Η αυτοδυναμία της Ν.Δ. χρυσή λύση για τον Ανδρουλάκη

Ουκ ολίγοι, ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, απορούν με σειρά κινήσεων του Νίκου Ανδρουλάκη, καθώς αναρωτιούνται γιατί θέτει όρους που ουσιαστικά αποκλείουν τη συμμετοχή του κόμματός του στην κυβέρνηση. Ένας τέτοιος όρος, για παράδειγμα, είναι πως προκειμένου να συμμετάσχει η Χαριλάου Τρικούπη στην κυβέρνηση είναι να μην είναι πρωθυπουργός ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, είτε αυτός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιθυμεί σφόδρα να μείνει το ΠΑΣΟΚ εκτός κυβέρνησης, καθώς σε διαφορετική περίπτωση, ως μικρότερο κόμμα, θα πληρώσει μεγάλο τίμημα, ενώ η κοινοβουλευτική του ομάδα θα απειληθεί με διάσπαση- σίγουρα θα υπάρξουν αποχωρήσεις βουλευτών. Ποιος, πχ, μπορεί να φανταστεί τον Ανδρέα Λοβέρδο να συμμετάσχει σε συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ή τον Χάρη Καστανίδη σε συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ.; Ο επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη αρχικά φέρεται να πίστευε πως η αυτοδυναμία της Ν.Δ. θα αποτελούσε «μια κάποια λύση» που θα έλεγε και ο ποιητής –για να μην πούμε πως τη διευκόλυνε κιόλας τρόπο τινά, πιστεύοντας ίσως ενδόμυχα πως σε μια τέτοια περίπτωση το πρόβλημα προοπτικά θα το είχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το δυστύχημα των Τεμπών, ωστόσο, επιβεβαίωσε πως «τα όμορφα όνειρα όμορφα καίγονται», καθώς το θέμα της αυτοδυναμίας δεν υπάρχει, με τον Μητσοτάκη να μεταθέτει όλη την πίεση στο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να του πάρει «φιλομητσοτακικούς» ψηφοφόρους από την πρώτη κιόλας εκλογική αναμέτρηση. Η «υγειονομική ζώνη» που επιχείρησε να δημιουργήσει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στα αριστερά της, άφησε «κερκόπορτες» (και σε ορισμένες φορές, όπως με τις «ίσες αποστάσεις» ορθάνοιχτες πόρτες) για να εισέρχεται και να κλέβει «πράσινους» ψηφοφόρους η Νέα Δημοκρατία. Τώρα, σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα και σχηματίζεται κοινοβουλευτική ομάδα με το ΠΑΣΟΚ, Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης θα παίξουν το παιχνίδι του ποιος θα χρεωθεί την ευθύνη για τις δεύτερες εκλογές. Ποιος, όμως, μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει;