επόμενη μέρα; Πρώτα απ’ όλα ένα πιο θετικό κλίμα που είναι η αλήθεια ότι είχε χαλάσει με τα τελευταία γεγονότα ανάμεσα σε Μανιάτη και Τζαβέλλα. Οι παίκτες έχουν αρχίσει να πιστεύουν εκ νέου στον εαυτό τους και να ελπίζουν ότι μπορούν να νικήσουν την Ακτή Ελεφαντοστού. Αυτό είναι άλλωστε και το μοναδικό αποτέλεσμα που απαιτείται ώστε να υπάρχει ελπίδα πρόκρισης στην επόμενη φάση των 16 καλύτερων ομάδων του Παγκοσμίου Κυπέλλου. «Η Ακτή Ελεφαντοστού είναι ομάδα υψηλής ποιότητας, με παίκτες που έχουν φυσικές δυνάμεις και παίζουν στα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Θα πρέπει να τους κοιτάξουμε στα μάτια. Θα πρέπει να ψάξουμε χώρους και να μην τους επιτρέψουμε να τρυπήσουν την άμυνά μας. Έχει σημασία να νικήσουμε το ατομικό τους ταλέντο και να εκμεταλλευτούμε κάποιες αδυναμίες που έχουν σε τακτικό επίπεδο», δήλωσε ο Φερνάντο Σάντος δίνοντας την εικόνα που έχει στο μυαλό του. Δηλαδή, η βάση θα είναι η αμυντική σταθερότητα και ασφάλεια και επιθετικά υπάρχει η πίστη ότι θα βρεθούν οι χώροι και οι ευκαιρίες να επιτευχθεί το πολυπόθητο γκολ.

Ένα είναι το σενάριο: Νίκη!
Το βάρος έχει πέσει φυσιολογικά στο «ξεψάχνισμα» της Ακτής Ελεφαντοστού. Πρόκειται για μια ομάδα που ναι μεν δεν έχει εντυπωσιάσει, αλλά έχει δείξει ότι έχει πολλά χαρίσματα βασιζόμενη στο προσωπικό ταλέντο συγκεκριμένων παικτών. Τέτοιοι είναι ο Γιάγια Τουρέ, ο Ντρογκμπά, ο Μπόνι και ο Ζερβίνιο. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, οι λύσεις από τη μέση και μπροστά είναι η διάκριση στην ποιότητα, οπότε η αμυντική αποστολή της Εθνικής χρειάζεται ειδικούς χειρισμούς. Τι απαιτείται σε βαθμολογικό επίπεδο; Απλά και ξεκάθαρα μόνο η νίκη και μάλιστα ακόμα και τότε δεν είναι σίγουρη η πρόκριση λόγω της «τριάρας» από την Κολομβία. Συγκεκριμένα, αν προκύψει το θετικό αποτέλεσμα με την Ακτή και ταυτόχρονα η Ιαπωνία δεν νικήσει την Κολομβία, η Ελλάδα προκρίνεται ως πρώτη και αντιμετωπίζει τον πρώτο του 4ου ομίλου (Ιταλία;). Αν νικήσει η Ιαπωνία, τότε η Ελλάδα πρέπει να ντυθεί… Γερμανία και να σκορπίσει τους Αφρικανούς με 3 γκολ διαφορά από τη νίκη των Ασιατών επί της Κολομβίας. Πράγματα που δεν γίνονται δηλαδή…

Ο Φερνάντο Σάντος καταστρώνει τα πλάνα του, έχοντας φυσικά εκτός τον Κατσουράνη λόγω της αποβολής του αλλά δεν ξέρει ακόμα πώς θα καλύψει την απουσία. Διακινδυνεύουμε να πούμε ότι ίσως επιλέξει την τακτική του αγώνα με την Ιαπωνία, με τον Μανιάτη να περνά σε θέση καθαρού αμυντικού χαφ και τον Καραγκούνη να συνθέτει δίδυμο με τον Κονέ, αλλά περισσότερα θα φανούν στις προπονήσεις του Σαββατοκύριακου.

