Και στην ούγια θα γράφει «συνεκμετάλλευση»

Δύο συνεντεύξεις και μία βουτιά στον όχι και πολύ μακρινό ιστορικό χρόνο ίσως είναι αρκετά «εργαλεία» για να ξεθολώσουν τη γυάλινη βιτρίνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων που στην… ούγια γράφουν «συνεκμετάλλευση».

Ο ένας συνεντευξιαζόμενος δεν είναι άλλος από τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Και μόνο λόγω της ιδιότητάς του, τα όσα δήλωσε πρόσφατα για τα ελληνοτουρκικά στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» αποκτούν ξεχωριστό βάρος. O άλλος είναι ο Τούρκος Τζεμ Γκιουρντενίζ. Όνομα άγνωστο σε πρώτο άκουσμα, αλλά εξ αντικειμένου πολύ «βαρύ» αφού πρόκειται για τον θεωρητικό πατέρα της αυτοκρατορικής επεκτατικής φαντασίωσης της Άγκυρας που ακούει στο όνομα «γαλάζια πατρίδα».

Τα όσα είπε παραμονές Πρωτοχρονιάς ο Τούρκος ναύαρχος εν αποστρατεία μιλώντας στην εφημερίδα «Πρώτο ΘΕΜΑ» δεν είναι άγνωστα ούτε καν στους απλούς πολίτες, πολλώ δε μάλλον στην ελληνική διπλωματία και το Μέγαρο Μαξίμου. Απλώς τώρα προχώρησε σε ανιστόρητους ισχυρισμούς ότι «153 νησίδες και βραχονησίδες δεν έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα και η κυριαρχία τους νομικά ανήκει στην Τουρκία ως απόγονο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», σε ανερυθρίαστες νουθεσίες του τύπου ότι «η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει τις γεωπολιτικές ανάγκες της Τουρκίας που ασφυκτιά από τις φιλοδοξίες της στο Αιγαίο πέλαγος και στη Μεσόγειο», συμπληρώνοντας πως η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία αν δείξει ρεαλισμό και καταλήξει σε μια «δίκαιη και ίση μοιρασιά».

Την ίδια ημέρα μία άλλη ελληνική εφημερίδα φιλοξενούσε την τελευταία συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη για το 2019. Πιθανότατα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν γνώριζε τα όσα προκλητικά εκστόμιζε ο Τούρκος απόστρατος, αλλά έστω κι έτσι αναφέρθηκε στο θέμα των ημερών επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι, αν δεν βρεθεί τρόπος συνεννόησης με την Τουρκία, η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με αντικείμενο τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί την προτιμότερη επιλογή. Πέρα από τη γενικόλογη –και προβληματικά… πληθυντική– διατύπωση περί «θαλασσίων ζωνών» που έδωσε τροφή για… αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ και έφερε μερικές ώρες αργότερα τη διορθωτική αναδίπλωση του Μαξίμου, ο Κυρ. Μητσοτάκης έριξε στο τραπέζι και δύο παραμέτρους:

α) Την εκτίμησή του την οποία και δεδομένη ότι «μια τέτοια πρωτοβουλία θα τύγχανε της στήριξης όλων των πολιτικών δυνάμεων».

β) Την πεποίθησή του ότι υφίσταται και μια κοινωνική πλειοψηφία –εκτός από την πολιτική– «που αναγνωρίζει ότι πρέπει η Ελλάδα να λύσει τις διαφορές της με την Τουρκία».

