Η κούρσα του θανάτου

Ο ειδικός πράκτορας Τζέιμς Γουάτσον, εργαζόταν στην Μπογκοτά κατά της βιομηχανίας κοκαΐνης. Αλλά στο τέλος –κόντρα σε ό,τι κανείς θα περίμενε- δεν «έφυγε» χτυπημένος από τις σφαίρες κάποιου εμπόρου ναρκωτικών. Αντίθετα ο βετεράνος της DEA, της ειδικής Υπηρεσίας καταπολέμησης των ναρκωτικών των ΗΠΑ δολοφονήθηκε σε μια «κούρσα του θανάτου».

Η χρήση του ταξί στην πρωτεύουσα της Κολομβίας δεν είναι απλή υπόθεση. Οι ντόπιοι κάνουν λόγο για την «εκατομμυριούχα κούρσα». Επί της ουσίας πρόκειται για την κούρσα του θανάτου. Το λάθος ταξί σταματά για να επιβιβάσει πελάτες που εν τέλει είναι οι συνεργοί του. Κάποιες φορές ο συνεργός βρίσκεται κρυμμένος στο πορτμπαγκάζ και επιτίθεται μέσω ενός ανοίγματος στις πίσω θέσεις. Από εκεί ακινητοποιεί το θύμα του βάζοντας ένα μαχαίρι στο λαιμό και μετά το υποτάσσει σπάζοντας το στο ξύλο. Στόχος είναι να παραδώσει ο άτυχος επιβάτης ό,τι πολύτιμο έχει πάνω του πριν το ταξί συνεχίσει το «ταπεινό» μεροκάματό του κάνοντας όσο το δυνατόν περισσότερες στάσεις σε ΑΤΜ ώστε να τραβήξει το μέγιστο επιτρεπτό ποσό μετρητών με τις κάρτες του θύματος.
Συνήθως τα θύματα τα εγκαταλείπουν στα περίχωρα της πόλης, τραυματισμένα, χωρίς δεκάρα έρμαια της καλοσύνης ξένων για να μπορέσουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Ο Γουάτσον, από την άλλη, δεν ήταν τόσο τυχερός. Παρακολουθούσε τους τελικούς στο μπάσκετ σε ένα εστιατόριο της πόλης και επέλεξε ένα ταξί για να γυρίσει σπίτι του σύμφωνα με τα όσα είπε ο πρέσβης των ΗΠΑ. Λίγα τετράγωνα παρακάτω, το ταξί σταμάτησε σε ένα στοπ οπότε δύο άνδρες που ακολουθούσαν με δεύτερο αυτοκίνητο όρμησαν στο ταξί. Στήθηκε σκηνικό μάχης με τον Γουάτσον να καταφέρνει να αντισταθεί στους δράστες, αλλά οι τελευταίοι τον μαχαίρωσαν πολλές φορές με αποτέλεσμα λίγο αργότερα να αφήσει την τελευταία του πνοή. Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι έχουν συλλάβει τρεις υπόπτους.

Μάστιγα…
Οι «κούρσες του θανάτου» αποτελούν μάστιγα για την πόλη και οι κάτοικοι πάντα συστήνουν στους επισκέπτες να μην σταματούν ταξί στους δρόμους.
Δυστυχώς η πρωτεύουσα της Κολομβίας στην οποία οι μόνιμοι κάτοικοι ξεπερνούν τα 8 εκατομμύρια, δεν έχει ούτε μετρό ούτε άλλου είδους ολοκληρωμένο σύστημα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς με αποτέλεσμα ακόμα και οι νόμιμοι οδηγοί πολλές φορές να συμπεριφέρονται ως ληστές.
Οι επιβάτες διαμαρτύρονται συχνά για πειραγμένες χρεώσεις ή αδυναμία από μέρους των οδηγών να δώσουν ρέστα. Στις βροχερές ημέρες οι οποίες είναι και συχνές εκεί, πολλοί οδηγοί απαιτούν διπλή χρέωση. Κάποιοι «πειράζουν» και τα ταξίμετρα για να γράφουν περισσότερα χιλιόμετρα.
Από την άλλη, όμως, οι επιβάτες γνωρίζουν πως το να διαμαρτυρηθούν στους οδηγούς μπορεί να τους προκαλέσει άλλα (πολύ σοβαρά…) προβλήματα. Θυμάται ο συντάκτης του άρθρου, παθών και ο ίδιος, πως ένα βράδυ κάποια χρόνια πίσω, με έναν φίλο του είχε διαμάχη με έναν οδηγό για το… τρομερό ποσό των 50 σεντ. Ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι… Βγαίνοντας όμως από το ταξί πληρώνοντας μόνο το ποσό που έλεγε το ταξίμετρο, άκουσαν τον οδηγό να καλεί για βοήθεια στον ασύρματο. Σε λιγότερο από ένα λεπτό, πέντε ταξί έφτασαν στο σημείο περικυκλώνοντάς τους. Χρειάστηκε χρόνος για να εξηγήσουν στους άλλους οδηγούς τι είχε συμβεί και να τους πείσουν να τους αφήσουν να φύγουν.
Αντιδρώντας σε αυτή την κατάσταση, ένας ιδιώτης έχει φτιάξει ένα λογαριασμό στο twitter καλώντας τον κόσμο να καταγγέλλει ό,τι συμβαίνει. Ήδη έχει ξεπεράσει τους 40.000 followers. «Όταν η αστυνομία συνιστά ότι δεν θα πρέπει να εκτίθεσαι στους ληστές, αυτό που εννοούν είναι ότι θα πρέπει να μένεις σπίτι», γράφει ένας από αυτούς προειδοποιώντας…
Αν τελικά κάποιος βρεθεί εκεί και δεν έχει άλλη δυνατότητα, τότε θα πρέπει να λειτουργήσει όπως οι ντόπιοι: να μπει στο ταξί, να πει στον οδηγό που πηγαίνει και να κάνει την προσευχή του μέχρι να φτάσει…