Η σιωπή είναι χρυσός
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνταχθεί με τους τρομοκράτες της Χαμάς αλλά βιάστηκε να ακολουθήσει κατά πόδας την Ουάσινγκτον για το ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου που εξεδωσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο
Πολλοί εξεπλάγησαν από την επιλογή της κυβέρνησης να αντιταχθεί τόσο κάθετα στην απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να εκδώσει ένταλμα σύλληψης για τον Μπένιαμιν Νετανιάχου.
Η έκπληξη δεν έχει να κάνει με το αν οι ελληνικές αρχές θα πέρναγαν ποτέ… βραχιολάκια στον πρωθυπουργό του Ισραήλ που κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα, αν ο τελευταίος έφτανε υποθετικά στη χώρα μας. Έχει να κάνει με την αχρείαστη σπουδή που επέδειξε η ελληνική διπλωματία να συμπορευτεί με τον Λευκό Οίκο, κάνοντας λόγο για λανθασμένη ετυμηγορία των δικαστών του ΔΠΔ.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να συνταχθεί με τους τρομοκράτες της Χαμάς που διέπραξαν μία φονική εισβολή εναντίον ενός στρατηγικού συμμάχου της χώρας μας. Από αυτό, όμως, μέχρι να κηρυχθεί κάτι σαν ανένδοτος κατά των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, η απόσταση είναι μεγάλη και αν μη τι άλλο δεν καταδεικνύει οξυδέρκεια.
Ειδικά η Ελλάδα που συχνά πυκνά επικαλείται τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου ως φραγμό στην τουρκική προκλητικότητα που εκδηλώνεται με κάθε αφορμή σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο, θα έπρεπε να έχει εντρυφήσει στην αρχαία ελληνική σοφία που δίδασκε αιώνες πριν ότι «κρείττον του λαλείν το σιγάν».
Αν τώρα σε κάποιους πέφτουν δύσκολα τα αρχαία, υπάρχει και η «μαλλιαρή» που το λέει πιο… ντρέτα: Η σιωπή είναι χρυσός! Αρκεί φυσικά να ξέρεις πότε να σωπάσεις και πότε να φωνάξεις. Διότι στην ελληνική διπλωματία μοιάζει να σιωπούν εκεί που απαγορεύεται και να φωνασκούν εκεί που δεν επιτρέπεται…