Γιατί ο «Τίγρης» έδεσε τον Αλμέιδα

Του Νίκου Συνοδινού

 

Η άτολμη και ηττοπαθής στα ντέρμπι τα τελευταία χρόνια ΑΕΚ, έδωσε τη σκυτάλη σε μια ομάδα που όχι μόνο παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, αλλά έχει αέρα νικήτριας. Με υπομονή κι επιμονή, σύστημα και ψυχολογική ανάταση, οι παίκτες της Ένωσης δείχνουν να πατάνε γερά και να πιστεύουν στην επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος.

Πρωτομάστορας στην αναμόρφωση της ΑΕΚ είναι ο Ματίας Χεσούς Αλμέιδα. Ο προπονητής που την περασμένη Τρίτη έκανε συμβόλαιο… ζωής και καρδιάς με τον δικέφαλο μέχρι το 2028.

Τι ήταν αυτό όμως που ώθησε τον Δημήτρη Μελισσανίδη να κρατήσει για… πάντα στην ΑΕΚ τον σπουδαίο Αργεντινό προπονητή; Ο χαρακτήρας του Αλμέιδα είχε δοκιμαστεί, η επιτυχία των επιλογών του στο μεταγραφικό πεδίο επίσης, το δέσιμο με τους παίκτες που παίζουν και γι’ αυτόν είχε διαφανεί, η προσαρμοστικότητα στην ελληνική νοοτροπία επίσης. Ο Αλμέιδα όμως έκανε κάτι που κανείς άλλος προπονητής δεν πέτυχε στο διανυόμενο πρωτάθλημα. Νίκησε κατά κράτος τον πολύ σπουδαίο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Του… πήρε την ταυτότητα στο ντέρμπι ΑΕΚ-Παναθηναϊκού κι έβαλε τη σφραγίδα του στη μεγάλη νίκη της Ένωσης. Η ΑΕΚ απέκτησε ξανά μέταλλο. Κι εκεί που τα ντέρμπι χάνονταν το ένα μετά το άλλο, πλέον κερδίζονται από ένα συγκρότημα που έχει προσωπικότητα και χαρακτήρα.

Στην λιτή ανακοίνωσή της η Ένωση έστειλε πολλαπλά μηνύματα: «Η ΠΑΕ ΑΕΚ με τιμή, χαρά και υπερηφάνεια, ανακοινώνει τη συμφωνία με τον προπονητή μας Ματίας Χεσούς Αλμέιδα για την επέκταση του συμβολαίου του μέχρι το καλοκαίρι του 2028!

Ο άνθρωπος που μας έκανε ξανά να ανυπομονούμε για κάθε επόμενο αγώνα της ομάδας μας, υπέγραψε ένα συμβόλαιο ζωής, ένα συμβόλαιο καρδιάς, για να ζήσουμε και πάλι όλοι μαζί μέρες δόξας και μεγαλείου της ΑΕΚ!»

Αυτή τη φορά η ανακοίνωση βγάζει συναίσθημα, πίστη, αυτοπεποίθηση. Δείχνει ένα νέο δρόμο. Και στην ορχήστρα της ΑΕΚ μαέστρος είναι μια τεράστια ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Ένα πρόσωπο, σεμνό και μαχητικό, συνετό και παθιασμένο, ο Ματίας Αλμέιδα.

Η σφραγίδα της νίκης

Ο Αλμέιδα έβαλε τη σφραγίδα της νίκης στο ντέρμπι κι έσπασε το αήττητο του Παναθηναϊκού. Κυριάρχησε κατά κράτος του Γιοβάνοβιτς και δεν είναι συμπτωματικό πως το τριφύλλι έμεινε στο μηδέν. Η ΑΕΚ εξουδετέρωσε σε πολύ μεγάλο ποσοστό τον Παναθηναϊκό επιθετικά, βγάζοντας εντελώς εκτός δημιουργίας τον Ρούμπεν Πέρεθ με τον Σέρχιο Αραούχο σκιά του, θωρακίζοντας τα άκρα με πολλές βοήθειες και ντουμπλαρίσματα και ξεκινώντας κάποια μέτρα πιο πίσω την πίεση, με στόχευση να μην τρώει βαθιές μπαλιές στην πλάτη.

Το στρατηγικό πλάνο της ΑΕΚ όμως, αποδείχθηκε κυρίαρχο εντός των τεσσάρων γραμμών και ο Ματίας Αλμέιδα βγήκε νικητής στη μάχη των πάγκων. Ο προπονητής δούλεψε με τους ποδοσφαιριστές του, πάρα πολύ στον τακτικό τομέα στην προετοιμασία στα Σπάτα. Το πλάνο της ΑΕΚ ήταν ξεκάθαρο. Και επί της ουσίας στήθηκε πάνω σε τρεις άξονες έτσι ώστε να επιτευχθεί η εξουδετέρωση της δημιουργίας του Παναθηναϊκού και να περιοριστούν οι χώροι που θα μπορούσαν να φέρουν αμυντικά προβλήματα.

Με ποσοστό στη μεταβίβαση, που ξεπερνά το 90% (!), ο Ρούμπεν Πέρεθ αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, στο χτίσιμο από πίσω. Αυτό το διάβασε ο Ματίας Αλμέιδα και πέταξε πάνω στον Ισπανό χαφ τον Σέρχιο Αραούχο, που ήταν σκιά του. Ο Απάτσι, έκανε απίστευτη δουλειά εκτελώντας κατά γράμμα την αποστολή του, αφού με το που χανόταν η μπάλα, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάει δίπλα στον Πέρεθ, προκειμένου να μην πάρει μπάλα ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής. Η ΑΕΚ συνολικά είχε προσαρμοστεί σε αυτή τη στόχευση και μάλιστα άφηνε επιδεικτικά κυρίως τον Κουρμπέλη να κατεβάσει τη μπάλα, αφού οι κιτρινόμαυροι γνώριζαν πως ο διεθνής χαφ υστερεί πάρα πολύ σε αυτόν τον τομέα ιδίως σε σχέση με τον Πέρεθ. Προφανώς, για να στήσεις αυτήν την παγίδα, χρειάζονται θυσίες και ο Αραούχο θυσιάστηκε καταθέτοντας ψυχή και σώμα μπλοκάροντας ίσως τον πιο κομβικό παίκτη του αντιπάλου με βρώμικη δουλειά που δεν φαίνεται, η οποία όμως ήταν κλειδί έτσι ώστε ο Παναθηναϊκός να έχει χαμηλά επίπεδα δημιουργίας με τη μπάλα κάτω.

Όσο σημαντικός είναι ο Πέρεθ για τον άξονα των πράσινων άλλο τόσο είναι και οι Παλάσιος –  Χουάνκαρ και μετά ο Βέρμπιτς για τα άκρα. Και εκεί, το στρατηγικό πλάνο του Αλμέιδα πήρε άριστα, αφού ο προπονητής διάβασε και εξουδετέρωσε σχεδόν σε απόλυτο βαθμό τις πλαγιοκοπήσεις του αντιπάλου.

Οι παγίδες στήθηκαν ξεκάθαρα με τα ντουμπλαρίσματα που εφάρμοσε, αφού τόσο ο Άμραμπατ από τα δεξιά, όσο και ο Πινέδα από τα αριστερά, έδιναν συνεχώς βοήθειες στα μπακ. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Μαροκινός πολλές φορές λειτουργούσε ακόμα και ως πλάγιος αμυντικός ερχόμενος πολύ κοντά στον Σιντιμπέ με αποτέλεσμα ο Χουάνκαρ, ένας σημαντικός πυλώνας δημιουργίας του αντιπάλου φέτος, να μοιάζει… εξαφανισμένος, κάτι που σημαίνει πως και εδώ ο Αλμέιδα χρειάστηκε να θυσιάσει πράματα και να προσαρμοστεί στο ντέρμπι για να πετύχει τον σκοπό του. Αν τον πέτυχε; Ιδίως στη δεξιά πτέρυγα η ΑΕΚ κυριάρχησε, μπλόκαρε  Χουάνκαρ – Βέρμπιτς και φυσικά είδαμε και έναν… άλλον Σιντιμπέ, ο οποίος παίζοντας έξυπνα και με βοήθειες έκανε το τέλειο παιχνίδι αμυντικά και με πολλές βοήθειες επιθετικά.

Το ίδιο ισχύει και από την άλλη πλευρά, εκεί όπου ο Πινέδα έδινε βοήθειες στον Χατζισαφί, με τον Ιρανό να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τον ταχύτατο Παλάσιος κάνοντας και εκείνος ένα μεγάλο ματς με ψυχή, αποφασιστικότητα και προσήλωση στο πλάνο του προπονητή.