ΓΙΑΝΝΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Η «Σιδηρά Κυρία» είναι και πάλι εδώ!

Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να διορίσει τη Γιάννα Αγγελοπούλου πρόεδρο της οργανωτικής Επιτροπής τού Ελλάδα 2021 (άμισθη, όπως τόνισε από του βήματος του Κοινοβουλίου ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης) για τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, αποδεικνύει αν μη τι άλλο τις οργανωτικές της ικανότητες.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Ποιος μπορεί να λησμονήσει την εξαιρετική διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όταν και απέκτησε το προσωνύμιο «Σιδηρά Κυρία»; «Αν κάποιες φορές ήμουν “σκύλα” –και ήμουν– ήταν επειδή δεν είχα άλλη επιλογή», έχει γράψει η ίδια στο βιβλίο της για το μεγάλο στοίχημα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Και όντως τα κατάφερε, καθώς είχε να συντονίσει περισσότερους από 13.000 ανθρώπους που μετείχαν στη διοργάνωση, υπουργούς που ενδιαφέρονταν να κάνουν το κομμάτι τους και φυσικά την ελληνική γραφειοκρατία, η οποία διαχρονικά αποτελεί την τροχοπέδη.

Όπως παραδέχονται και οι ορκισμένοι εχθροί της, η κα Αγγελοπούλου έχει τον δικό της τρόπο για να αντιπαρέρχεται στις μεγάλες προκλήσεις. Και η Γιάννα Αγγελοπούλου έχει ένα νέο μεγάλο στοίχημα μπροστά της. Να δώσει στην 200ή επέτειο από την Ελληνική Επανάσταση χαρακτηριστικά νέας εθνικής εκκίνησης. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση; Σίγουρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την κίνησή του να χρίσει την κα Αγγελοπούλου επικεφαλής της Επιτροπής για το 2021πέτυχε έναν συνδυασμό ουσίας και συμβολισμών. Διότι, ας μη λησμονούμε ότι το Αθήνα 2004 κατάφερε το ακατόρθωτο. Ακόμη μιλούν για το ελληνικό θαύμα.

 

Ο διπλός ρόλος της

Η Γιάννα Αγγελοπούλου, συνεπικουρούμενη από τον σύζυγό της Θόδωρο, κατάφεραν αυτό για το οποίο είχαν αποτύχει οι ελληνικές κυβερνήσεις δύο φορές. Παρά το γεγονός ότι δύο πρωθυπουργοί, οι αείμνηστοι Ανδρέας Παπανδρέου και Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχαν τεθεί επικεφαλής δύο φορές για να κερδίσει η Ελλάδα τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν τα κατάφεραν.

Κόντρα στο ρεύμα της εποχής, το 1996 αποδέχθηκε την πρόταση του Κώστα Σημίτη να τεθεί επικεφαλής της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων. Και αντιμετώπισε ένα σωρό ζητήματα, με πρώτο και καλύτερο, το ότι την έβλεπαν με μισό μάτι οι υπουργοί και τα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, επειδή προερχόταν από τη Νέα Δημοκρατία (είχε εκλεγεί βουλευτής πριν παντρευτεί τον Θόδωρο Αγγελόπουλο). Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι η Επιτροπή Διεκδίκησης δεν είχε καν γραφεία και η ίδια νοίκιασε δύο ορόφους στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια», μέχρι να βάλει τις φωνές ο Κώστας Σημίτης στους υπουργούς του και να μετακομίσει η Επιτροπή Διεκδίκησης στο Ζάππειο. Ποιος ξεχνά ότι ουδείς υπουργός υπέγραφε για να πληρωθεί το παράβολο της υποψηφιότητας της χώρας και τα 100.000 δολάρια δόθηκαν από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο; Την εποχή εκείνη ούτε ο υπουργός Οικονομικών, ούτε ο Αθλητισμού, ούτε κάποιος από τους υπόλοιπους υπουργούς, ήταν σε θέση να διαθέσει 100.000 δολάρια από τον προϋπολογισμό .

 

Η υλοποίηση του απίθανου

Όταν τελικά η Ελλάδα κέρδισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες συστήθηκε η οργανωτική επιτροπή, δίχως την κα Αγγελοπούλου. Ο τότε πρωθυπουργός βρέθηκε προ ενός διλήμματος. Να διατηρήσει την επιτυχημένη ομάδα που κέρδισε την Ολυμπιάδα, ή να ικανοποιήσει τους ΠΑΣΟΚους που είχαν σχηματίσει ουρά. Προτίμησε τον 3ο δρόμο. Να στήσει μία οργανωτική επιτροπή με τεχνοκράτες και κομματικά στελέχη. Όταν η αποτυχία ήταν σχεδόν βέβαιη, αποφάσισε να εμπιστευθεί εκ νέου τη Γιάννα Αγγελοπούλου, ώστε να βγάλει το κάρο από τον βούρκο. Και όπως αναγράφει η ίδια η κα Αγγελοπούλου στο βιβλίο της, «ο Κώστας Σημίτης, ένας πολύ ευγενής άνθρωπος, έδινε εντολές να διευκολυνθεί το έργο του “Αθήνα 2004”, όμως υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη έβαζαν τρικλοποδιές».

