«Γιατί δεν θέλω να είμαι πια Ευρωπαίος»
Είναι ένας κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας που το 2001 μετακόμισε μόνιμα στην Κέρκυρα και εργάζεται στο Πανεπιστήμιου του Ιονίου. Ο Richard Pine αρθρογραφεί παράλληλα στην εφημερίδα «Irish Times» και με το νέο του κείμενο ασκεί σκληρή κριτική στις πολιτικές μεθόδους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δηλώνει ότι δεν θέλει να λέγεται πλέον Ευρωπαίος.
Αντίθετα νιώθει Άγγλος λόγω της καταγωγής του, Ιρλανδός λόγω ταυτότητας και Έλληνας λόγω την μετακίνησή τους τα τελευταία 13 χρόνια στην Κέρκυρα. Μέσω του άρθρου του που μπορεί να χαρακτηριστεί «γροθιά» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την σκληρή πολιτική της Μέρκελ, ο Richard Pine αναφέρει πώς η γηραιά ήπειρος είναι πλέον μολυσμένη.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν ένθερμος θιασώτης της ευρωπαϊκής ιδέας, εργάστηκε ως σύμβουλος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, έχει ζήσει από κοντά πολλές χώρες της ηπείρου και έχει δει με τα μάτια του όλες τις αλλαγές που συνέβησαν στα κράτη-μέλη. Προβλήματα αυτοδιάθεσης, επίλυσης ζωτικών προβλημάτων και άλλων πολλών δυσχερειών που επηρέασαν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων της ΕΕ.
«Τριάντα χρόνια ήμουν ένθερμος Ευρωπαίος, θεωρούσα τα τρία κράτη μου ως αυτόνομη και ενιαία δύναμη που αποσκοπούσαν σε ένα κοινό συμφέρον. Τον πλούτο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, καθιστώντας την ήπειρο ηθικά και πνευματικά ισχυρή. Έχω εργαστεί ως σύμβουλος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα προγράμματα πολιτιστικής ανάπτυξης, παρατήρησα ανθρώπους στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων του. Είδα μικρές κοινότητες να επιθυμούν να βρουν την ταυτότητά τους. Βοήθησα στην ανανέωση των πολιτιστικών ιδρυμάτων στη Γαλλία, μια κοινότητα των ιθαγενών της ομάδας στο Μάντσεστερ, στο άνοιγμα προς τους μουσουλμάνους μετανάστες. Η Ευρώπη λειτούργησε για πάρα πολλά χρόνια ως χώρος στον οποίο υπήρχε “πολιτιστική δημοκρατία”», αναφέρει για την Ευρώπη που έζησε, πίστεψε και αγάπησε.
«Η Ευρώπη έχει μολυνθεί από την πολιτική διγλωσσία του Μερκελισμού»
«Σήμερα βλέπω συγχωριανούς μου που αναρωτιούνται αν έχουν κάτι στην ταυτότητά τους που να θυμίζει Ευρώπη. Το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης αυτή τη στιγμή είναι άκυρο. Η Ευρώπη έχει μολυνθεί από χυδαία και ανούσια συνθήματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη. Όπως η «ενότητα στην πολυμορφία», αλλά και από την πολιτική διγλωσσία του Μερκελισμού, κάνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι μοναδικοί, ενώ συστηματικά διασφαλίζεται η ομογενοποίηση τους. Δεν είμαστε πλέον ενωμένοι από την αίσθηση των διαφορετικών πολιτισμών, αλλά μπροστά σε έναν κοινό εχθρό: τη δημοσιονομική ακεραιότητα και την κοινωνική συμμόρφωση που προέρχεται από τους χρηματοδότες μας, τις Βρυξέλλες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η παρέμβασή τους είναι η πέμπτη φάλαγγα των τοπικών κοινωνιών. Επιβάλλουν μια ενιαία συμμόρφωση, καταστρέφοντας την τοπική και εθνική ταυτότητα. Αυτή τη στιγμή η Αλβανία βρίσκεται στον προθάλαμο της ΕΕ, πιο μακριά στέκει η Τουρκία. Θα τους καλωσόριζα στην ενιαία ευρωπαϊκή πολιτιστική κοινότητα, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορώ να το πω», σημειώνει, ρίχνοντας τις ευθύνες στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι άρχοντες της Ευρώπης και τις αλλαγές που έχουν φέρει στον τρόπο ζωής των Ευρωπαίων.
Έχει ως πρότυπο τον Μανώλη Γλέζο
«Σήμερα δεν είμαι Ευρωπαίος, αλλά Άγγλος, Ιρλανδός και Έλληνας. Σε αυτά τα κράτη βλέπω αντίσταση και όχι απόλυτη συμμόρφωση στις επιταγές των Βρυξελλών. Υπάρχει ένας αριθμός ανθρώπων που αρνείται να υποταχθεί και αντιστέκεται. Τον Μάιο του 1941 ο Μανώλης Γλέζος ξήλωσε τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη. Τώρα, στα 91 του, είναι ο πατέρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μας προτρέπει να γκρεμίσουμε την ευρωπαϊκή σημαία, επειδή προσβάλλει την αίσθηση της ανθρωπιάς μας», καταλήγει χαρακτηριστικά στο άρθρο του.
