Καρποφόρησαν τα λεφτόδεντρα της Κουμουνδούρου!!!

Από την ημέρα που ξεκίνησε το lock down στην Ελλάδα, προκειμένου να επιτευχθεί η ανάσχεση της επιδημίας του κορωνοϊού, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες καθάρισε και ο αθηναϊκός ουρανός. Το κλίμα γενικά έγινε καλύτερο στην Αθήνα, καθώς πολλά εργοστάσια δεν λειτουργούν, όπως επίσης και η μεγάλη πλειονότητα των αυτοκινήτων είναι παρκαρισμένα. Αυτός είναι και ο λόγος που στην Κουμουνδούρου μέσα σε χρόνο ρεκόρ μεγάλωσαν τα… λεφτόδεντρα που είχε φυτέψει ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Του Μιχάλη Κωτσάκου

 Κι εάν την προηγούμενη φορά τα λεφτόδεντρα έκαναν τέσσερα περίπου χρόνια να καρποφορήσουν (2010-2014) και να μοιραστούν αφειδώς στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2014 με το ολιστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα τα πράγματα, λόγω  και του καθαρισμού της ατμόσφαιρας, ήταν πολύ καλύτερα. Τα λεφτόδεντρα έβγαλαν καρπούς σε χρόνο ρεκόρ. Κάπως έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε το πρόγραμμα «Μένουμε όρθιοι» που ανακοίνωσε προσωπικά ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και το οποίο δεν έτυχε της αποδοχής που ανέμεναν οι επιτελείς της Κουμουνδούρου. Και από τα ΜΜΕ και από την κοινωνία. Ούτε η «Εφημερίδα των Συντακτών» δεν το είχε ως πρώτο θέμα.

Ο Καρλ Μαρξ είχε πει το «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα», και κάπως έτσι μπορούμε να εκλάβουμε το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι τα χρόνια πέρασαν, βάλαμε όλοι μυαλό και είδαμε στην πράξη ότι δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα, όμως κάποιοι πασχίζουν να δικαιώσουν το γνωμικό πως «ο λύκος κι αν γέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του».

Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έχει πλέον μετατραπεί σε ανέκδοτο, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να το αντιμετωπίζει ως μία σοβαρή πρόταση. Διαφορετικά, ουδείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να εξηγήσει την πρεμούρα της Κουμουνδούρου.

Άλλος επέμενε

Ακόμη και το περίφημο μαξιλάρι στην οικονομία –που επικοινωνούν οι «σύντροφοι» ως θετική πράξη όταν κυβερνούσαν– δεν είναι ούτε σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε απόφαση της κυβέρνησης Τσίπρα. Ήταν εμμονή των δανειστών, που έτρεμαν με την ιδέα μήπως οι αγορές δεν πειστούν ότι η Ελλάδα μπορεί να δανειστεί. Και από τον φόβο των υψηλών επιτοκίων μάς επέβαλαν όχι μόνο τα υψηλά πλεονάσματα, αλλά το μισό μαξιλάρι είναι χαμηλότοκο δάνειο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) για να αποφευχθεί ένα νέο στραπάτσο.

Κι έρχεται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ και προτείνει να φάμε και να πιούμε εδώ και τώρα το μαξιλάρι και να του πούμε κι «ευχαριστώ». Κι εάν αύριο κάτσει μία στραβή, τι γίνεται; Το πιθανότερο να οδηγηθούμε με την πρόταση Τσίπρα στη ρήση «κλάφ’ τα, Χαράλαμπε».  Εξάλλου, είπαμε ότι η μανία του Τσίπρα είναι να πείσει την κοινωνία για «τις νεοφιλελεύθερες εμμονές του Μητσοτάκη». Μόνο που η… νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει το ΕΣΥ, όπως δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ την τετραετία 2015-2019.

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει οικονομικές γνώσεις. Οπότε οι δήθεν τολμηρές λύσεις που πρότεινε με το οικονομικό πρόγραμμα κοστολογούνται στο 15% του ΑΕΠ. Το άμεσο δημοσιονομικό κόστος αντιστοιχεί στο 5% του ΑΕΠ (έναντι 3,5% που κοστίζουν τα κυβερνητικά μέτρα), ενώ το υπόλοιπο 10% αντιστοιχεί σε κρατικές εγγυήσεις για τη δανειοδότηση των επιχειρήσεων. Κοινώς, να πέσει χρήμα στην αγορά με την εγγύηση του Δημοσίου. Αυτό είναι εφικτό, όταν το κάνει, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, η Γερμανία που διαθέτει δυσθεώρητο ύψος πλεονασμάτων. Όταν το κάνει η Ελλάδα, οι αγορές διακρίνουν τη ζοφερή προοπτική του αφανούς χρέους και οι αποδόσεις των ελληνικών χαρτιών ανεβαίνουν. Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται για ένα νέο ηχηρό «Go back ms Merkel». Ίσως ακόμη και με νέες κορώνες για διαγραφή χρέους. Να μην πούμε ότι πλέον θεωρεί παιχνιδάκι άλλη μία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Δηλαδή, το Δημόσιο να προσφέρει εγγυοδοσία στο 10% του ΑΕΠ, πάνω σε δάνεια που θα δώσουν οι τράπεζες οι οποίες έχουν ήδη θέμα με υψηλές επισφάλειες.

Σε επίπεδο ευρωζώνης, η Ελλάδα διαθέτει το τρίτο μεγαλύτερο πακέτο δημοσιονομικής στήριξης, ως ποσοστό του ΑΕΠ, μετά την Αυστρία (7,3%) και τη Γερμανία (3,8%). Όσον αφορά την εγγυοδοσία επιχειρηματικών δανείων, το εθνικό ποσοστό είναι στο 0,5%. Σε άλλες χώρες της ευρωζώνης: Ολλανδία 0,4%, Ισπανία 9,1%, Ιταλία 7,3%, Γαλλία 12,5%, Γερμανία 32,2%. Είναι προφανές ότι υπάρχει περιθώριο ανόδου και του ελληνικού ποσοστού, ωστόσο φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει να κινηθεί κλιμακωτά, προσβλέποντας και στους πόρους που θα εκταμιευθούν από ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.

Αλλαγή ατζέντας

Με το οικονομικό πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επεχείρησε να αλλάξει την ατζέντα. Απέτυχε οικτρά, αφενός μεν διότι αυτή την ώρα που βρισκόμαστε στη δίνη της υγειονομικής κρίσης ουδείς ασχολείται με κάτι άλλο, αφετέρου δε διότι μάλλον εκτέθηκε με τις προτάσεις που κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο.

Στην πράξη, ρίχνοντας στο τραπέζι ένα πρόγραμμα ύψους 26,3 δισ. ευρώ, που αγγίζει ποσοστό της τάξης του 15% επί του ΑΕΠ, παραπέμπει όλους τους ορθολογιστές στον Οκτώβριο του 2009. Τότε τόσο ήταν το έλλειμμα που κληρονόμησε η κυβέρνηση Παπανδρέου και οδηγηθήκαμε τον Μάιο του 2010 στο πρώτο μνημόνιο.

Ερωτηματικά ωστόσο προκαλεί το γεγονός γιατί η αντιπολίτευση προτείνει να χρησιμοποιηθούν, και μάλιστα στην παρούσα φάση, τόσο υψηλοί πόροι από τον προϋπολογισμό, όταν κάτι τέτοιο ελλοχεύει τον κίνδυνο για τη μεγέθυνση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, και αυτό σε μια περίοδο όπου ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους προτίθεται να βγει στις αγορές, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της οικονομίας, με όσο το δυνατόν πιο φθηνότερο χρήμα;

Τέλος, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον κ. Τσίπρα ότι μάζεψε την απίθανη πρότασή του να προχωρήσουν οι «9» μόνοι τους στην έκδοση ευρωομολόγου χωρίς τη Γερμανία και τις άλλες χώρες του βορρά. Προφανώς διότι κάποιος σοβαρός θα του είπε ότι εάν βγαίναμε για παράδειγμα εμείς, η Ισπανία και η Ιταλία να πουλήσουμε ομόλογο, θα μας έστελναν οι αγορές να πουλάγαμε ραδίκια στις λαϊκές αγορές.