Η σαπουνόπερα της Κουμουνδούρου σπάει τα ταμεία

Οι αντιμαχόμενες ομάδες, ο «ατσίδας» που παρακολουθεί, οι δημοσιογράφοι που «πυροβολούν κατά ριπάς» και ο Καρτερός που θέλει να βγάλει τον Τσίπρα στον αφρό

Του Μιχάλη Κωτσάκου

«Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο;» αναρωτήθηκε το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρήγορη Λαμπράκη, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εμείς παραφράζοντας αυτή τη ρήση και βλέποντας όλα όσα λαμβάνουν χώρα στον ΣΥΡΙΖΑ θα πούμε: Ποιος κυβερνάει αυτό το κόμμα;

Σίγουρα η απάντηση που θα δοθεί από όλες τις ομάδες, τις τάσεις και τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα είναι «ο Αλέξης Τσίπρας». Όμως όσα διαδραματίζονται πλέον επί σκηνής κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός ελέγχει το μαγαζί. Τουναντίον, θα λέγαμε. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.

Ήδη στο πληγωμένο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν εισήλθε ο κορωνοϊός, αλλά ο αυριανισμός. Ή, πιο σωστά, ο νεοαυριανισμός. Κι αυτό δημιουργεί μεγαλύτερα τραύματα και το χάσμα μεταξύ των αντιμαχόμενων στρατοπέδων διευρύνεται επικίνδυνα, όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνολικά για τη δημοκρατία από τη στιγμή που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αδυνατεί να ανταποκριθεί στα θεσμικά του καθήκοντα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, για να γίνει κατανοητό ότι η περίφημη κινηματογραφική ατάκα του αείμνηστου Ντίνου Ηλιόπουλου «Σήμερα, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» ταιριάζει γάντι. Αυτή η θεϊκή ατάκα είχε ακουστεί για πρώτη φορά στην ταινία «Ο Ατσίδας», παραγωγής τής Φίνος Φιλμ το 1961 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη. Από τότε έχουν περάσει 59 χρόνια, όμως η ατάκα του Ηλιόπουλου αποτυπώνει ακριβώς την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι πιο ψαγμένοι αναζητούν ποιος παίζει τον ρόλο του… ατσίδα.

Η ΣΥΡΙΖΑϊκή Βαβέλ

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο εκδότης της εφημερίδας «Documento», Κώστας Βαξεβάνης, ζήτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ να κατατεθεί επερώτηση στη Βουλή για ποιον λόγο είναι εκτός κρατικής διαφήμισης η εφημερίδα του. Ανταποκρίθηκε –προφανώς με άνωθεν εντολή– ο βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης και δημοσιογράφος στο επάγγελμα Χρήστος Γιαννούλης, ο οποίος ετοίμασε τη ερώτηση, την οποία και συνυπέγραψαν άλλοι 76 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε παρενέβη ο Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος δεν έχει και τις καλύτερες των σχέσεων με τον Βαξεβάνη, προτείνοντας στην ίδια ερώτηση να συμπεριληφθούν κι άλλα ΜΜΕ (εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες). Στην αρχή συμφώνησαν με τον Σκουρλέτη, αλλά τελικά αποφάσισαν να αφήσουν την ερώτηση μόνο για το «Documento». Έτσι, δεν την υπέγραψαν εκτός του κ. Σκουρλέτη και οι Βούτσης, Φίλης, Τσακαλώτος, Ξανθός, Βαρεμένος και Πέρκα.

Στην όλη υπόθεση που προσπαθούσαν όλοι να την κρατήσουν κρυφή, παρενέβη ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος, ο οποίος μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας anoixtoparathyro πήρε το μέρος του Βαξεβάνη, επιτιθέμενος με σφοδρότητα στον Πάνο Σκουρλέτη, με τον οποίο έτσι κι αλλιώς είναι στα μαχαίρια. Ο γραμματέας του κόμματος –στις αρχές της εβδομάδας που πέρασε– καλεσμένος σε εκπομπή του Mega δικαίωσε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο το ρεπορτάζ της «Α» το προηγούμενο Σάββατο, που ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επλήγη από τον ιό του αυριανισμού. Χαρακτηριστικά ο κ. Σκουρλέτης είπε: «Υπάρχει ένας διακριτός ρόλος ανάμεσα στους δημοσιογράφους και τα πολιτικά πρόσωπα. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να πιάσω κάποιου είδους συζήτηση με τον κ. Βαξεβάνη. Άλλωστε, θα σας πω ότι εδώ και χρόνια και εγώ και ο πολιτικός μου χώρος έχω αναπτύξει τα αντισώματά μου απέναντι στον αυριανισμό και τον νεο-αυριανισμό. Αυτό να είναι ξεκάθαρο».