Κατ’ ευφημισμό συμμαχίες

Προφανώς, αν η Ελλάδα συνεχίζει να υποστηρίζει ότι οι μόνες διαπραγματεύσιμες διαφορές της με τους γείτονες είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ (σ.σ. και όχι οι θαλάσσιες ζώνες ή οτιδήποτε άλλο), τότε εύλογα ο πρωθυπουργός μπορεί να προσβλέπει στην πολιτική συναίνεση. Μάλλον υπεραισιόδοξη είναι, ωστόσο, η πίστη του ότι υφίσταται εκείνη η κοινωνική πλειοψηφία που θα υποστηρίξει την προσφυγή στη Χάγη με οποιοδήποτε κόστος. Κι αυτό διότι δεν υπάρχει σοβαρός πολιτικός αναλυτής εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας που να πιστεύει ότι μπορεί η Τουρκία να συρθεί στη συνομολόγηση ενός συνυποσχετικού με την Αθήνα. Μάλιστα, οι πιο ψαγμένοι λένε ότι αν υπάρξει ένα θερμό επεισόδιο που θα αναγκάσει την Αθήνα να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τότε για την περίφημη μοιρασιά του Αιγαίου για την οποία τόσο εύγλωττα μιλά ο Τζεμ Γκιουρντενίζ δεν θα χρειαστεί καν η συνδρομή φίλων και συμμάχων. Θα έχουν χαράξει την πίτα και θα διανείμουν τα κομμάτια οι ίδιες οι εταιρείες που θα αναλάβουν την έρευνα και την άντληση των κοιτασμάτων που κρύβει στα σπλάχνα του το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος!!!

Άλλωστε μοιάζει με τον απόλυτο ευφημισμό η επίκληση της Ελλάδας στη συμμαχική αλληλεγγύη –υπό την έννοια ότι θα παραμερίσουν τα του οίκου τους για να εμπλακούν σε μία ελληνοτουρκική διένεξη– όταν:

>>Ο 73χρονος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έχει το μυαλό του στην παραπομπή του σε δίκη, με την κατηγορία της κατάχρησης εξουσίας και της παρακώλυσης έρευνας του Κογκρέσου.

>>Η εσχάτως φίλη Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν βιώνει μία συνεχιζόμενη κοινωνική αναταραχή στο εσωτερικό της εξαιτίας της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας στην οποία προχώρησε ο Γάλλος πρόεδρος.

>>Η Βρετανία έχει τον πονοκέφαλο των διαδικασιών του Brexit.

>>Το Ισραήλ οδεύει τον Μάρτιο στην τρίτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε διάστημα μόλις ενός έτους, με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου να έχει και τη δικαστική βάσανο της σε βάρος του απαγγελίας κατηγοριών για διαφθορά.

>>Η Ευρωπαϊκή Ένωση με την αλλαγή φρουράς στα όργανά της (Κομισιόν και ΕΚΤ) να βρίσκεται σε μεταβατική κατάσταση.

>>Η Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ έχει να ασχοληθεί με τους τριγμούς στον Μεγάλο Συνασπισμό, ενώ στην προγραμματιζόμενη Διάσκεψη του Βερολίνου όπου θα αναζητηθεί ειρηνική διέξοδος στον λιβυκό εμφύλιο έχει προσκληθεί όλη η… υδρόγειος, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης, ΠΛΗΝ της Ελλάδας!!!

Μαδρίτη και Ελσίνκι «έπνιξαν» τη Χάγη

Υπό τις παραπάνω συνθήκες, η Χάγη μπορεί να ακούγεται ως η ενδεδειγμένη λύση αν η Ελλάδα είχε σύνορα με το Λουξεμβούργο και το Πριγκιπάτο του Μονακό, ή ακόμη καλύτερα αν η πολυθρύλητη εθνική επιτυχία Σημίτη αρχικά στη Μαδρίτη το 1997 και εν συνεχεία στο Ελσίνκι το 1999 δεν είχε επί  της ουσίας «χαντακώσει» τη Χάγη. Διότι στη μεν Μαδρίτη το Κοινό Ανακοινωθέν Ελλάδας-Τουρκίας έκανε λόγο επί λέξει για «σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους», στο δε Ελσίνκι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο παρότρυνε τα υποψήφια κράτη να επιλύσουν ειρηνικά κάθε εκκρεμή «ΣΥΝΟΡΙΑΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ» –πότε άραγε την αποκτήσαμε;– και άλλα συναφή θέματα.

Σημειωτέον όλες οι προαναφερόμενες εθνικές επιτυχίες ήρθαν ως συνέχεια των Ιμίων το 1996 και στο ενδιάμεσο –για να μην ξεχνιόμαστε– του φιάσκου Οτζαλάν τον Ιανουάριο του 1999.

Αν, λοιπόν, η λύση της Χάγης έχει στον πυρήνα της το σημιτικής έμπνευσης σκεπτικό ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προσπαθήσει να βρει λύσεις «ίσως όχι πάντα ευχάριστες, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή», όπως είπε σε καλοκαιρινό άρθρο του ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τότε και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε…