Ή ταν ή επί… ταν

Κάποιοι θα πουν ότι «και ο άγιος φοβέρα θέλει». Κάτι που λέγεται μόνο και μόνο για να δικαιολογηθούν οι άστοχες και άσκοπες κριτικές σε βάρος των διεθνών μας και του Φερνάντο Σάντος, μετά (κυρίως) το πρώτο παιχνίδι με την Κολομβία.

Εκεί που κανείς δεν κατάλαβε για πoιο λόγο η Ελλάδα έχασε με 3-0 και με ποιον τρόπο αν η μπάλα δεν έβρισκε στο τακούνι του Μανωλά, αλλά στο… κουντεπιέ, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Κάποιοι άλλοι πανηγυρτζήδες θα πουν ότι η κριτική και οι βαριές κουβέντες που είπαν για τα δύο πρώτα παιχνίδια, ήταν αυτές που βοήθησαν στο να παίξει η ομάδα καλύτερα στο παιχνίδι με την Ακτή Ελεφαντοστού και φτάσαμε στη νίκη. Τρίχες κατσαρές… Λες και ήταν απαραίτητο να γίνει η «κριτική» προς τους παίκτες για να βρουν κίνητρα να παίξουν σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο τον σούπερ αγώνα για πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου.

Το ξαναλέμε, για να το καταλάβει και ο τελευταίος, που ίσως ακόμη δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου! Την ώρα που μεγαθήρια όπως Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία και άλλες είναι εκτός συνέχειας.

Πάμε τώρα σε κάποια πράγματα που είναι αυτονόητα, αλλά δυστυχώς στη χώρα μας πρέπει να τα εξηγούμε. Ο Κώστας Κατσουράνης πράγματι κάνει κακό τουρνουά. Ακόμη και σε αυτά τα δύο παιχνίδια που πρόλαβε να παίξει, έδειξε ότι όντως προερχόταν από κακή χρονιά με τον ΠΑΟΚ, στην οποία απλά να σημειώσουμε ότι έπαιζε στόπερ. Και πράγματι μόνο με την κόκκινη κάρτα θα έμενε εκτός ενδεκάδας του Φερνάντο Σάντος, αλλά αυτό έχει μια πολύ απλή εξήγηση που το μυαλό μας δεν πάει μέχρι εκεί για να την καταλάβουμε.

Ας υποδείξει ο οποιοσδήποτε έναν μόνο παίκτη της Εθνικής, που στο σύστημα και στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας μπορεί να βγάλει πάσες προς τους επιθετικούς με τον τρόπο που το κάνει ο συγκεκριμένος. Κανείς δεν μπορεί από τους αμυντικούς μας χαφ να περάσει πάσα μπροστά, γρήγορη, για να βγει στην κόντρα κάποιος παίκτης. Μπορεί ο Τζιώλης; Μπορεί ο Μανιάτης; «Όχι», είναι η απάντηση…

Ο μόνος που μπορεί και το έχει κάνει πολλές φορές είναι ο Καραγκούνης. Ο οποίος όμως, αν ξεκινούσε βασικός, θα κατηγορούσαν τον Πορτογάλο ότι τον βάζει για να κάνει μεγαλύτερο ρεκόρ συμμετοχών. Πουθενά δεν μπορεί να μας «πιάσει» ο Σάντος. Και μπήκε ο «Κάρα» δύο ματς κι έκανε πράγματα που ούτε 20χρονος δεν μπορεί…

Από τη «σταύρωση» στην αποθέωση
Ο Σαμαράς τώρα αποθεώνεται. Θεός, «Δαλάι Λάμα», και πάει λέγοντας. Μιλάμε όμως για τον ίδιο παίκτη, που επίσης έχει κάνει τρία πολύ κακά παιχνίδια. Σε κανένα δεν ήταν καλός, αλλά τώρα με την «πεναλτάρα» που εκτέλεσε στις καθυστερήσεις, μιλάμε για τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο, από έναν λαό που ξέρει πολύ εύκολα να «κράζει», πολύ εύκολα να αποθεώνει στις μεγάλες χαρές, και πολύ δύσκολα να εντοπίζει τα αίτια μιας «κατάρρευσης» που πάντα έρχεται στον αθλητισμό. Κι αντί αυτού, ένα κι ένα με το δάχτυλο στη… σκανδάλη, «πυροβολεί» τον πάσα έναν. Οι ατάκες είναι γνωστές: «Να παίζει ο Καραγκούνης», αλλά και «πού πας, ρε Σάντος, με τους Κατσουράνηδες και τους Καραγκούνηδες». «Βγάλ’ τον επιτέλους τον άμπαλο που δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο, παρά μόνο το μαλλί του», αλλά και «γεια σου, ρε SAM παικταρά». Και πάει λέγοντας. Όταν ο Χολέμπας (τυχαίο το παράδειγμα) έκανε μια κακή εμφάνιση όπως με τη Γιουνάιτεντ στο Μάντσεστερ, είπαν ότι «συμβαίνει και στους καλύτερους ποδοσφαιριστές να μην είναι μια φορά στη μέρα τους». Τώρα, δεν υπάρχει δικαιολογία. Παρά μόνο το «βγάλ’ τον έξω τον άχρηστο που δεν ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο».

Μέχρι εκεί έχουμε φτάσει. Να κρίνουν κάποιοι για το ποιοι πρέπει ανάλογα με το αν λένε τον Εθνικό Ύμνο κατά την παρουσίαση, γιατί αυτοί είναι «πιο Έλληνες» κ.λπ. Λες και ο πατριωτισμός ενός ανθρώπου γενικότερα κρίνεται από το πόσο δυνατά φωνάζει κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

Αλλά για να τα λέμε όλα, όπως πιο πάνω με το παράδειγμα του Κατσουράνη, πράγματι κάποιοι διεθνείς δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, ούτε φυσικά ο Σάντος είναι ο… Πάπας. Αποτελεί σφάλμα ότι πήγε ουσιαστικά χωρίς σέντερ φορ στη Βραζιλία και ότι θα έπρεπε ίσως να πάρει τον Στέφανο Αθανασιάδη μαζί του, από τη στιγμή που Μήτρογλου και Γκέκας είναι εμφανώς σε κακή κατάσταση. Βέβαια, επειδή ξαναλέμε ότι το… πανηγύρι το έχουμε μέσα μας, μετά τις επιτυχίες περνάμε στο άλλο άκρο. Και λέμε πράγματα που ξεφεύγουν. Ότι, για παράδειγμα, Παπασταθόπουλος και Μανωλάς είναι το καλύτερο και πιο γρήγορο κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Μουντιάλ. Ότι το πέναλτι που κέρδισε ο Σαμαράς ήταν πεντακάθαρο, και άλλα τέτοια. Καλά λένε ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το… χούι.

Σε ρόλο φαβορί η Ελλάδα
Η επόμενη στάση για την εθνική ομάδα είναι η Κόστα Ρίκα. Με αντιπάλους τον Κάμπελ, τον Ρουίζ και τον Μπολάνιος. Αυτό που έχουμε να φοβόμαστε είναι ότι, όταν μπαίνουμε στο γήπεδο σε παιχνίδι 50-50, δεν τα πάμε και τόσο καλά. Απαίτηση για πρόκριση ίσως έχουμε, επειδή το όνομα του αντιπάλου δεν τρομάζει και τόσο. Δηλαδή, αν η Κόστα Ρίκα αποκλειστεί στους «16» του Παγκόσμιου Κυπέλλου, πάλι με… τιμές ηρώων θα γυρίσουν στη χώρα τους για τη σούπερ προσπάθεια που έκαναν και πέρασαν ως πρώτοι στον λεγόμενο «όμιλο του θανάτου», αφήνοντας πίσω τους Ουρουγουάη, Ιταλία και Αγγλία, όντας μάλιστα αήττητοι.

Η Ελλάδα όμως είναι πιο έμπειρη ομάδα και με μεγαλύτερες περγαμηνές, που στο μυαλό ενός που ξέρει και τη μία και την άλλη ομάδα, ίσως βλέπει την Εθνική ως φαβορί για να προκριθεί. Δεν είναι δηλαδή όπως πριν από δύο χρόνια που μετά τη Ρωσία πέσαμε πάνω στους Γερμανούς, άρα ήμασταν 100% αουτσάιντερ στο παιχνίδι. Θα δούμε λοιπόν τι θα γίνει στο παιχνίδι της Κυριακής κι ελπίζουμε από Δευτέρα να πανηγυρίζουμε πάλι για την επιτυχημένη πορεία μας στο Μουντιάλ. Μέχρι τις επόμενες σε κάποια άλλη μεγάλη διοργάνωση.

Και μιλάμε για μια ομάδα που, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει.

Ποια είναι η Κόστα Ρίκα
Πριν από την έναρξη της διοργάνωσης, κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την Κόστα Ρίκα, αφού όλοι περίμεναν ότι θα περιοριστεί σε μια τιμητική συμμετοχή κόντρα σε Ουρουγουάη, Ιταλία και Αγγλία. Τελικά, όχι μόνο προκρίθηκαν, αλλά τερμάτισαν πρώτοι από τη 2η μόλις αγωνιστική, αφού κόντρα στην Αγγλία, ο αγώνας αποτελούσε τυπική διαδικασία. Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί πως ο τρόπος αγωνιστικής προσέγγισης των Κοσταρικανών είναι πολύ κοντινός με αυτόν της Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα, πρωταρχικός στόχος τους είναι το «μηδέν» στην άμυνα και ό,τι καλύτερο προκύψει στην επίθεση, αφού υπάρχουν ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν μόλις ένα γκολ παθητικό κι αυτό με πέναλτι κόντρα στην Ουρουγουάη. Από τη μέση και μπροστά ξεχωρίζει ο… δικός μας Ζοέλ Κάμπελ που αγωνίζεται στην κορυφή της επίθεσης, αλλά και οι Ρουίς και Μπολάνιος που παίζουν στα άκρα. Η πιθανότερη ενδεκάδα που θα παρατάξει ο τεχνικός της Κόστα Ρίκα, Χόρχε Λουίς Πίντο, είναι το 5-4-1 με τον Νάβας κάτω από τα δοκάρια, Ουμάνα, Γκονζάλες, Ντουάρτε στο κέντρο της άμυνας, Ντίαζ, Γκαμπόα αριστερό και δεξί μπακ αντίστοιχα, Ρουίς δεξί χαφ, Μπολάνιος αριστερό χαφ, Τεχέδα και Μπόργκες αμυντικά χαφ και στην κορυφή της επίθεσης ο Ζοέλ Κάμπελ.

Λεφτά στα ταμεία της ΕΠΟ
Η… μουντιαλική τρέλα που μας έχει χτυπήσει μετά την πρόκριση της Εθνικής, έχει κι άλλα αντικρίσματα. Στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία αναμένουν πολλά έσοδα από τα πριμ συμμετοχής και πρόκρισης, τα οποία θα πλησιάσουν τελικά τα 10 εκατομμύρια, μέχρι την Κόστα Ρίκα. Για μετά, βλέπουμε…

Και το αναφέρουμε, γιατί η ΕΠΟ έσπευσε να διορθώσει τις φήμες που βγήκαν μετά το πέναλτι-πρόκριση επί της Ακτής Ελεφαντοστού, ότι τα χρήματα είναι πολλαπλάσια των πραγματικών.

Με επίσημη ενημέρωσή της, λοιπόν, η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία θέλησε να βάλει τα πράγματα στη θέση της αναφορικά με το ύψος του πριμ που θα πάρει η ΕΠΟ μετά την πρόκριση της Εθνικής στις 16 καλύτερες ομάδες του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σε αντίθεση με τα ποσά που δημοσιεύτηκαν το πριμ αγγίζει το 1 εκατομμύριο δολάρια, και τα πολλαπλάσια ποσά που είδαν το φως της δημοσιότητας δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, όπως αναφέρεται σχετικά…