Το πάρτι και ο ατσίδας

Και κάπου εκεί αρχίζει το πάρτι, με τον αρχηγό να χάνει στην κυριολεξία την μπάλα, θυμίζοντας τον Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία «Ο ατσίδας». Ο Βαξεβάνης απαντά μέσω twitter απειλώντας τον Σκουρλέτη: «Όταν σε καλεί στο κανάλι ο Μαρινάκης για να βρίσεις Βαξεβάνη, σε κάνει προπαγανδιστικό video η Ομάδα Αλήθειας της ΝΔ και σε προωθεί ο Άδωνης, δεν πρόκειται για προσωπικό θέμα, αλλά για σχέδιο. Και το σχέδιο και οι αρχιτέκτονες θα λάβουν απάντηση όταν πρέπει».

Ο Βαξεβάνης ποζάρει καλεσμένος στο τραπέζι που έκανε στο σπίτι του ο Πολάκης για να γιορτάσει τα γενέθλιά του, συνδαιτυμόνας με τους Νίκο Παππά, Χρήστο Σπίρτζη, Ρένα Δούρου. Όλοι ευρισκόμενοι σε κόντρα με τον Σκουρλέτη. Φυσικά, ξεπερνάμε το ότι στο τραπέζι δεν κράτησαν τις υγειονομικές εντολές λόγω κορωνοϊού, όπως και το ότι ο Πολάκης κάπνιζε αρειμανίως. Απλά δύο από τους παριστάμενους στο γλέντι δέχθηκαν επίθεση από τον Γιώργο Λακόπουλο.

Ο δημοσιογράφος τα έβαλε ανοιχτά με τον Νίκο Παππά και στις 12 Μαΐου γράφει σε άρθρο του: «Ο Αλέξης Τσίπρας με τομεάρχη στο κόμμα του τον πρώην υπουργό του που –με βιογραφικό από τα ΤΕΙ και οικονομικές σπουδές τη Σκωτία– είναι εταίρος στην οικογενειακή κατασκευαστική επιχείρηση του πρώην Πρωθυπουργού». Μία παράγραφος με μπόλικες αιχμές. Δύο ημέρες αργότερα (14 Μαΐου) υπάρχει κωλοτούμπα, καθώς αναγράφεται στην ιστοσελίδα του δημοσιογράφου: «Το “Πόθεν έσχες” του πρώην υπουργού και τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά σχολιάσθηκε καθώς μια εγγραφή τον φέρνει μέτοχο σε κατασκευαστική εταιρία της οικογένειας του πρώην Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Στην πραγματικότητα είναι μια υπόθεση στα χαρτιά. Η εταιρία συστήθηκε προτού  αναλάβει τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας και ουσιαστικά δεν είχε καμιά δραστηριότητα – πλην ενός οικόπεδου αξίας 65.000 ευρώ  που αγόρασε στην Σέριφο και δεν αξιοποίησε ποτέ. Είναι το μόνο στοιχείο που της έμεινε, αφού σήμερα δεν υφίσταται πλέον – και  προφανώς δηλώθηκε για τελευταία φορά. Αυτά για να τα λέμε όλα».

Κι εάν για τον Παππά έκανε πίσω ο Λακόπουλος, για τον Παπαδημούλη πέραν της επίσημης δήλωσης του ευρωβουλευτή ισχύουν τα σχόλια που αλιεύσαμε, όπως «γερολαδάς». Και που μεταξύ άλλων τονίζει: «Ο Παπαδημούλης έχει λεφτά και ακίνητη περιουσία. Το ξέρουμε από τις προηγούμενες δηλώσεις του. Να είναι καλά ο άνθρωπος να τα χαίρεται. Κανείς δεν τον κατηγόρησε ότι τα έκλεψε. Ούτε καν του ζήτησαν να εξηγήσει πού τα βρήκε. Το θέμα που σχολιάσθηκε είναι ότι το 2017 αγόρασε οκτώ ακίνητα στην Αθήνα. Πάλι δεν του καταλογίσθηκε κάποια παρανομία. Ο συμβολισμός σχολιάσθηκε. Όπως ο συμβολισμός είχε σημασία με τα ξεχειλισμένα καρότσια στο σούπερ μάρκετ. Μη αντέχοντας αυτά τα σχόλια, ο ευρωβουλευτής άνοιξε για τον εαυτό του θέματα εκεί που δεν είχε. Από μια άποψη αντέδρασε σαν “γερολαδάς” που  υποβλέπει όσους μιλούν για το βιος του. Και τα έκανε χειρότερα. Συνιστά μάλλον κουτοπονηριά ο ισχυρισμός ότι “οι ευρωβουλευτές όλων των χωρών δεν αμειβόμαστε από τον κρατικό, αλλά από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό”» .

Η ώρα του Πολάκη

Όμως ο κ. Λακόπουλος δεν έμεινε εκεί. Επιτέθηκε σε άρθρο του με σφοδρότητα και στον Παύλο Πολάκη ισχυριζόμενος ότι κάνει κακό στον Τσίπρα και γι’ αυτό του στέλνει λουλούδια ο Μητσοτάκης. Μάλιστα, προειδοποιεί τον Αλέξη Τσίπρα ότι «ο Πολάκης τον τραβάει προς τα κάτω και προς τα πίσω» και ότι «δρα ως εξολοθρευτής των πολιτικών αντίπαλων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τελικά είναι ο ίδιος εξολοθρευτής του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα».Remaining Time-0:FullscreenMute

Για το κάπνισμα αναφέρει ο αρθρογράφος: «Για το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους υπάρχει μια συγκεκριμένη νομοθεσία, αν δεν την ξέρει, τζάμπα πήγε η θητεία του υπουργείο Υγείας. Αυτή τη νομοθεσία ο Πολάκης την παραβιάζει κατά βούληση. Παρανομεί, δρα ως αρνητικό πρότυπο, εκθέτει τη χώρα, αφού αρπάχτηκε και με έναν κοινοτικό επίτροπο για αυτό, και πρωτίστως είναι αρνητικό υπόδειγμα για το κόμμα του και για την Αριστερά στην οποία περηφανεύεται ότι ανήκει».

Όμως ο κ. Λακόπουλος αναφέρθηκε και στη ρήση του Πολάκη ότι θα ξανάρθουμε: «Το δεύτερο είναι η φράση “θα ξαναέλθουμε και θα είναι αλλιώς”. Ο συνειρμός με τη φράση του Γκέμπελς “Θα ξαναέλθουμε και η γη θα τρέμει”, είναι αναπόφευκτος. Αλλά αυτά μπορεί να μην τα ξέρει. Το θέμα είναι ότι αυτό ακούγεται σαν απειλή. Ποιοι ακριβώς θα ξαναέλθουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Με τον Καμμένο ή άνευ; Ο ίδιος ο Πολάκης με την παρέα του; Κάποιοι άλλοι που δεν ξέρουμε; Και τι ακριβώς θα γίνει, όταν θα ξαναέλθουν, ώστε να “είναι αλλιώς”; Για να έλθουν πρέπει να ψηφιστούν από τους πολίτες. Αν ξέρει ο Πολάκης κανέναν άλλο τρόπο, να τον προτείνει. Αλλά για να ψηφιστούν πρέπει να έχουν ένα πρόγραμμα για το πώς θα κυβερνήσουν. Όχι απειλές». Και προσθέτει: «Κανείς δεν θα είχε όρεξη να ασχοληθεί με τον Πολάκη, αν δεν ήταν στη μέση ο Τσίπρας. Σ’ αυτόν προσβλέπουν οι πολίτες με δημοκρατική κουλτούρα».

Οι άλλοι και ο Καρτερός

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε ότι ο Πάνος Λάμπρου, μέλος των «53»,  έχει δημοσιεύσει μανιφέστο για το πώς πρέπει να γίνει η σύγκρουση με την κυβέρνηση, ή ότι ο Νίκος Μπίστης, εκ μέρους της Προοδευτικής Συμμαχίας, με άρθρο του ζήτησε η αντιπολίτευση να γίνει με βάση τα πραγματικά δεδομένα και όχι με τους όρους του 2012, τότε ακόμη και ο πιο αδαής εξάγει το συμπέρασμα για το μέγεθος της Βαβέλ.

