Ιστορίες διαιτητών: Με αγροτικό στον Λίβανο, πίσω τα δώρα οι Γερμανοί, sex tape στο ξενοδοχείο

Έτσι και κάτσεις και μιλήσεις με διαιτητές, στο χαλαρό, γράφεις καμιά κατοστή βιβλία μαζεμένα. Χιλιάδες πράγματα γίνονται γύρω από το ποδόσφαιρο, αλλά δεν τα μαθαίνει ποτέ κανένας. Δεν τα λένε κι οι ίδιοι, δηλαδή, ούτε στη γυναίκα τους, μη τυχόν και ξεφύγει τίποτα προς τα έξω.

Πάει ο άλλος να σφυρίξει σε άλλη πόλη και μένει στο ξενοδοχείο του. Ξέρει κανένας τι μπορεί να συμβεί; Αν, δηλαδή, του έστειλαν καμιά κυρία για παρέα;

Ξέρει κανένας αν του έστειλαν τίποτα δωράκια, κανένα ακριβό στυλό και κανένα ραβασάκι; Όχι βέβαια! Και αν στην Ελλάδα κι οι τοίχοι έχουν αυτιά, στο εξωτερικό κανένας δεν σε ξέρει. Περπατάς στον δρόμο, ουδείς ασχολείται μαζί σου.

Και τι θυμήθηκα, τώρα. Μια φορά κι έναν καιρό, ο Λίβανος ζήτησε Έλληνες διαιτητές. Δεν είχαν εμπιστοσύνη στους δικούς τους. Οι Έλληνες, σου λένε, είναι τα καλύτερα παιδιά. Ηθικότατοι. Δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.

Και πάνε να παίξουν στον Λίβανο η τριάδα Μπριάκος, Λάπας και Τάπρατζης. Με λεφτά, βέβαια. Τίγκα στο τάλιρο ήταν και παραμένει ο Λίβανος. Μέχρι και η Άντζελα πήγαινε τότε για να τραγουδήσει. Πολύ χρήμα.

Πάει, λοιπόν, στο ξενοδοχείο το τρίο και αράζει για ξεκούραση εν όψει του αγώνα. Ούτε που θυμάμαι ποιες ήταν οι ομάδες, αλλά δεν έχει σημασία. Κι εκεί που λένε να βαρέσουνε καμιά βόλτα στην πόλη, έρχεται κάποιος από την κυβέρνηση και τους λέει, ακούστε, μάγκες, μας ενδιαφέρει να νικήσει η τάδε ομάδα, είναι του κράτους. Και θα τα βρούμε μετά το παιχνίδι.

Τους παίρνουνε με λιμουζίνες από το ξενοδοχείο, μέσα στη χλίδα. Φαΐ γκουρμέ από Αγγλία, Γαλλία, τα πάντα όλα. Δώρα στυλό, μολύβια, μπλοκ και τα ρέστα στο πιο ακριβό. Βασιλιάδες οι δικοί μας.

Αρχίζει το ματς, πάρε κόκκινη κάρτα στην κρατική ομάδα, πάρε κι ακόμα μία ο Μπριάκος. Χάνει η κρατική ομάδα. Τελειώνει το παιχνίδι, πάνε στα αποδυτήρια, ψυχή. Ούτε ο οδηγός της λιμουζίνας ήταν εκεί. Ούτε ο αξιωματούχος που τους είχε πει ότι ήθελε να νικήσει η κρατική ομάδα.

Πάνε να κάνουνε μπάνιο, κομμένο το νερό. Τι να κάνουνε και οι δικοί μας, έτσι όπως ήταν άντυτοι, βγαίνουν έξω να φύγουν για το ξενοδοχείο. Πουθενά η λιμουζίνα. Τρελάθηκαν ο Μπριάκος, ο Λάπας και ο Τάπρατζης.

Ο κόσμος στο μεταξύ είχε φύγει από το γήπεδο, που ήταν καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Τα ’παιξαν. Άρχισε, στο μεταξύ να πέφτει η νύχτα και το πρόβλημα έγινε ακόμα μεγαλύτερο.

Τι να κάνουν, βγήκαν στον δρόμο για ωτο-στοπ. Βρήκαν, τελικά, ένα αγροτικό, τους έβαλε στην καρότσα και τους πήγε στο ξενοδοχείο. Μιλάμε για φοβερά πράγματα. Πάλι καλά που δεν βρήκαν κλειστά και τα δωμάτιά τους.

Ένας άλλος διαιτητής, διεθνής διαιτητής, σφύριζε αγώνα της Εθνικής Γερμανίας. Μόλις μπαίνει στο δωμάτιο, βλέπει ένα κάρο τσάντες μέσα από δώρα. Πούλμαν ήθελε για να τα κουβαλήσει.

Απ’ όλα τα καλά είχε ο μπαχτσές. Βρίσκει κι ένα ραβασάκι στο κομοδίνο. Δεν θέλουμε εύνοια, του γράφουνε οι Γερμανοί. Μόνο να μην πάρουν κίτρινες κάρτες ο Ζάμερ με τον Κλίνσμαν και τιμωρηθούν.

 

Μπαίνει στο γήπεδο ο «δικός» μας, στο πέμπτο λεπτό, πάρε μία κίτρινη στον Ζάμερ. Προς το τέλος, πάρε μία ακόμα στον Κλίνσμαν. Και για να μην παρεξηγηθούμε, αυτά έγιναν προ μνημονίων. Στα αποδυτήρια, δεν τον περίμενε κανένας Γερμανός αξιωματούχος.

Παίρνουν το ταξί, πηγαίνουν στο ξενοδοχείο, μπαίνει μέσα ο δικός μας, και τι να δει. Οι τσάντες είχαν εξαφανιστεί όλες! Τις μαζέψανε, ρε φίλε. Ούτε ένα αναμνηστικό δεν του αφήσανε του Έλληνα διαιτητή, ούτε ένα λαβαράκι.

Και το θυμήθηκα αυτό με τους ξένους διαιτητές που φέρνει ο Περέιρα. Όχι ότι γίνονται τέτοια πράγματα. Παλιά γινόντανε αυτά, δεν έχουν πέραση σήμερα. Τα τελευταία δέκα χρόνια άλλαξαν τα γούστα.

Βγαίνει ο άλλος από το ξενοδοχείο και πάει σε κανένα μπαράκι να χτυπήσει καμιά πεταλουδίτσα. Ή παραγγέλνει μία από κανέναν κυριλέ και αναγνωρισμένο από το κράτος ντελιβερά.

Κι έχει το βίτσιο να κάνει sex tape. Ό,τι κάνει με το κορίτσι, το καταγράφει από στημένη κάμερα ή από το κινητό του. Βίτσια είναι αυτά. Είναι κι από τα γουστόζικα της εποχής.

Και οι διαιτητές, στο φινάλε, νέοι άνθρωποι είναι. Θα βρεις διαιτητές με σκουλαρίκι, με τατουάζ, καραφλούς με ξυρισμένο κεφάλι γιατί είναι κι αυτό της μόδας.

Δωροδοκία με τζιν, οδοντόπαστες

Πριν από πολλά χρόνια, σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, έγινε το εξής απίθανο. Ο ξένος διαιτητής κατέλυσε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας και κατά το απογευματάκι χτύπησαν την πόρτα του. Ανοίγει και τι να δει.

Ένας τύπος με δυο πεταλουδίτσες και μία τσάντα φουλ στο δολάριο. Ο διαιτητής, που ήταν από το ανατολικό μπλοκ, ούτε που ασχολήθηκε με το ρευστό. Εξήγησε στους αποστολείς ότι έτσι και βρεθεί στο αεροδρόμιο της χώρας του με μία τσάντα δολάρια, θα του τα πάρουν όλα οι κρατικοί υπάλληλοι, μπορεί και να τον στείλουν φυλακή, γιατί δωροδοκήθηκε από τον καπιταλισμό.

Και τι ζήτησε ο «ανατολικός» διαιτητής; Μπλου τζιν, αθλητικά παπούτσια, σαπούνια, οδοντόβουρτσες, οδοντόπαστες, στυλό και μολύβια, μπρελόκ και μπλοκ γραφής. Κι όπως εξήγησε, στο αεροδρόμιο θα του ζητούσαν τα μισά, αλλά θα έμενε και γι’ αυτόν κάτι. Βέβαια τις πεταλουδίτσες τις κράτησε…