Κι όμως, το εγχείρημα πέτυχε και η Ελλάδα διοργάνωσε άρτιους Ολυμπιακούς Αγώνες, παρά το γεγονός ότι τα μεγέθη ήταν άνισα. Ειδικά όταν δεν τα καταφέρνουν χώρες με καλύτερη οργάνωση από την Ελλάδα και σε καλύτερη οικονομική κατάσταση.  Κι αυτό το πιστώνεται η κα Αγγελοπούλου: Ότι πήγε την Ελλάδα στην κορυφή, διεκπεραιώνοντας το πιο πολύπλοκο εγχείρημα στην Υφήλιο.

Κι όμως, αντί η χώρα να χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο τη μαγική νύχτα της 13ης Αυγούστου του 2004, όταν η ανθρωπότητα απολάμβανε την κορυφαία ίσως τελετή έναρξης στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων (έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου), κατάφερε μέσα σε έξι χρόνια να γκρεμίσει όλες τις προσπάθειες χιλιάδων εθελοντών που λειτούργησαν άψογα υπό «τη σκηνοθετική μπαγκέτα» της Γιάννας Αγγελοπούλου και να χρεοκοπήσει.

Μόλις έσβησαν τα φώτα των Αγώνων, η χώρα επέστρεψε στον λήθαργο. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή, αν και είχε στα χέρια της το δελτίο που κερδίζει αλλεπάλληλα τζακ ποτ στο τζόκερ… βαρέθηκε να πάει να το εξαργυρώσει. Τι σήμαινε αυτό; Ότι δεν υπήρξε ποτέ σοβαρό πρόγραμμα  κεφαλαιοποίησης των Αγώνων. Δεν υπήρξε ποτέ σοβαρό και ρεαλιστικό σχέδιο για αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Παρά μόνο δηλώσεις, φαραωνικές ιδέες και τίποτε άλλο. Συνέπεια όλων αυτών, μετά από 15 χρόνια αυτά τα έργα να τα θυμόμαστε επειδή κάποιο κόμμα διοργανώνει ένα συνέδριο, ή επειδή χρησιμοποιούνται για να εγκατασταθούν πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες.

 Ξέφυγε ο προϋπολογισμός

Η αλήθεια είναι ότι ο προϋπολογισμός της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων ξέφυγε. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών επί κυβέρνησης Σημίτη, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, έχει υποστηρίξει στο παρελθόν ότι οι Αγώνες θα μπορούσαν να είχαν την ίδια επιτυχία με κόστος 5 δισ. ευρώ και όχι με 7 δισ. ευρώ. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο κ. Χριστοδουλάκης ήταν φανατικός πολέμιος της Γιάννας Αγγελοπούλου από την εποχή που ήταν στο Μαξίμου ως οικονομικός σύμβουλος του Κώστα Σημίτη, πριν υπουργοποιηθεί στην αρχή ως υφυπουργός τήρησης προϋπολογισμού κι εν συνεχεία ως «τσάρος της ελληνικής οικονομίας» (21 Οκτωβρίου 2001 – 10 Μαρτίου 2004). Όπως έχει γράψει στο βιβλίο της η κα Αγγελοπούλου, ο Νίκος Χριστοδουλάκης την είχε αποκαλέσει πλούσια σκύλα. «Αυτή η πλούσια σκύλα (rich bitch αναφέρεται στο βιβλίο) έρχεται εδώ και παίζει παιχνίδια λες και θα κερδίσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες», είχε πει σε δημοσιογράφους.

Ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλάκης, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Σιδηράς Κυρίας», αρνήθηκε ότι την είχε αποκαλέσει «rich bitch». Όμως από την απάντηση που είχε δώσει το 2013 καταλαβαίνει ο καθένας το κλίμα που υπήρχε στο πολιτικό σύστημα της χώρας για την κα Αγγελοπούλου: «Προφανώς η κυρία θα ήθελε να χρησιμοποιεί τον υπουργό Οικονομικών ως ταμία για να δίνει εντολές επιταγών και να τον διατάζει. Αλλά εγώ ταμίας του Ρογκ δεν έγινα ποτέ, ήμουν ο υπουργός Οικονομικών».

Κι όμως, όσοι στράφηκαν κατά της «Σιδηράς Κυρίας» του 2004 λησμόνησαν ότι δεν λάμβανε η ίδια αποφάσεις για τα έργα υποδομής. Τουναντίον, το κόστος των έργων ήταν αποφάσεις που βαρύνουν τον Κώστα Σημίτη και τους υπουργούς του. Η παραπληροφόρηση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, παρά το γεγονός ότι η κα Αγγελοπούλου έλαβε από το ΙΟΒΕ μία αποτίμηση για την Ολυμπιάδα. Η τελική μελέτη, υπό την επίβλεψη του προέδρου του, Νίκου Βέττα, απέδειξε ότι η χώρα είχε όφελος.

Η αποτυχία του Τσίπρα

Το ζεύγος Αγγελόπουλου, πέραν των ιδεολογικών καταβολών του, απέδειξαν στην πράξη ότι δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να σταθούν αρωγοί στις προσπάθειες όλων των πρωθυπουργών από το 1996 έως και σήμερα για εθνικούς λόγους. Κι όμως οι περισσότεροι ήταν επιφυλακτικοί. Πέραν του Κώστα Σημίτη, για τον οποίο η κα Αγγελοπούλου στο βιβλίο της δεν έκρυψε σε πολλά σημεία τη συμπάθεια που του τρέφει, αν και την εκνεύριζε η μετριοπάθειά του, οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί την αντιμετώπιζαν με επιφυλακτικότητα.

Τρανό παράδειγμα ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Από το 2013, το Ίδρυμα Γιάννας και Θεόδωρου Αγγελόπουλου έχει ιδρύσει ένα πρόγραμμα υποτροφιών (με οικονομική στήριξη των πρωτοβουλιών/προτάσεων) για νέες και νέους φοιτητές από όλη την Ελλάδα, στο Clinton Global Initiative University που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ.

Έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου του 2015 όλα ήταν φιλικά στη Νέα Υόρκη για τον Αλέξη Τσίπρα. Η ατμόσφαιρα ήταν εμφατικά φιλελληνική και απερίφραστα αντιγερμανική. Το ίδρυμα Κλίντον στο 10ο συνέδριό του με τη μεσολάβηση της Γιάννας Αγγελοπούλου είχε συμπεριλάβει συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού από τον πρώην πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον, με στόχο να έρθουν άμεσα επενδύσεις στην Ελλάδα.

Οι ερωτήσεις του πρώην προέδρου των ΗΠΑ ήταν αβανταδόρικες σε βαθμό κακουργήματος:

Ερώτηση πρώτη: «Αν όλοι σ’ αυτήν την αίθουσα ήταν δυνητικοί επενδυτές στην Ελλάδα, θα μπορούσατε να τους διαβεβαιώσετε ότι, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, οι επενδύσεις τους θα είναι ασφαλείς, ότι η χώρα θα είναι σταθερή;»

Ερώτηση δεύτερη: «Αν δειπνήσω με ανθρώπους που αγαπούν την Ελλάδα και θα ήθελαν να επενδύσουν εκεί, πού θέλετε να τους ζητήσω να επενδύσουν; Έχετε έναν κατάλογο με προτεραιότητες (wish list)»;

Ερώτηση τρίτη: «Αν πείσω κάποιους ανθρώπους να επενδύσουν στον τομέα της ενέργειας, ώστε να αποκτήσετε μεγαλύτερη ενεργειακή αυτονομία και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, μπορώ να τους διαβεβαιώσω ότι είναι ευπρόσδεκτοι και ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω; Μπορώ να τους πω ότι η κατάσταση είναι υπό τον έλεγχό σας και η κυβέρνηση θα μείνει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια;»

Δυστυχώς για τη χώρα, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν για μία ακόμη φορά ανέτοιμος. Δεν είχε τις απαντήσεις, ούτε την ετοιμότητα να τις αυτοσχεδιάσει, και μάλιστα στα αγγλικά. Κι όπως χαρακτηριστικά έλεγαν μέλη της ελληνικής ομογένειας, που βρίσκονται κοντά στον Μπιλ Κλίντον, «αυτός δεν μπορεί να σκοτώσει ούτε βαλσαμωμένο πουλί». Συνέπεια της κακής προετοιμασίας του Αλέξη Τσίπρα σε μία σκηνοθετημένη συνέντευξη ήταν να κερδίσει τις εντυπώσεις ο Ματέο Ρέντσι, που μετείχε αμέσως μετά σε ένα επίσης ενδιαφέρον ντιμπέιτ με τον Τζορτζ Σόρος. Ο μεγαλοεπενδυτής υποστήριξε ότι «η Ευρώπη είναι υπό διάλυση», όμως ο χαρισματικός Ιταλός πρώην πρωθυπουργός κέρδισε τελικά τις εντυπώσεις χρησιμοποιώντας και τη γλώσσα του σώματος υπερασπιζόμενος το θαύμα της Ευρώπης. Και κατέληξαν να συμφωνήσουν και οι δύο ότι η Ευρώπη χρειάζεται όραμα κι όχι μόνον κανόνες, ανάπτυξη κι όχι μόνον λιτότητα και πως τα σπρεντς δεν μπορεί να είναι ο θεός της.

