Γρυλίζουν τα δύο βουβάλια της Άπω Ανατολής

Η Ιαπωνία αλλάζει το στρατιωτικό δόγμα της, θεωρώντας εχθρούς την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες στην Ελλάδα συμβουλεύουν τους νεότερους να φυλάνε τα ρούχα τους για να έχουν τα μισά. Αγνοώντας τη μετάφραση του ελληνικού γνωμικού στα ιαπωνικά, η ουσία δεν αλλάζει. Κι αυτή η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου προσέχει (την άμυνά της) για να έχει (τη μέγιστη εθνική ασφάλεια).

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Η εύλογη απορία για τους μη γνωρίζοντες είναι από ποιον κινδυνεύει η Ιαπωνία, και στο Τόκιο απαντούν «δείχνοντας» την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα. Για μεν την Κίνα οι Ιάπωνες υποστηρίζουν ότι εσχάτως ανεβάζει ολοένα και περισσότερο τον πήχη των διεκδικήσεών της, για δε τη Βόρεια Κορέα θεωρούν ικανό λόγο επικινδυνότητας και μόνο το απρόβλεπτο που «γεννά» η ηγεσία του Κιμ Γιόνγκ Ουν.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Φουμίο Κισίντα κατέστησε σαφές στην αρχή της εβδομάδας ότι η χώρα του θα θωρακίσει την αμυντική «γραμμή» της, δημοσιοποιώντας παράλληλα την πρόθεση να εξετάσει το ενδεχόμενο να μπορεί η ιαπωνική πολεμική μηχανή να πλήττει στόχους του εχθρού.

«Για να προασπίσουμε τις ζωές και το βιός των ανθρώπων, θα εξετάσουμε όλες τις επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας να επιτιθέμεθα σε εχθρικές βάσεις», ενώ θα «ενισχύσουμε θεμελιωδώς την αμυντική μας στάση, με αίσθηση επείγοντος» ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια που χρησιμοποίησε ο Κισίντα σε προ ημερών ομιλία του με αντικείμενο την πολιτική που θα ακολουθήσει.

Η ΤΑΪΒΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΣΤΕΝΟ ΠΟΥ ΤΗ ΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΡΙΔΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΟΚΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΚΙΝΟ, ΜΕ… ΟΛΙΓΗ ΑΠΟ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Προς εκπλήρωση του νέου στρατιωτικού αμυντικού δόγματος της Ιαπωνίας στη διάρκεια του 2022 θα αναθεωρηθούν και τα τρία βασικά κείμενα που ορίζουν τις δυνατότητες του αρχιπελάγους, εν προκειμένω η στρατηγική εθνικής ασφαλείας, οι κατευθυντήριες γραμμές του προγράμματος για την εθνική άμυνα και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για την άμυνα.

Ανατροπή του μεταπολεμικού δόγματος «μη πόλεμος»

Οι διεθνείς αναλυτές εξηγούν ότι με το «μανιφέστο» του πρωθυπουργού της Ιαπωνίας γίνονται τα αποκαλυπτήρια της πλήρους αλλαγής του ιαπωνικού στρατιωτικού δόγματος. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το πριν και το μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ιαπωνικό δόγμα εθνικής ασφάλειας και συμμαχιών μοιάζει με διαταραγμένο καρδιογράφημα. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου συντάχθηκε με τις νικήτριες δυνάμεις τής Αντάντ, αλλά ο επόμενος μεγάλος πόλεμος τη βρήκε στο πλευρό των φασιστικών δυνάμεων του Άξονα. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή:

>>Νωρίς το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου τού 1941 η αμερικανική ναυτική, στρατιωτική και αεροπορική βάση τού Περλ Χάρμπορ ξυπνά στις φλόγες από την αεροπορική επίθεση της Ιαπωνίας.

>>Στις 6 και στις 9 Αυγούστου τού 1945 οι Αμερικανοί εξαφανίζουν από τον χάρτη τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (σ.σ. με τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν να λέει ότι «εχρησιμοποιήσαμεν την ατομικήν βόμβαν εναντίον εκείνων οι οποίοι μας επετέθησαν προδοτικώς στο Περλ Χάρμπορ»).