Αντίθετα, δεν τίθεται θέμα μη συμμετοχής του Μανωλά και πιθανότατα και του Μήτρογλου του οποίου οι εξετάσεις βγήκαν «καθαρές».

Τα κακώς κείμενα
Δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στα όσα συνέβησαν παρασκηνιακά στα αποδυτήρια της εθνικής ομάδας. Από την αρχή που είχε προκύψει η κόντρα με τον Γιάννη Μανιάτη και τον Κώστα Κατσουράνη, είχαμε αναφέρει τους κινδύνους διατάραξης ηρεμίας στα αποδυτήρια. Το «παρεΐστικο» κλίμα εντός των… τειχών είναι άλλωστε ένας τομέας που από το 2001, που είχε προσληφθεί ο Ότο Ρεχάγκελ, αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο ήρθαν τα θετικά αποτελέσματα, οι επιτυχίες και φυσικά η σημερινή 12η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, πάνω από Ολλανδία, Γαλλία, Κροατία, Ρωσία και λοιπές «δημοκρατικές» και παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος.

Ο άσος του Ολυμπιακού σύμφωνα με όσα διαρρέονται και από τη Βραζιλία, δεν είναι ο ίδιος χαρακτήρας που τον είχαν συνηθίσει όλοι σε προηγούμενες αποστολές. Μπορεί να ειπώθηκαν οι καθιερωμένες και απαραίτητες σε αυτή την περίπτωση «συγγνώμες» από την πλευρά του «Κατσούρ» για όσα έγιναν σε εκείνο του αλήστου μνήμης ημιτελικό στην Τούμπα, αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο με πριν. Έχουμε να κάνουμε άλλωστε, με περίπτωση δύο ανθρώπων που σε όλες τις προηγούμενες διοργανώσεις μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο και τώρα απλά συμβιώνουν. Μέσα από την Εθνική, φρόντισαν επιμελώς να υποβιβάσουν τη σημασία του θέματος, αλλά οι «γύρω – γύρω» δεν βοήθησαν προς αυτή την κατεύθυνση. Από την πλευρά του ΠΑΟΚ δεν υπήρξε ποτέ καμία αναφορά ενώ ο Ολυμπιακός είτε δημόσια, είτε μέσω διαρροών ξεκαθάριζε ότι δεν έχει λήξει κανένα θέμα, λειτουργώντας ως συνήγορος του Μανιάτη. Με άλλα λόγια, το επαγγελματικό περιβάλλον του παίκτη δεν βοήθησε στο να ξεπεραστεί το θέμα.

Η ψυχολογία του άσου των «ερυθρολεύκων» αποδείχτηκε ότι είναι τόσο «στραβωμένη», ώστε να τσακωθεί με τον επίσης μέχρι πρότινος κολλητό του από την περίοδο που αγωνίζονταν στον Πανιώνιο, Γιώργο Τζαβέλλα. Πολλές εκδοχές έχουν ακουστεί για το ξεκίνημα και την εξέλιξη της διαμάχης των δύο, και το χέρι μας στη φωτιά για το ποιος φταίει είναι δύσκολο να το βάλει κάποιος. Το σίγουρο είναι ότι ο Μανιάτης έφτασε σε τέτοια ψυχολογική πίεση ώστε να «γράψει» στα παλιά του τα… παπούτσια τη διοργάνωση, την ομάδα και ουσιαστικά την καριέρα του ώστε να κλείσει εισιτήρια για να αποχωρήσει από τη Βραζιλία και να γυρίσει στην Αθήνα. Μια τέτοια εξέλιξη θα έφερνε τρομερό «τσουνάμι» εξελίξεων τόσο για την Εθνική και για τα όσα θα ακούγονταν σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιπλέον, δεν πρέπει να αποκλείσει κανείς ότι σε περίπτωση φυγής του Μανιάτη δεν θα ακολουθούσαν κι άλλοι διεθνείς, σε μια μορφή συμπαράστασης.