Κι όμως οι ΣΥΡΙΖΑιοι, οι οποίοι τότε μιλούσαν πως θα κατακτήσουν τον κόσμο, τώρα επιτίθενται στην επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πολυπράγμων Δημήτρης Παπαδημούλης έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Η Ολυμπιάδα του 2004 άφησε έλλειμμα δισ. ευρώ στο δημόσιο ταμείο, επιταχύνοντας την χρεοκοπία της χώρας. Ουσιαστικός απολογισμός κι έλεγχος των δαπανών δεν έγινε ποτέ. Η επιλογή της Γιαν. Αγγελοπούλου από τον @kmitsotakis, ως επικεφαλής του “Ελλάδα 2021”, προϊδεάζει για νέο πάρτι!» Αλήθεια, ο κ. Παπαδημούλης γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε όταν η κα Αγγελοπούλου έβαζε πλάτη για τη συμμετοχή Τσίπρα στο συνέδριο Κλίντον και τη συνέντευξη με τον πρώην πλανητάρχη; Τότε δεν ήταν η Γιάννα των ελλειμματικών Ολυμπιακών Αγώνων;

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει και θυμίζει την παροιμία «τον αράπη κι εάν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς». Γι’ αυτό και επί πρωθυπουργίας Τσίπρα και υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, για το ευχαριστώ για τη μεσολάβηση για τη συνέντευξη με τον Κλίντον υποχρέωσαν τη Γιάννα Αγγελοπούλου να παραιτηθεί από πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων. Μία τιμητική διάκριση που κατείχε από το1998, όταν διορίσθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη.

Εκδίκηση ή προσφορά;

Πολλοί από τους υποστηρικτές της Γιάννας Αγγελοπούλου μόλις έμαθαν την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να θέσει επικεφαλής τη Γιάννα Αγγελοπούλου για το «Ελλάδα 2021» έκαναν λόγο ότι η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο. Κάποιοι άλλοι μιλούν για αποκατάσταση της τάξης από την πλευρά του πρωθυπουργού για λογαριασμό της Ελληνικής Πολιτείας σε ένα πρόσωπο που ηγήθηκε μίας επιτυχημένης εθνικής προσπάθειας, κι όμως δεν άκουσε ούτε ένα απλό ευχαριστώ.

Το πιθανότερο είναι το 2021 να επανέλθει στη μνήμη μας το μαγικό βράδυ της 13ης Αυγούστου του 2004, και το 2021 να αποτελέσει την αφετηρία για ένα βέλτιστο μέλλον της χώρας.

Ένα προφητικό άρθρο

Πριν από λίγα χρόνια, η κα Αγγελοπούλου είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο, στο οποίο επέκρινε τις ελληνικές κυβερνήσεις, επειδή εγκατέλειψαν τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, μιλώντας για την χαμένη ευκαιρία.

Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Είμαι λάτρης του Αμερικανικού κινηματογράφου, και μια από τις αγαπημένες μου ταινίες είναι η κλασσική ταινία “Field of Dreams” (“Ο ξυπόλητος Τζο”), όπου ο γνωστός χαρακτήρας του Kέβιν Κόστνερ ακούει μια φωνή να του ψιθυρίζει στην μέση ενός χωραφιού στην Αιόβα: “Εάν το χτίσεις, τότε θα έρθουν”. Είναι μια υπόσχεση: φτιάξε ένα γήπεδο (του μπέιζμπολ στη συγκεκριμένη περίπτωση), και οι άνθρωποι θα έρθουν να παίξουν, να παρακολουθήσουν, να αγοράσουν εισιτήρια, να φάνε χοτ ντογκ και να πιούν μπύρα. Μακάρι όλες οι επενδύσεις σε υποδομές να ήταν τόσο απλές! Μια από τις πιο μεγάλες μου απογοητεύσεις είναι να αντικρίζω τις εγκαταστάσεις παραμελημένες, κλειδωμένες και εγκαταλελειμμένες. Και δεν πρόκειται μόνο για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Π.χ. δημιουργήσαμε ένα Κέντρο Επικοινωνιών που θα μπορούσε να χρησιμεύσει στο κράτος ως Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων. Αντιθέτως, αποσυναρμολογήθηκε».