>>Στις 15 Αυγούστου 1945 η Ιαπωνία συμφωνεί σε άνευ όρων παράδοση και περνά σταδιακά στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, καθώς και στην υιοθέτηση ενός Συντάγματος προσανατολισμένου στον δημοκρατικό φιλελευθερισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άρθρο 9 του ιαπωνικού Συντάγματος αποκηρύσσεται ο πόλεμος «ως κυρίαρχο δικαίωμα του έθνους και την απειλή ή χρήση στρατιωτικής ισχύος ως μέσο ρύθμισης διεθνών διενέξεων».

To «μήλο» τής Ταϊβάν

Αυτό ακριβώς το δόγμα ανατρέπεται τώρα με τις δηλώσεις Κισίντα και στον… αέρα δεν ακούγεται πλέον μόνο ο βρυχηθμός του ενός βουβαλιού της Άπω Ανατολής, της Κίνας, αλλά και αυτός της Ιαπωνίας. Δεν είναι μυστικό, άλλωστε, ότι ιστορικά οι σχέσεις των δύο χωρών δεν ήταν ούτε είναι αγαστές.

Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω στους δύο Σινοϊαπωνικούς Πολέμους, καθώς η Ταϊβάν και το θαλάσσιο στενό που τη χωρίζει από τις ακτές της Κίνας είναι το φρέσκο μήλο της μεγάλης έριδας ανάμεσα στις δύο χώρες.

Η μεν Κίνα θεωρεί ότι η «Όμορφη Νήσος» (σ.σ. μετάφραση της ονομασίας Φορμόζα που είχαν δώσει στην Ταϊβάν Πορτογάλοι θαλασσοπόροι) είναι κινεζική «κτήση», μία επαρχία του Κίτρινου Δράκου που έχει αποσκιρτήσει αλλά προώρισται να επανενωθεί με την ηπειρωτική χώρα, έστω και αν απαιτηθεί η χρήση βίας.

Από την άλλη, η Ταϊβάν έχοντας στην… πλάτη της 50 χρόνια ιαπωνικής «χρησικτησίας» ως αποικία της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου διακηρύσσει με κάθε ευκαιρία την ανεξαρτησία της και διαμηνύει προς την Κίνα ότι, αν δεχτεί στρατιωτική επίθεση, θα αμυνθεί και δεν θα πέσει σαν το Αφγανιστάν.

Μάλλον δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το ενδεχόμενο κινεζικής επίθεσης στη «διεκδικούμενη» Ταϊβάν θα αποτελέσει casus belli για την Ιαπωνία, αλλά και για τις ΗΠΑ. Το είπε ξεκάθαρα την 1η Δεκεμβρίου ο πρώην Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Άμπε, ο οποίος στο πλαίσιο τη συμμετοχής του σε φόρουμ που οργάνωσε το κέντρο μελετών Ινστιτούτο Έρευνας για την Εθνική Πολιτική τής Ταϊβάν είπε μεταξύ άλλων ότι «εάν υπάρξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Ταϊβάν, θα είναι επίσης κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την Ιαπωνία, κατά συνέπεια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη συμμαχία ΗΠΑ-Ιαπωνίας».

«Οι άνθρωποι στο Πεκίνο, ιδίως ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, πρέπει να το κατανοήσει αυτό, δεν πρέπει ποτέ να παρεξηγήσει τη στάση της ιαπωνικής και της αμερικανικής κυβέρνηση», πρόσθεσε με νόημα ο Άμπε.

Είχε προηγηθεί τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, που τον ξεκαθάρισε κι αυτός ότι σε περίπτωση που η Κίνα κατέφευγε μονομερώς στη χρήση βίας για να μεταβάλει το status quo στην περιοχή η Ουάσινγκτον θα αναλάμβανε «δράση».

Έκπληξη; Καμία, δεδομένου ότι έπειτα από τη στρατιωτική συμφωνία AUKUS μεταξύ της Αυστραλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ στα μέσα Σεπτεμβρίου κατέστη σαφές ότι η προσοχή των ΗΠΑ έχει μετατοπιστεί από τη Μέση Ανατολή και έχει στοχοπροσηλωθεί στη νοτιανατολική Ασία.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα