Ivan Vasiliev & Stars of the Russian Ballet

Μια σπάνια στιγμή, μια μοναδική ευκαιρία! Ο Ιβάν Βασίλιεφ, ο μεγαλύτερος χορευτής του κόσμου, ενώνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, στις 20 και 21 Μαΐου, τους κορυφαίους σολίστες των Μπαλέτων Μπολσόι και Μαριίνσκι και ηγείται αυτής της πανδαισίας κλασικού χορού που είναι το All Stars Russian Gala.

 

 

 

Το νέο ίνδαλμα της Ρωσίας, ο Mikhail Lobukhin, ο διάσημος Ruslan Skvortsov, η παρτενέρ του Vasiliev, Kristina Kretova, αλλά και η φημισμένη Nina Kaptsova θα ζωντανέψουν μπροστά στα μάτια μας τον θρύλο των Μπολσόι, ενώ την ίδια στιγμή, τη μαγεία των Μαριίνσκι θα φέρουν επί σκηνής οι πρίμα μπαλαρίνες Oksana Skorik, Elena Yevseyeva, Ekaterina Osmolkina και οι πρώτοι χορευτές Yevgeniy Ivanchenko και Leonid Sarafanov.

Θα τους θαυμάσουμε σε αποσπάσματα από τα σπουδαιότερα έργα στην ιστορία του κλασικού χορού: «Λίμνη των Κύκνων», «Ζιζέλ», «Κουρσάρος», «Σπάρτακος», «Ωραία Κοιμωμένη», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»!

Η σημασία τής επί σκηνής συνάντησης όλων αυτών των υπερταλαντούχων χορευτών, που χειροκροτήθηκαν από εκστασιασμένους θεατές όπου κι αν εμφανίστηκαν, στη Μετροπόλιταν Όπερα, στη Σκάλα του Μιλάνου, στις Όπερες του Παρισιού και του Λονδίνου, δεν χωρά σε λόγια: η ίδια η ύφανση του κλασικού χορού είναι φτιαγμένη από την παράλληλη πορεία στον χρόνο αυτών των δύο διάσημων ρωσικών μπαλέτων, των Μπολσόι και των Μαριίνσκι. Των δύο μεγαλύτερων ίσως χορευτικών παραδόσεων στον κόσμο.

Το ελληνικό κοινό θα έχει την τύχη να δει για πρώτη φορά αυτήν τη σύμπραξη, μία λαμπερή στιγμή στην ιστορία του κλασικού χορού, μία ανεπανάληπτη σκηνική εμπειρία για τον κάθε θεατή.

Μία εμπειρία ζωής ίσως, αφού όταν μιλάμε γι’ αυτά τα τρία θρυλικά ονόματα: Ιβάν Βασίλιεφ – Μπολσόι – Μαριίνσκι, έρχεται αυτόματα στο μυαλό το δίλημμα: Θα υπάρξει ποτέ ξανά η ευκαιρία; Θα ξαναβρεθούν άραγε μαζί; Εμείς θα τους ξαναδούμε ποτέ μαζί;

Ο Ιβάν Βασίλιεφ… για τον Ιβάν Βασίλιεφ!

Ο ίδιος ο Ιβάν Βασίλιεφ μιλά για τον εαυτό του και το πώς κατέκτησε τον χώρο που λάτρεψε:

Ivan_Vasiliev«Άρχισα να χορεύω σε ηλικία τεσσάρων ετών, ακολουθώντας για παρέα στην σχολή χορού τον αδελφό μου Βίκτωρ. Το “είσαι ακόμη πάρα πολύ μικρός, δεν μπορούμε να σε δεχτούμε” άλλαξε με την υπομονή και την επιμονή μου και από τότε ανεξάρτητα αν φοιτούσα σε μία σχολή σύγχρονου ή κλασικού χορού, ή στην Ακαδημία Μπαλέτου, πάντα ήμουν τουλάχιστον τρία-τέσσερα χρόνια νεότερος απ’ τους συμφοιτητές μου. Στην αρχή οι άλλοι δεν διέκριναν κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο σε εμένα, μέχρι και τα 12 χρόνια μου όπου κέρδισα έναν διαγωνισμό παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα για ενήλικες. Το ίδιο συνέβη και στην Ακαδημία Μπαλέτου, όπου εκτός της μικρότερης ηλικίας μου έγινα επίσης δεκτός κατευθείαν στο τρίτο έτος. Κι εκεί οι αμφιβολίες εξανεμίστηκαν όταν άρχισα να κερδίζω τα πρώτα μετάλλια.

»Η πιο συγκινητική στιγμή μου όμως, σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες διακρίσεις και βραβεία, ήταν το 2005 στον διαγωνισμό της Μόσχας, στη σκηνή του θεάτρου Μπολσόι.

»Από τότε υπήρξαν φυσικά πολλές σημαντικές στιγμές στην επαγγελματική μου ζωή, στη Μετροπόλιταν Όπερα, στο Κόβεν Γκάρντεν, στη Σκάλα κ.α.

»Ξεκίνησα την καριέρα μου κόντρα στις προβλέψεις, τις αμφιβολίες, τα ερωτηματικά. Μία ρωσική παροιμία λέει πως “αν φοβάσαι τους λύκους, μην περπατήσεις στο δάσος”. Απλά εγώ δεν είχα τίποτα να φοβηθώ. Παραμέρισα τις ανασφάλειές μου και πήρα την ευκαιρία μου.

»Ο κόσμος λέει πως ξεχωρίζω γιατί αψηφώ με ευκολία τους νόμους της βαρύτητας. Για τις κινήσεις, τις πιρουέτες, το ότι μένω παραπάνω στον αέρα στα άλματά μου. Δεν ξέρω πώς το κάνω. Δεν μπορώ να πω αν είναι αποτέλεσμα της πολλής δουλειάς ή του ταλέντου. Δεν πήγα ποτέ σε γυμναστήριο, αλλά είμαι δυνατός. Ίσως λοιπόν να είναι δώρο της φύσης. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζω να δουλεύω πάνω στα άλματα και να τελειοποιώ τις κινήσεις.

»Ο κύριος στόχος μου είναι να είμαι διαρκώς σε κίνηση, να προχωρώ, να βελτιώνομαι, να δοκιμάζω και να μαθαίνω, να μη σταματώ ποτέ. Πάντα όταν βγαίνω στη σκηνή έχω την ίδια σκέψη: Αυτή η παράσταση πρέπει να είναι καλύτερη από την προηγούμενη.

»Νιώθω μεγάλη τιμή αλλά και τεράστια ευθύνη να με συγκρίνουν με τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ και τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ. Εκείνοι ήταν θρύλοι κι εγώ απλά ένας χορευτής. Όσο για τη δική μου προσέγγιση απέναντί τους, όταν ήμουν μικρός θαύμαζα περισσότερο τον Μπαρίσνικοφ, ήταν το πρότυπό μου. Τώρα όμως νιώθω πιο κοντά στον Νουρέγιεφ. Με εμπνέει το πνεύμα και η ζωώδης ενέργειά του».