Η μοναξιά του Γραμμένου

Άδειο έμεινε το πρωί της Τρίτης το γραφείο του Γραμμένου, παρά την προγραμματισμένη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής. Μάταια περίμενε ο Βάγγος κάποιον από τους συμβούλους της ΕΠΟ να τον επισκεφτούν και να ανταλλάξουν μία καλημέρα. Λες και το προεδρικό γραφείο ήταν ναρκοθετημένο και το απέφευγαν όλοι οι παράγοντες. Η απόλυτη μοναξιά για τον Γραμμένο, ο οποίος αντιλαμβάνεται ολοένα και πιο έντονα ότι του γύρισαν την πλάτη ακόμα και οι πιο στενοί συνεργάτες του.

Σε κατάθλιψη κινδυνεύει να πέσει ο άνθρωπος. Ανέλαβε πρόεδρος της ΕΠΟ και αντί να τρέχουν όλοι για να τον συναντήσουν, οι παράγοντες ακολουθούν πλέον άλλη διαδρομή. Τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση για να μην τον συναντήσουν. «Περασμένα μεγαλεία» αποτελούν πλέον για τον Βάγγο οι μαζώξεις για τις προσυνεδριάσεις της Εκτελεστικής. Εκείνες οι συγκεντρώσεις, στις οποίες μαζί με τον Μάκη έδιναν το στίγμα για τη γραμμή που θα ακολουθούσε το μπλοκ του Βορρά στην επίσημη συζήτηση. Η κατάσταση εξελίχθηκε έτσι για τον Γραμμένο, που εύκολα μπορεί να πιάσει το μικρόφωνο και να τραγουδήσει το άσμα του αείμνηστου ΠΑΟΚτσή Στράτου Διονυσίου, «εγώ που ήμουνα Θεός θα φύγω τώρα σαν τρελός, θα φύγω σαν κυνηγημένος… Απόκληρος και ξεχασμένος».