Η Μασσαλιώτιδα, οι υποσχέσεις κι ο Γολγοθάς
Λίγα 24ωρα μας χωρίζουν από την αναχώρηση του Φρανσουά Ολάντ από την Ελλάδα και η αλήθεια είναι ότι αυτή η επίσκεψη ήταν… κεντημένη με πολλές –περισσότερες εκ μέρους της Αθήνας και λιγότερες εκ μέρους του Παρισιού– πολιτικές προσδοκίες.
Γράφει ο Νίκος Τσαγκατάκης
Επίσημα η επίσκεψη αφορούσε τις business και τις επενδύσεις με απώτερο στόχο, όμως, την πολιτική-επικοινωνιακή ενίσχυση του προφίλ αμφοτέρων στην εσωτερική τους πολιτική σκηνή. Αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Ότι, δηλαδή, η επενδυτική συνεργασία Ελλάδας και Γαλλίας είναι κομβικής σημασίας και για τον Αλέξη Τσίπρα και για τον Φρανσουά Ολάντ. Για μεν τον πρώτο, τα γαλλικά deal είναι καλοδεχούμενα ειδικά σε μία περίοδο όπου η μνημονιακή δημοσιονομική μέγγενη σφίγγει ολοένα και περισσότερο. Για δε τον δεύτερο, η όποια επενδυτική απόβαση των συμπατριωτών του στη χώρα μας είναι σύμφυτη με τον ρόλο του ισότιμου οικονομικού παίκτη που επαναδιεκδικεί το Παρίσι έναντι του Βερολίνου.
Κάπως έτσι εξηγούνται οι δόξες και οι τιμές με τις οποίες έγινε δεκτός ο Ολάντ. Και υπό αυτές τις συνθήκες, ο Γάλλος πρόεδρος ανταπέδωσε τις αβρότητες και προσέφερε πολιτικές ανάσες στον Αλ. Τσίπρα, ταυτιζόμενος με τις ελληνικές θέσεις για το χρέος («η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει γρήγορα», είπε) και προτρέποντας για γαλλικές επενδύσεις στη χώρα μας, που όπως είπε «πρέπει να τις κάνουν όσοι αγαπάνε την Ελλάδα».
Οι ψύχραιμοι, ωστόσο, παρατηρητές οφείλουν να κοιτάξουν πίσω από τη βιτρίνα αυτών των 26 ωρών του ελληνογαλλικού και γεμάτου υποσχέσεις «έρωτα». Κατ’ αρχάς, τα γαλλικά… φράγκα είναι αμφίβολο πόσα θα είναι και πότε (ή αν) θα έρθουν. Ο λόγος; Θα πρέπει καταρχήν να επιλυθούν καίρια ζητήματα (βλ. ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών για χρηματοδότηση της αγοράς, σταθερό και ελκυστικό φορολογικό πλαίσιο για επιχειρήσεις), που είναι καταλύτες για τα όποια επενδυτικά σχέδια. Αφετέρου, το Μέγαρο Μαξίμου δεν φαίνεται να έχει κατασταλαγμένο επενδυτικό σχέδιο προς αξιοποίηση. Αντίθετα, το Μαξίμου θα στείλει οσονούπω τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ, τα νέα τέλη κυκλοφορίας, τα επόμενα μέτρα για το ασφαλιστικό και τους αγρότες.
Επίσης είναι ήδη εδώ και μας χτυπούν την πόρτα οι διαφωνίες τη ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, π.χ. για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Γίνεται απολύτως κατανοητό ότι πέρα από τα λόγια συμπαράστασης η κυβέρνηση και η κοινωνία έχουν μπροστά τους έναν «Γολγοθά». Άλλωστε, πρόλαβε να μας το υπενθυμίσει και ο «φίλος Φρανσουά». Ότι, δηλαδή, πρώτα η Αθήνα θα προχωρήσει στις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις και την υλοποίηση των προαπαιτούμενων της οδυνηρής συμφωνίας της 12ης Ιουλίου, και μετά θα έρθουν οι εκταμιεύσεις των δόσεων και οι ελάφρυνση του χρέους.
Οπότε, ας κρατάμε μικρό καλάθι γιατί οι υποσχέσεις και η Μασσαλιώτιδα δεν θα μας βγάλουν στο ξέφωτο. Αν ήταν έτσι εύκολο θα είχαμε σωθεί προ πολλού, αλλά δε…