Η Libération εναντίον της βελγικής δικαιοσύνης: Γιατί είναι ακόμη στη φυλακή η Εύα Καϊλή;

Βέλη κατά της βελγικής Δικαιοσύνης εξαπολύει η Libération αναφορικά με τη διαφορετική αντιμετώπιση που έχει δείξει από τη μία στην Εύα Καϊλή και τον Βέλγο ευρωβουλευτή Μαρκ Ταραμπελά, που παραμένουν προφυλακισμένοι και από την άλλη στον Πιερ Αντόνιο Παντσέρι και τον πρώην κοινοβουλευτικό βοηθό του, Φραντσέσκο Τζόρτζι, που έχουν αφεθεί ελεύθεροι υπό καθεστώς ηλεκτρονικής παρακολούθησης.

Όπως σημειώνει ο ανταποκριτής της γαλλικής εφημερίδας στις Βρυξέλλες, Ζαν Κατρεμέρ, χθες Δευτέρα συμπληρώθηκαν τέσσερις μήνες που η Εύα Καϊλή – η οποία επιμένει στην αθωότητά της – παραμένει προφυλακισμένη χωρίς να έχει προβληθεί κάποιος πειστικός λόγος από τη βελγική Δικαιοσύνη, «που γνώριζε, ωστόσο, τον τρόπο να διοχετεύσει στον τοπικό Τύπο στοιχεία της υπόθοεσης, αποκλειστικά με την εις βάρος της κατηγορία».

Το άρθρο επισημαίνει ότι «μολονότι ο ρόλος της [Καϊλή στην υπόθεση Qatargate] είναι περιθωριακός, αυτή [η πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ] ήταν αυτή που πέρασε τον περισσότερο χρόνο σε υπόγεια βελγική φυλακή, στερημένη της δίχρονης κορούλας της, την οποία δεν κατάφερε να δει παρά για μερικές ώρες εδώ και εκεί», ενώ όλα τα άλλα άτομα που στοχοποιήθηκαν από την έρευνα, αφέθηκαν ελεύθερα.

«Το σκάνδαλο αυτής της σύλληψης μιας εικαζόμενης αθώας [μέχρις αποδείξεως του εναντίου], ας θυμηθούμε, είναι ακόμη μεγαλύτερο αφού από την Πέμπτη ο άνθρωπος που οργάνωσε τα πάντα, ο πρώην Ιταλός σοσιαλιστής ευρωβουλευτής, Πιερ Αντόνιο Παντσέρι, ανέκτησε με τη σειρά του ένα καθεστώς ημι- ελευθερίας με ηλεκτρονικό βραχιόλι. Προηγουμένως, στα τέλη Φεβρουαρίου, ο βασικός συνεργός του Παντσέρι, Φραντσέσκο Τζόρτζι, κοινοβουλευτικός βοηθός και σύντροφος της Εύας Καϊλή, είχε αποφυλακιστεί διακριτικά, επίσης με ηλεκτρονικό βραχιόλι», σημειώνει.

Η γαλλική εφημερίδα υπογραμμίζει ότι η παράταση της προφυλάκισης των Καϊλή και Ταραμπελά – η σύλληψη του οποίου είναι ακόμη πιο «παράλογη» – «δικαιολογείται μόνο εάν υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια. Ωστόσο, ούτε η Καϊλή, ούτε ο Ταραμπελά, που δεν έχουν βεβαρημένο ποινικό μητρώο, απείλησαν, τραυμάτισαν ή σκότωσαν κάποιον.

Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει κίνδυνος φυγής ή καταστροφής αποδεικτικών στοιχείων ή υποτροπής: ωστόσο, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν κατασχεθεί, ο δικαστικός έλεγχος ανταποκρίνεται στον κίνδυνο φυγής και η υποτροπή είναι απλώς απίθανη».

Και ο Ζαν Κατρεμέρ προσθέτει ότι βάσει όσων γνωρίζει «η Καϊλή κινδυνεύει στη χειρότερη περίπτωση με πρόστιμο και ποινή φυλάκισης με αναστολή για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, το μόνο διαπιστωμένο αδίκημα αφού δεν μπορεί να εξηγήσει από πού προέρχονται τα χρήματα».

Η Liberation θυμίζει ότι η βελγική Δικαιοσύνη είχε χειριστεί πολύ διαφορετικά την υπόθεση ενός πρώην υπουργού της Βαλλονίας, του Σερζ Κουμπλά, που είχε κατηγορηθεί το 2014 για διαφθορά και ξέπλυμα χρήματος, ενώ βρέθηκαν στό όνομά του λογαριασμοί με πολλά εκατομμύρια ευρώ σε φορολογικούς παραδείσους, αλλά η υπόθεση κόλλησε μόνον 24 ώρες και μετά από εννέα χρόνια καταδικάστηκε τελικά σε φυλάκιση με αναστολή και βαρύ πρόστιμο.

Σημειώνει επίσης ότι «μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι ο [Βέλγος] δικαστής Κλεζ, που θα αποσυρθεί στο τέλος της χρονιάς, θέλει να αποχωρήσει προκαλώντας “έκρηξη”, πόσω μάλλον που δεν τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, αφού γνωρίζει ότι η δίκη θα πάρει κάπου δέκα χρόνια».

Και καταλήγει: «Το πιο συγκλονιστικό είναι ότι, πέρα από μερικούς Ιταλούς σοσιαλιστές ευρωβουλευτές, που διαμαρτυρήθηκαν για την τύχη της Εύας Καϊλή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποστρέφει το βλέμμα του.

Αν η υπόθεση είχε διαδραματιστεί στην Ουγγαρία ή την Πολωνία, εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τα ουρλιαχτά του. Θα υπήρχαν διπλά μέτρα και σταθμά στην Ένωση, αν οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης δεν μπορούσαν από τη φύσει τους να παραβιάσουν το κράτος Δικαίου; Δυστυχώς η υπόθεση Καϊλή δείχνει ότι έτσι έχουν τα πράγματα».