Κάποιος να τους φωτίσει…

Η βαρυχειμωνιά που έχει ενσκήψει στη χώρα τα τελευταία 24ωρα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της κακοκαιρίας «Σοφία». Είναι αποτέλεσμα του τυφώνα… Novartis, που από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πλήττει με σφοδρότητα το εγχώριο πολιτικό σκηνικό, και οι πληγές που ήδη αφήνει στο κορμί της ελληνικής Δημοκρατίας είναι σαφώς πιο βαθιές από αυτές που θα αφήσει πίσω του ο δριμύς μεν αλλά πρόσκαιρος χιονιάς.

Με το 2019 να είναι έτος πολλαπλών και κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων, η πόλωση είχε εδώ και καιρό χρωματίσει το κλίμα μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί τους επόμενους μήνες ο –άτυπος ακόμη αλλά υφιστάμενος– προεκλογικός αγώνας. Και δυστυχώς, με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης αυτός ο τόνος δεν είναι απλώς το «σκληρό πολιτικό ροκ» αλλοτινών χρόνων, αλλά έχει υφή και άρωμα εμφυλιοπολεμικό.

Τόσο εμφυλιοπολεμικό όσο το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί», με το οποίο (αντι)πολιτεύτηκε και κέρδισε την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Ή μήπως δεν ακολουθήθηκε η αντίστοιχα διχαστική μανιέρα στην περίπτωση του Μακεδονικού, όπου όποιος –πολίτης ή πολιτικός– τολμούσε να συμμετάσχει στα παλλαϊκά συλλαλητήρια για το μακεδονικό χαρακτηριζόταν ακροδεξιός και χρυσαυγίτης;

Μόνο που στην περίπτωση της Novartis το πράγμα αγριεύει, με την κυβέρνηση να μπερδεύει επικίνδυνα το σκάνδαλο με τη σκανδαλολογία, προκειμένου να αποκομίσει προεκλογικά πολιτικά οφέλη.

Αν αποδειχθούν αληθείς οι ισχυρισμοί του Νίκου Μανιαδάκη ότι πιέστηκε, όπως λέει, από τους εισαγγελείς προκειμένου να ενοχοποιήσει τον Αντώνη Σαμαρά, τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Γιάννη Στουρνάρα, τότε δεν θα αρκεί το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα, η σιωπή Τσίπρα για τις αθλιότητες Πολάκη και οι λεκτικοί κυβερνητικοί εξυπνακισμοί που αποφεύγουν να απαντήσουν στα εύλογα ερωτήματα της αντιπολίτευσης. Ούτε θα αρκεί ένα «συγγνώμη, λάθος» στις σοβαρότατες καταγγελίες των δικαστικών λειτουργών ότι στοχοποιούνται ονομαστικά από τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, ότι δήθεν καθυστερούν τις δικαστικές εξελίξεις στις υποθέσεις της Novartis και του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Θα είναι ένα ολίσθημα ολκής που, όπως υπογραμμίζεται και στα σημερινά ρεπορτάζ της «Α», θέτει σοβαρό ζήτημα για το πώς λειτουργεί επί ΣΥΡΙΖΑ η Δημοκρατία στην Ελλάδα, μιας και η εξιστόρηση της περίπτωσης Μανιαδάκη-Novartis παραπέμπει σε (παρα)πολιτικές πρακτικές, που μόνο απολυταρχικά καθεστώτα επιστρατεύουν για να πλήξουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Πολιτικούς αντιπάλους τους οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, «αθώωσε» η Βουλή ψηφίζοντας (βάσει του σχετικού πορίσματος της ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για την υπόθεση Νovartis) υπέρ της μη άσκησης δίωξης.

Κάποιος να φωτίσει, λοιπόν, μέρα που είναι αύριο, αυτούς που μυρίστηκαν «βολικό» αίμα στη σκανδαλώδη, είναι η αλήθεια, υπόθεση της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας. Ας φωτίσει κι εμάς να μην έρθουμε αντιμέτωποι με σκευωρίες άλλων σκοτεινών εποχών. Διότι, όπως έλεγε ο ποιητής, «πολλά έχουν δει τα μάτια μας, μ’ αυτά μας φέρνουν τρόμο…».