Ανύπαρκτη ΕΠΟ
Τι έκανε η διοικούσα αρχή μπροστά σε αυτόν τον ορυμαγδό εξελίξεων και γεγονότων; Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ! Την επόμενη μέρα του ημιτελικού Κυπέλλου Ελλάδας εξέδωσε μια ανακοίνωση που… φόβισε τους πάντες και έκτοτε άφησε ένα θέμα που αποδεδειγμένα υπήρχε, να συντηρείται κάνοντας κακό και στους παίκτες αλλά και στο σύνολο. Δεν πήρε καμία πρωτοβουλία ώστε να υπάρξει συμφιλίωση γενικότερα των παικτών του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού ή ακόμα πιο αυστηρά να τους ξεκαθαρίσει ότι αυτά στην Εθνική που έχει στη φανέλα της έναν ευρωπαϊκό τίτλο δεν μπορούν να περάσουν. Αντίθετα, ο Γιώργος Σαρρής βρίσκεται στη Βραζιλία, φροντίζει να βγαίνει χαμογελαστός στις φωτογραφίες και να διευρύνει τις δημόσιες σχέσεις τις δικές του, αλλά και της Ομοσπονδίας. Λες κι αυτό που έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι το πρεστίζ στα μάτια των υπόλοιπων χωρών.

Ξενερωμένος και «φευγάτος» ο Σάντος
Δεν μας είναι ξένο πρόσωπο ο Φερνάντο Σάντος. Αντιθέτως, βρίσκεται στην Ελλάδα από το 2001 όταν και ανέλαβε την ΑΕΚ και δικαίως τον θεωρούμε δικό μας άνθρωπο, και εκείνος θεωρεί την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του. Άρα μπορούμε να κρίνουμε αντιδράσεις και αποφάσεις του. Αυτός ο Σάντος, λοιπόν, δεν είναι αυτός που είχαμε μάθει τόσα χρόνια. Ο προπονητής που ξέραμε και έχει προσφέρει σε αυτό το ρημάδι το «ελληνικό ποδόσφαιρο», θα είχε τελειώσει το θέμα μεταξύ των παικτών Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο. Ποιος είναι ο ένας και ο άλλος δρόμος; «Ή το θέμα είναι λήξαν και δίνετε τα χέρια σαν να μην έχει συμβεί ποτέ τίποτα ή Μουντιάλ για σας δεν έχει…» Τόσο απλά, τόσο εξηγημένα και κανένας δεν θα τον κατηγορούσε, όσο μεγάλα ονόματα και αν εμπλέκονται. Ωστόσο, ο Πορτογάλος είναι «φευγάτος» εδώ και αρκετό καιρό και δεν θέλησε να πάρει μια τέτοια απόφαση, τόσο για να μην έχει πάνω του τέτοιο βάρος από τη στιγμή που αποχωρεί από την ομάδα, όσο και για να μην τη «χαλάσει» στους παίκτες που οδήγησαν την Ελλάδα στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με άλλα λόγια, δεν έχει προοπτική καθώς βρίσκεται σε μια θέση που δεν μπορεί να κάνει τίποτα, κάτι που τον έχει «ξενερώσει». Δεν είναι στο DNA του να έχει το ρόλο «μαριονέτας» και να μην μπορεί να αντιδράσει στα κακώς κείμενα που συμβαίνουν. Φταίει αυτός; Φταίει κι αυτός που αποδέχθηκε να απαντήσει πριν από το Μουντιάλ για το αν θα συνεχίσει στον πάγκο της Εθνικής, αλλά φταίει και η ΕΠΟ που αναίτια πίεσε τόσο πολύ τις καταστάσεις ώστε να ξεκαθαρίσει η παραμονή του. Ανάλογη ήταν και η περίπτωση του Ότο Ρεχάγκελ το 2010 που ήταν κοινό μυστικό ότι θα αποχωρήσει μετά το Παγκόσμιο της Νοτίου Αφρικής, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα