Η κρατική ενίσχυση της Αλουμίνιον (που δεν είναι νέα)
Την εβδομάδα που μας πέρασε παίχτηκε άλλο ένα επεισόδιο στη διαμάχη μεταξύ Την εβδομάδα που μας πέρασε παίχτηκε άλλο ένα επεισόδιο στη διαμάχη μεταξύ της ΔΕΗ και της εταιρείας Αλουμίνιον, αυτήν τη φορά σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, με νικητή αυτή τη φορά την Αλουμίνιον.
Πιο συγκεκριμένα, με απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ε.Ε. της 8ης Οκτωβρίου 2014, έγινε δεκτή η προσφυγή τής Αλουμίνιον κατά της απόφασης του 2011 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περί παράνομης κρατικής ενίσχυσης ύψους 17,4 εκατ. ευρώ. Τι σημαίνει αυτό σε απλά λόγια; Ότι το ποσό αυτό, το οποίο μαζί με τους τόκους ανέρχεται τελικά στα 21,3 εκατ. ευρώ, και το οποίο η ΔΕΗ έκανε σχεδόν 2,5 χρόνια για να ανακτήσει από την Αλουμίνιον, θα πρέπει τώρα να της το επιστρέψει.
Εμείς από την πλευρά μας θα σταθούμε σε δύο σημεία της υπόθεσης, στο σκεπτικό της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αλλά και στη στάση τής ΔΕΗ στο θέμα.
Η απόφαση, λοιπόν, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δέχεται ότι η προμήθεια ρεύματος στην Αλουμίνιον με προτιμησιακό (κάτω του κόστους) τιμολόγιο την περίοδο Ιανουαρίου 2007 – Μαρτίου 2008 αποτελεί μεν κρατική ενίσχυση, πλην όμως όχι καινούργια, αλλά συνέχιση της προηγούμενης, η οποία είχε θεσμοθετηθεί με τη σύμβαση του 1960(!) με την ΠΕΣΙΝΕ και την οποία το μακρινό 1992(!) η Ε.Ε. είχε χαρακτηρίσει ως νόμιμη.
Επομένως, εκ του λόγου αυτού σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπάρχει μεν κρατική ενίσχυση, αυτή όμως δεν είναι παράνομη. Τώρα, το τι επιχειρήματα παρουσιάστηκαν έτσι ώστε να πειστούν οι δικαστές ότι μια σύμβαση η οποία έληξε νομίμως τον Μάρτιο του 2006, κατόπιν αποστολής τής συμβατικά προβλεπόμενης γνωστοποίησης από τη ΔΕΗ δυο χρόνια πριν (Φεβρουάριος 2004), νομότυπα μπορούσε να «ξαναέρθει στη ζωή» μετά από διάλειμμα 9 μηνών για άλλους 14 μήνες και μετά να λήξει νομίμως για δεύτερη φορά, είναι κάτι που θα θέλαμε να δούμε πιο αναλυτικά τόσο από την πλευρά των νικητών, όσο και από την πλευρά των ηττημένων. Όταν, δε, αναφερόμαστε σε ηττημένους, αυτός κατ’ ουσία είναι ένας και ειδικότερα η ΔΕΗ και όχι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφού όπως αναφέρεται και σε πολλά δημοσιογραφικά sites που εξειδικεύονται σε ενεργειακά θέματα (π.χ. energypress.gr), ο μοναδικός δικηγόρος της Επιτροπής συμβουλευόταν διαρκώς τους πέντε δικηγόρους που παρίσταντο από πλευράς ΔΕΗ.
Η στάση της ΔΕΗ
Αυτό, λοιπόν, μας φέρνει και στο δεύτερο σημείο που επιβάλλεται να σχολιάσουμε, δηλαδή τη στάση τής ΔΕΗ στην υπόθεση. Είναι δεδομένο ότι αυτά τα 17,4 εκατ. ευρώ (συν τους τόκους 21,3) αποτελούν ζημιά για τη ΔΕΗ, είναι δεδομένο ότι η ΔΕΗ ήδη έχει υποστεί από την Αλουμίνιον ζημιά δεκάδων –αν όχι εκατοντάδων– εκατομμυρίων ευρώ τα τελευταία χρόνια (διαιτησία ΡΑΕ: 109 εκατομμύρια, κούρεμα χρέους το 2010: 25 εκατομμύρια, τρέχον χρέος: 80 εκατομμύρια), είναι δεδομένο ότι τουλάχιστον την τελευταία 5ετία η συμπεριφορά τής Αλουμίνιον προς τη ΔΕΗ κάθε άλλο παρά συμβατική ήταν, και τέλος είναι επίσης δεδομένο ότι η ΔΕΗ ασφυκτιά ταμειακά.
Τι έκανε, λοιπόν, μετά απ’ όλα αυτά η ΔΕΗ μόλις εκδόθηκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου; Έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση, με την οποία ανέφερε ότι θα σεβαστεί τη απόφαση του δικαστηρίου (λες και μπορούσε να κάνει αλλιώς), ότι δεν έκανε αυτή την προσφυγή στην Ε.Ε., αλλά κάποιοι άλλοι (ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ΙΝΚΑ, κ.λπ.) και ότι δικαίωμα να ασκήσει αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου έχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με άλλα λόγια, ανακοίνωσε ότι το δικό της συμφέρον το υπερασπίστηκαν κατά το παρελθόν άλλοι, αλλά και στο μέλλον έχουν το δικαίωμα να το υπερασπιστούν άλλοι και όχι η ίδια.
Το ερώτημα, όμως, είναι τι έκανε και τι θα κάνει η ίδια η ΔΕΗ για την προάσπιση των εννόμων συμφερόντων της, προάσπιση η οποία σαφώς δεν επιτυγχάνεται με την έκδοση ανακοινώσεων και δελτίων Τύπου (όσο καυστικών και αν είναι, όπως π.χ. στην περίπτωση της διαιτησίας της ΡΑΕ). Στη συγκεκριμένη, δε, περίπτωση το θέμα είναι γιατί η ΔΕΗ δεν πήρε πίσω αυτά τα 17,3 εκατομμύρια ευρώ όταν κέρδισε τα ασφαλιστικά μέτρα τον Μάρτιο του 2008 και εν πάση περιπτώσει γιατί δεν κινείται δικαστικά για να τα διεκδικήσει, έστω και τώρα.
Τελειώνοντας, θα πρέπει –αποδίδοντας και τα του καίσαρος τω καίσαρι– να τονίσουμε ότι τα εύσημα της επιτυχίας ανήκουν στο νομικό επιτελείο του Ομίλου Μυτιληναίου, που με την άριστη στελέχωσή του (Ευάγγελος Χρυσάφης, Θανάσης Κανελλόπουλος και άλλοι έγκριτοι νομικοί) μόνο νίκες έχουν στο ενεργητικό τους, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.