Η «καραμανλική» σκέψη για Παυλόπουλο και για Νόμπελ Ειρήνης στον Τσίπρα

H συνέντευξη που παραχώρησε ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. και επικεφαλής του ευρωψηδελτίου της, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, στο ΑΠΕ, έδωσε λαβή ώστε να διατυπωθούν ποικίλα σχόλια, αφού ορισμένες εκ των ερωτήσεων –«πονηρά» διατυπωμένες από τον δημοσιογράφο του πρακτορείου– επέφεραν απαντήσεις οι οποίες όμως μπορεί να έχουν «διπλή» ανάγνωση.

Και μόνο το ότι έδωσε την ευκαιρία σε ΣΥΡΙΖΑϊκά MME να βάλουν τίτλους όπως «Τιμητική για τη χώρα η πρόταση για βραβείο Νόμπελ στον Αλέξη Τσίπρα» είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς τι επεδίωκε το ΑΠΕ και πώς «εργαλειοποιήθηκαν» από τον ΣΥΡΙΖΑ οι απαντήσεις του κ. Μεϊμαράκη.

Ο Β. Μεϊμαράκης έδωσε μια γενικόλογη απάντηση του τύπου «Η πρόταση υποψηφιότητας για το Νόμπελ Ειρήνης στον οποιοδήποτε Έλληνα πρωθυπουργό αναμφίβολα είναι τιμητική για τη χώρα».

Για έναν έμπειρο πολιτικό, όπως ο Β. Μεϊμαράκης, η απάντηση αυτή στην επιεικέστερη μορφή της ήταν ατυχής.

Και εξηγούμεθα.

–Η πρόταση για απονομή στον Αλέξη Τσίπρα του Νόμπελ Ειρήνης έγινε λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών.

–Η συμφωνία αυτή έγινε ερήμην της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που σε ποσοστό 70% –σύμφωνα με όλα τα γκάλοπ– ήταν αρνητική.

–Η συμφωνία «πέρασε» με οριακή πλειοψηφία στη Βουλή, με «δανεικές» ψήφους «συναλλασομένων» βουλευτών των ΑΝΕΛ επέφερε τη διάλυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ποταμιού, και την έναρξη της συνεργασίας με τον από μακρού χρόνου φλερτάροντα με τον ΣΥΡΙΖΑ κ. Θεοχαρόπουλο.

–Τη συμφωνία επιθυμούσαν οι δυνάμεις που εντάσσονται στο ΝΑΤΟ. Κι αυτό διότι με τα πάρε-δώσε του Σέρβου πρωθυπουργού, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, με τη Ρωσία, και την εκβιαστική πολιτική του Ερτογάν, για τους πυραύλους S-400 και τα αμερικανικά F-35, επέβαλαν την ανάγκη δημιουργίας ΝΑΤΟϊκών βάσεων στα Σκόπια, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει αν δεν υπογραφόταν η Συμφωνία των Πρεσπών, δηλαδή με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας που επί Κ. Καραμανλή είχε ασκήσει βέτο στο Βουκουρέστι.

Ωστόσο, η συμφωνία αυτή ωφελούσε τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και τον αμερικανικό παράγοντα, όχι όμως και την Ελλάδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι προηγούμενοι διατελέσαντες πρωθυπουργοί, Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς είπαν «όχι» στη συμφωνία που υπέγραψε ο Τσίπρας στις Πρέσπες. Μάλιστα, ο Ανδρέας Παπανδρέου –που απελπισμένα προσπαθεί να μιμηθεί ο Τσίπρας– είχε πει χαρακτηριστικά: «Το όνομά μας (Μακεδονία) είναι η ψυχή μας».

Όταν λοιπόν κάποιος πολιτικός –εν προκειμένω ο Αλ. Τσίπρας– με πράξεις όπως οι Πρέσπες ζημιώνει την Ελλάδα, αλλά ικανοποιεί τις επιθυμίες εξωτερικών παραγόντων, η επιβράβευσή του με Νόμπελ είναι τιμητική για την Ελλάδα, σύμφωνα με τον Β. Μεϊμαράκη; Και μόνο η εκμετάλλευση της τοποθέτησης του Βαγγέλη Μεϊμαράκη από φιλοσυριζαϊκά ΜΜΕ είναι αρκετή για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι ήταν ατυχής.

Ας πάμε σε ένα άλλο σημείο, που είναι αξιοπρόσεκτο. Πρόκειται για την τοποθέτησή του για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο. Είπε επί λέξει: «Κατ’ επανάληψη έχω δηλώσει ότι ο κ. Παυλόπουλος είναι ένας επιτυχημένος πρόεδρος. Ασκεί τα συνταγματικά του καθήκοντα ως σύμβολο ενότητας και ως έκφραση του ελληνικού έθνους».

