Η δικομανία (θα) πληρώνεται…

Οι αγωγές χωρίς λόγο που γεμίζουν τα πινάκια των δικαστηρίων και καθυστερούν την εκδίκαση υποθέσεων πολιτών που ψάχνουν να βρουν το δίκιο τους… «πληρώνονται»!

Ρεπορτάζ: Πωλίνα Βασιλοπούλου

Αυτό έκρινε το Εφετείο της Αθήνας με απόφασή του η οποία αφορούσε αγωγή δικηγόρου για καταβολή δεδουλευμένων. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε πως «αυτεπαγγέλτως με την οριστική απόφασή του, επιβάλλει στον διάδικο ή στον νόμιμο αντιπρόσωπό του ή στον δικαστικό του πληρεξούσιο ανάλογα με την ευθύνη καθενός χρηματική ποινή από 500 έως 1.500 ευρώ που περιέρχεται στον Τομέα Ασφάλισης Νομικών του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων, αν προκύψει από τη δίκη που έγινε ότι, αν και το γνώριζαν, πρώτον άσκησαν προφανώς αβάσιμη αγωγή, ανταγωγή ή παρέμβαση ή προφανώς αβάσιμο ένδικο μέσο, ή, δεύτερον, πως διεξήγαγαν τη δίκη παρελκυστικά ή δεν τήρησαν τους κανόνες των χρηστών ηθών ή της καλής πίστης ή το καθήκον της αληθείας».

Όπως επισημαίνει, επίσης, το Εφετείο της Αθήνας, υπάρχει υποχρέωση του δικαστηρίου, και όχι η διακριτική ευχέρεια, για την επιβολή χρηματικής ποινής που περιέρχεται στο Ταμείο Νομικών, ως ασφαλιστικό φορέα των νομικών επαγγελμάτων, εφόσον διαπιστωθεί δικονομική συμπεριφορά, η οποία έχει αρνητική επενέργεια στην απονομή δικαιοσύνης.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δικηγόρος διεκδικούσε από εταιρεία καταβολή δεδουλευμένων αμοιβών και αποζημίωσης. Πρωτόδικα δικαιώθηκε εν μέρει και κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε έφεση με την οποία εκτός των άλλων η εταιρεία παραπονείται «επειδή το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν επέβαλε στον ενάγοντα την προβλεπόμενη από το άρθρο 205 ΚΠολΔ χρηματική ποινή, και δεν δέχθηκε το σχετικό αίτημα αυτής, επικαλούμενη ότι ο ενάγων άσκησε προφανώς αβάσιμη αγωγή, αφού, αν και γνώριζε, όντας ο ίδιος δικηγόρος, ότι ουδεμία σχέση έμμισθης εντολής τούς συνέδεσε, για λόγους εκδίκησης και από εμπάθεια, για τους αναφερόμενους ειδικότερα λόγους, άσκησε την προφανώς αβάσιμη αγωγή, και διεξήγαγε τη δίκη παρελκυστικά για τους αναφερόμενους ειδικότερα λόγους».

Το σκεπτικό της απόφασης
Όπως επισημαίνεται στο σκεπτικό της δικαστικής απόφασης: «Από τη διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 ΚΠολΔ, με την οποία ορίζεται ότι το δικόγραφο της αγωγής, εκτός από τα στοιχεία που ορίζονται στα άρθρα 118 ή 117, πρέπει να περιέχει: α) σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκησή της, β) ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς, και γ) ορισμένο αίτημα, προκύπτει ότι η μη πλήρης αναφορά των περιστατικών αυτών καθιστά την αγωγή αόριστη και οδηγεί στην απόρριψη της ως απαράδεκτης, για έλλειψη διαδικαστικής προϋπόθεσης, η οποία αποτελεί και προϋπόθεση του παραδεκτού της».

Ταυτόχρονα το Δικαστήριο επισημαίνει πως: «η αγωγή με την οποία ζητούνται αμοιβές δικηγόρου πρέπει, κατά τα άρθρα 216 παρ.1 και 680 του ΚΠολΔ, να περιέχει, εκτός από τα στοιχεία που ορίζονται στο άρθρο 118, α) σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκησή της από τον ενάγοντα κατά του εναγομένου, β) ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και συγκεκριμένα τις διενεργηθείσες επί μέρους δικαστικές και εξώδικες πράξεις και εργασίες, και γ) την οφειλόμενη για κάθε εργασία αμοιβή και το άθροισμα των αμοιβών αυτών».

Η… λυπητερή!
Τελικά το δικαστήριο επέβαλε πρόστιμο 1.000 ευρώ στον δικηγόρο, το οποίο περιέρχεται στον Τομέα Ασφάλισης Νομικών του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων, με το σκεπτικό πως «αν και γνώριζε ότι δεν καταρτίστηκε με την εταιρία άτυπη σύμβαση εντολής με πάγια αντιμισθία, άσκησε σε βάρος της την προφανώς αβάσιμη κατά την κύρια βάση της ένδικη αγωγή».

Παράλληλα, το Δικαστήριο προσθέτει πως «η εν γνώσει του ενάγοντος άσκηση της προφανώς αβάσιμης ένδικης αγωγής του, κατά την κύρια βάση της, προκύπτει από την ιδιότητα αυτού ως δικηγόρου».

Όπως επισημαίνεται στη δικαστική απόφαση, η διάταξη με την οποία επιβλήθηκε το πρόστιμο «καταλαμβάνει κάθε μορφής αίτηση παροχής έννομης προστασίας». Παράλληλα, το δικαστήριο προσθέτει πως «για την επιβολή της ποινής απαιτείται εν γνώσει επιχείρηση των απαγορευμένων πράξεων και δεν αρκεί ο ενδεχόμενος δόλος και ακόμη περισσότερο η βαριά αμέλεια».