Καλές οι προθέσεις, αλλά ο λογαριασμός δεν φαίνεται να βγαίνει…

Κυριακή και εν μέσω μαγιάτικου καύσωνα δύο από τους βασικούς υπουργούς της κυβέρνησης, ο υπουργός Εσωτερικών, Τάκης Θεοδωρικάκος, και ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, ανέλαβαν ένα «καυτό» πολιτικό έργο που ξεκίνησε να παίζεται μία ημέρα νωρίτερα.

Κι αυτό το έργο ήταν η διάψευση των ισχυρισμών της αντιπολίτευσης ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει μειώσεις μισθών στο Δημόσιο!!!

Η πυρκαγιά ξεκίνησε από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες –σύμφωνα με τις οποίες η Ν.Δ. επιχειρεί να ανακόψει τη διαφαινόμενη τάση μαζικών απολύσεων και μισθολογικών «κουρεμάτων» που θα αφήσει πίσω της η υγειονομική κρίση του κορωνοϊού μέσω επιδοτήσεων από το κοινοτικό πρόγραμμα SURE– και φούντωσε από τις ανακοινώσεις της Κουμουνδούρου και της Χαριλάου Τρικούπη ότι η κυβέρνηση μετέρχεται μνημονιακές συνταγές.

Φυσικά, τόσο ο Τ. Θεοδωρικάκος όσο και ο Χρ. Σταϊκούρας διέψευσαν κατηγορηματικά την ύπαρξη σχετικού σχεδιασμού για μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα. Ειδικά ο ΥΠ.ΕΣ. είχε αποσαφηνίσει από τις 30 του Μάρτη ότι το βασικό κυβερνητικό σχέδιο ΔΕΝ περιλαμβάνει μειώσεις μισθών στο Δημόσιο.

Το θέμα είναι βέβαια αν αυτό το βασικό αισιόδοξο σχέδιο είναι βιώσιμο και λειτουργικό σε συνθήκες όπως αυτές που θα διαμορφώσει η κατά πολλούς θηριώδης ύφεση που έρχεται. Διότι, αν επαληθευτούν ακόμη και τα ήπια σενάρια γα το μέγεθος της κρίσης,  η εκτίναξη της ανεργίας και το κούρεμα των αμοιβών για όσους θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά μοιάζει αναπόφευκτη συνέπεια. Κάπου εδώ είναι που αρχίζουν και τα μεγάλα διλήμματα για την κυβέρνηση.

Αφενός, τα ταμειακά διαθέσιμα χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτά η ευρωπαϊκή χείρα βοηθείας φτάνουν – δεν φτάνουν μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Αφετέρου, ακόμη κι αν η κυβέρνηση μπορούσε με κάποιο τρόπο να δεσμευτεί ότι θα μείνουν απείραχτοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, σίγουρα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα κληθούν να βαδίζουν έναν νέο Γολγοθά είτε με κουτσουρεμένες είτε με καθόλου αμοιβές.

Αν όλα αυτά συνδυαστούν –δηλαδή η έλλειψη επαρκών πόρων για τη στήριξη των εργαζομένων και η κρίση που με τη σειρά της θα γεννήσει κοινωνική δυσαρέσκεια και αυτοματισμούς– κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα όλο το ελληνικό οικονομικό οικοδόμημα.

Κι αυτό γιατί θα χρειαστεί νέα δανεικά ή σκληρές δημοσιονομικές  αποφάσεις για να συντηρήσει π.χ. το ασφαλιστικό ή για να συγκρατήσει την απώλεια κρατικών εσόδων από φόρους.

Το τι θα επιλέξει να κάνει η κυβέρνηση είναι θέμα λίγου χρόνου να το δούμε. Αν, δηλαδή, θα βγάλει λαγούς από το καπέλο της για να αντιμετωπίσει την ύφεση, ή θα αναγκαστεί να αθετήσει κάποιες από τις υποσχέσεις της όπως καλή ώρα αυτές των Θεοδωρικάκου – Σταϊκούρα.

Διότι καλές οι… καλές προθέσεις, αλλά ο λογαριασμός δεν φαίνεται να πολυβγαίνει…