Δηλαδή, κατά τον κ. Β. Μεϊμαράκη, όταν το 70% του ελληνικού λαού δεν ήθελε τη Συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Παυλόπουλος, που ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέμεινε άβουλος και άφωνος, αποτελεί σύμβολο ενότητας και εκφράζει τον ελληνικό λαό;

Πολύ απλά, ο κ. Μεϊμαράκης, στοχεύοντας και σε ψήφους των «καραμανλικών», στις επικείμενες ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα του κ. Δένδια –ποιος δεν θυμάται την «ιστορική» τοποθέτησή του Κερκυραίου πολιτικού ότι «δεν μπορεί να αποδίδονται στον πρόεδρο (Παυλόπουλο) ευθύνες που δεν του ανήκουν», όπως και του κ. Νικήτα Κακλαμάνη, που είχε δηλώσει –πάλι σε φιλοσυριζαϊκό μέσο, στον ρ/σ News 24/7– ότι: «Η Ελλάδα έχει πρόεδρο, και με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει την υποψηφιότητά του, ο Προκόπης Παυλόπουλος θα επανεκλεγεί με μεγάλη πλειοψηφία», θέλησε κι αυτός να πάρει «θέση στο τραπέζι» της «καραμανλικής σκέψης και φιλοσοφίας», η οποία με τη σύμφωνη γνώμη του Αλέξη Τσίπρα το 2015 οδήγησε στην εκλογή του κ. Προκόπη στο ύπατο αξίωμα.

Ίσως θα πρέπει να κάνουν ένα flash-back στη μνήμη τους και να εκτιμήσουν κατά πόσο πρέπει να στηρίζουν έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που δεν είπε ποτέ «όχι», επί μία τετραετία, στον Αλέξη Τσίπρα και που χρειάστηκε(!) η άδειά του(!!!), ώστε στη μαθητική παρέλαση για την 25η Μαρτίου 2019, στην Καλαμάτα, για να τραγουδήσουν οι μαθητές το «Μακεδονία ξακουστή»…

Θα πρέπει όλοι οι φιλοκαραμανλικοί κ.κ. Μεϊμαράκης, Δένδιας, Νικ. Κακλαμάνης και ορισμένοι άλλοι να γνωρίζουν ότι, υιοθετώντας τις απόψεις του πρώην πρωθυπουργού, όχι μόνο για την επανεκλογή του Πρ. Παυλόπουλου αλλά και κάποιες άλλες που δεν είναι του παρόντος να δημοσιοποιηθούν, δεν προσφέρουν βοήθεια στην προσπάθεια της παράταξης να τοποθετήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό ποσοστό του 2011. Δημιουργούν σύγχυση όταν είναι πλέον σε όλους γνωστό ότι «καραμανλικά» στελέχη –Παπαγγελόπουλος, Αντώναρος, Παπακώστα, Ζώης και κάποιοι άλλοι– αυτοβούλως(!!!) στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, και ως ανταπόδοση η έρευνα για ελλείμματα να ξεκινάει από το 2012 και να μην περιλαμβάνει την περίοδο 2004-2009…

Η προσπάθεια να απαλλαγεί η Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει «ντρίμπλες», όπως εκείνη του κ. Νικ. Κακλαμάνη το 2014, που, παρά την κομματική γραμμή για υποστήριξη του Άρη Σπηλιωτόπουλου  –εσφαλμένη ή σωστή, δεν έχει σημασία– για τη δημαρχία της Αθήνας, έθεσε υποψηφιότητα κάνοντας τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας «δώρο» στον κ. Καμίνη.

Αλήθεια, οι ψηφοφόροι του κ. Κακλαμάνη στον β΄ γύρο ποιον στήριξαν;

Ακόμη, οι «καραμανλικής σκέψης» πολιτικοί θα πρέπει να εκτιμήσουν τις μη ανιχνεύσιμες προσπάθειες του τ. πρωθυπουργού, που επί μία δεκαετία (2009-2019) δεν έχει βγάλει «άχνα» στήριξης αρχικά για τον Αντώνη Σαμαρά ως πρωθυπουργό και μετέπειτα για τον Κυρ. Μητσοτάκη ως πρόεδρο της παράταξης, μιας παράταξης που τον τίμησε τοποθετώντας τον ως αρχηγό της το 1997 και ως πρωθυπουργό το 2004, αρκούμενος σε δυο-τρεις –μέσω κύκλων και τετραγώνων– συμβολικές και χωρίς ουσία τοποθετήσεις.

Και όλα αυτά, όταν οι ομότιτλοί του οργώνουν την επαρχία για να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους και να στείλουν σπίτι της την κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς».