Η δήθεν μπανανία και ο bro-εδρος
Τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι υπαρκτά κια σοβαρά αλλά δεν λύνονται με το να παρουσιάζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ελληνική δημοκρατία χειρότερη και από υποσαχάρια ή λατινοαμερικανική
Όσο περνάει ο καιρός τόσο κορυφώνεται η προεκλογική περίοδος που θα μας φτάσει στις πρώτες κάλπες της απλής αναλογικής. Μαζί κορυφώνεται και η πόλωση ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ, με τους κομματικούς λεκτικούς διαξιφισμούς να μην θυμίζουν απλώς το σκληρό ροκ που έλεγε κάποτε ο Κώστας Λαλιώτης αλλά να έχουν την αγριάδα του… death metal!!!
Και τι δεν έχει εκστομιστεί τις τελευταίες ημέρες από το στόμα των στελεχών και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αφορμή την αποκριάτικη στρακαστρούκα της κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Από το ότι (δήθεν) κακοποιείται το κράτους δικαίου και η Δικαιοσύνη στη χώρα μας, ότι (δήθεν) «η Ελλάδα ασφυκτιά στα χέρια μιας κυβέρνησης που υποσχέθηκε θεσμικό εκσυγχρονισμό και έφερε τη μεγαλύτερη εκτροπή που έχει γίνει ποτέ από τη Μεταπολίτευση και μετά», ότι (δήθεν) δρα το παρακράτος και παραβιάζεται απόλυτα η ιδιωτικότητα των πολιτών, μέχρι και την ύβρη ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας» και «μειωμένου καταλογισμού» πρωθυπουργός.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η απόφαση του κονκλαβίου της πλατείας Κουμουνδούρου να απέχει ο ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες που θα ακολουθήσουν στη Βουλή (σ.σ. δήλωσαν «διαθέσιμοι» μόνο για την ψηφοφορία για το κόμμα Κασιδιάρη), μέχρι όπως λένε να προκηρύξει εκλογές ο πρόεδρος της κυβέρνησης και της Ν.Δ. Σε αυτό το τοξικότατα διαμορφούμενο κλίμα μοιάζει παρωνυχίδα η ανταπάντηση του Κυριάκου ότι θα πρέπει κάποιος να πει στον Αλέξη Τσίπρα «ότι έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία και όχι “πεζοδρομιακή” δημοκρατία». Κι όλα αυτά χωρίς καν να έχει προκηρυχθεί η ακριβής ημερομηνία των εκλογών.
Είναι πράγματι θλιβερό το παραπάνω… ακρόαμα, δεδομένου μάλιστα ότι πολύ πρόσφατα γράφαμε σε τούτη εδώ την κεντρική στήλη της «Α» ότι πρέπει επιτέλους να «μιλήσουν» τα προγράμματα και όχι να επικρατήσουν οι αλαλαγμοί. Δεν διαλέξαμε τυχαία τη λέξη.
Τη χρησιμοποίησε ο πεζογράφος, ποιητής και χρονογράφος Κωνσταντίνος Σκόκος που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1854 και ο οποίος σε ένα σημείο του «Γελοιογραφικού Ημερολογίου του Έτους 1886» με τίτλο «Ο αλάνθαστος και αψευδής Καζαμίας του 1886», έγραψε το εξής (προφητικό;): «Τι αλαλαγμός! Τι βοη! Τι σύγχυσις επί της οδού Ερμού ως να ήτο συνεδρίασις Ελλήνων βουλευτών μετ’ αυταπαρνήσεως γρονθοκοπουμένων υπέρ του έθνους».
Ακόμη και να αλήθευαν όλα όσα καταλογίζει στη Νέα Δημοκρατία ο ΣΥΡΙΖΑ, τέτοια αντιπολιτευτική αυταπάρνηση και λεκτικό γρονθοκόπημα που περιγράφει αστειευόμενος ο Σκόκος δύο αιώνες πίσω, να μας λείπει. Κι αυτό γιατί τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι υπαρκτά, τα υποδεικνύουν και τα ιεραρχούν οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν λύνονται με το να παρουσιάζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ελληνική δημοκρατία χειρότερη και από υποσαχάρια ή λατινοαμερικανική μπανανία.
Κακή, κάκιστη, αυτή η υπηρεσία κι ως τέτοια καταδικαστέα. Αλλά και δυνητικά επικίνδυνη. Διότι όταν, για παράδειγμα, υπονοείς ότι οι βουλευτές της κυβέρνησης εκβιάζονται να ψηφίσουν κατά της πρότασης δυσπιστίας κι όταν προεξοφλείς ότι ενδεχόμενη μετεκλογική σύμπραξη Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ θα είναι αποτέλεσμα εκβιασμού, δηλητηριάζεις ανερυθρίαστα ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα αλλά και τον ψηφοφόρο που καλείς μετά να σε ψηφίσει ως σωτήρα.
Ακόμη χειρότερα; Όταν περιγράφεις αυτό που ζούμε ως χούντα, η μεγάλη πλειοψηφία των νέων που σε ακούει και δεν έχει μνήμες ή αφηγήσεις πραγματικά ανελεύθερων καθεστώτων, νομίζει ότι η δικτατορία δεν είναι δα και τόσο εγκληματικό πολίτευμα, αφού και πολλά ΜΜΕ έχει, και στα μπαράκια μπορείς να πας και άνευ ορίων socializing στο ίντερνετ προσφέρει.
Αλλά αυτά δεν τα σκέφτηκες, ε, bro-εδρε;