Στο πλαίσιο να ηρεμήσουν όλοι, αποφασίστηκε η βόλτα το πρωί της Πέμπτης στα καταστήματα της Αθήνας με επικεφαλής τον Τσίπρα. Έτσι είδαμε τον Πάνο Σκουρλέτη να είναι δίπλα στον Νίκο Παππά. Μιλάμε ότι ο ένας δεν θέλει να βλέπει τον άλλο. Βέβαια, ο Παππάς περισσότερο πολιτικάντης, χασκογελούσε στις κάμερες, ενώ ο Σκουρλέτης ήταν βλοσυρός. Και μέσα σε αυτή την κατάσταση ο Αλέξης Τσίπρας, παίζοντας τον ρόλο του δημοσιογράφου της «Αυγής», ρωτούσε τους καταστηματάρχες εάν έλαβαν τα 800 ευρώ με την ελπίδα κάποιος να του πει ότι δεν τα πήρε για να κατακεραυνώσει τον Μητσοτάκη. Και αφού είδαν και αποείδαν ότι δεν βγάζουν δημοσιογραφικό λαβράκι, έκαναν και μία παρανομία. Άνοιξαν ένα μαγαζί –γνωστό στέκι ΣΥΡΙΖΑίων– όπου υποδέχθηκαν τους εμπόρους για να ακούσει ο… «ατσίδας» τα παράπονα των μικρομεσαίων.

Την όλη κατάσταση επιχειρεί να διασώσει ο Θανάσης Καρτερός με άρθρο του στην «Αυγή». Προσπαθεί να αναδείξει ως λευκή περιστερά τον Τσίπρα. Έτσι μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η δεύτερη ιδιομορφία είναι να λέει ο καθένας αυτό που θέλει, αλλά στο τέλος να την πληρώνει ο Τσίπρας. Πολλές απόψεις, αλλά ένας πάντα ο υπεύθυνος, ο πήξε και ο δείξε για τη Ν.Δ. και τα φιλικά της ΜΜΕ. Δηλαδή σχεδόν για όλα τα ΜΜΕ. Μας κάνουν διάφοροι επώνυμοι του ΣΥΡΙΖΑ κοινωνούς των προσωπικών τους απόψεων, του προσωπικού τους ύφους και της προσωπικής τους τσαντίλας; Τα βάζουν με φίλους, αντιπάλους, δημοσιογράφους, ΜΜΕ, με όποιες λέξεις, από όποιο βήμα και με όποιο ύφος τους έρθει;

»Ωραία. Αλλά στο τέλος την πληρώνει ο Τσίπρας. Δεν ελέγχει το κόμμα του, όμηρος του τάδε, όμηρος του δείνα, τρίζει η καρέκλα του, είναι χυδαίος, είναι ένοχος όσο δεν παραιτεί τον ταδάκη, κλείνει το μάτι στους ακραίους, κλείνει το μάτι στους μεσαίους, σαν δεν ντρέπεται να πατάει σε δύο βάρκες, τον κρατάνε, φθείρεται, εμφύλιος με τον Τσίπρα στη μέση, όλοι τα έχουν με τον Τσίπρα. Έτσι. Στο τέλος την πληρώνει ο Τσίπρας. Κι εμείς μαζί φυσικά. Και ο κόσμος που ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τώρα στα δύσκολα. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτό είναι το τίμημα της ελεύθερης έκφρασης των επωνύμων. Σωπάστε και τραβάτε κουπί οι ανώνυμοι».

Πολλοί θα χαρακτηρίσουν τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ με έναν τίτλο «Το μεγάλο μας τσίρκο». Όμως, η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, της οποίας η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε από το θίασο Καρέζη–Καζάκου στις 22 Ιουνίου 1973 στο θέατρο «Αθήναιον» με δημιουργό τον Ιάκωβο Καμπανέλη σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου αποτελεί σύμβολο αντίστασης και είναι ιεροσυλία να παρομοιάσουμε την φαρσοκωμωδία της Κουμουνδούρου με αυτό το αριστούργημα. Μάλλον λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα θυμίζει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ.