Καταδίκη της Χ.Α.: «Νίκη της Δημοκρατίας» (διά χειρός Σαμαρά)

Από τις 11:49 το πρωί της Τετάρτης, όταν και ακούστηκε η απαγγελία της ενοχής των μελών της Χρυσής Αυγής και η αντίστοιχη ετυμηγορία ότι το νεοναζιστικό μόρφωμα ήταν εγκληματική οργάνωση που είχε ενδυθεί τον μανδύα του πολιτικού κόμματος, διαπιστώνεται ένας πληθωρισμός πηχυαίων τίτλων ως προς τη σπουδαιότητα της απόφασης.

Κάποιοι τη βάφτισαν «νίκη της Δημοκρατίας». Κάποιοι άλλοι έκαναν λόγο για «ιστορική απόδοση δικαιοσύνης». Αλλά ο πιο λιτός όλων ήταν εκείνος χάρις στην πολιτική απόφαση του οποίου ξετυλίχθηκε ο σκοτεινός μίτος της δράσης της συμμορίας του Νίκου Μιχαλολιάκου. Ο λόγος για τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά,  ο οποίος σε μία δήλωση που μετά βίας ξεπέρασε τις 100 λέξεις τα είπε… όλα!!!

«Σήμερα δικαιώνονται και η Δημοκρατία και οι εθνικές και ευρωπαϊκές αξίες μας», σημείωσε ο Μεσσήνιος και συνέχισε:

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ, σε ώρες φοβερά δύσκολες, πώς πάρθηκε η απόφαση και πώς ολόκληρη η κυβέρνησή μας, ατρόμητοι δικαστές και στελέχη από όλες τις παρατάξεις πιστέψαμε σε αυτήν την αποστολή. Τολμήσαμε και υπομείναμε ύβρεις και απειλές, αλλά και απέραντη υποκρισία.

»Και ασφαλώς θα θυμάμαι πάντα την αγωνία μου, μήπως οι θυσίες του ελληνικού λαού τότε πηγαίνανε χαμένες, μέσα σε ένα όργιο βίας. Και ας σκεφτούν, ορισμένοι, πώς εμείς αισθανθήκαμε τότε, βλέποντάς τους να αθροίζουν τις ψήφους τους με εκείνες της Χρυσής Αυγής και όχι μόνο μία φορά.

»Πολύ απλά, λοιπόν, δεν κάναμε τίποτα παραπάνω από το εθνικό και δημοκρατικό μας καθήκον».

Ευτυχώς για το εγχώριο πολιτικό σύστημα, αυτό το εθνικό και δημοκρατικό καθήκον (σ.σ. που δεν είναι πάντα αυτονόητο, όπως στοιχειοθετήθηκε στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής), που επιδείχτηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά το 2013, αναγνωρίζεται έστω και με… χρονοκαθυστέρηση επτά ετών από φίλους και αντιπάλους.

Ακόμη και το γεγονός ότι την ημέρα της ανακοίνωσης της απόφασης του δικαστηρίου για την τύχη της Χρυσής Αυγής το κομματικό έντυπο του νεοναζιστικού μορφώματος είχε πρωτοσέλιδο το «χτύπημα» ότι «Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΞΑΝΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» μάλλον περιποιεί τιμή παρά ψόγο για τον πρώην πρωθυπουργό.

Αναμφίβολα, λοιπόν, δίχως την αποφασιστικότητα που επέδειξε τις κρίσιμες ώρες ο Αντώνης Σαμαράς, ίσως σήμερα να συζητάγαμε άλλες εξελίξεις. Διότι αν, για παράδειγμα, δεν είχαν ενοποιηθεί οι δικογραφίες για τα κακουργήματα που είχαν διαπράξει μέλη και συνοδοιπόροι της Χρυσής Αυγής πριν σηκώσει το μαχαίρι ο Γιώργος Ρουπακιάς και δολοφονήσει εν ψυχρώ τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι, το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013, σήμερα θα είχαμε πιθανότατα την εξής νομική –και πολιτική– εξέλιξη: θα δικάζονταν και πιθανότατα θα καταδικάζονταν μερικοί πολιτικοί χούλιγκαν και τα μεγάλα κεφάλια θα αποδίδονταν άσπιλα και αμόλυντα στην κοινωνία ως μη έχοντα καμία αποδεδειγμένη ανάμειξη στα εγκλήματα.

Αν, επίσης, δεν είχαν ελεγχθεί τα στεγανά και οι «προσβάσεις» της εγκληματικής οργάνωσης στους κόλπους επιόρκων στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας, το «δέσιμο» των διάσπαρτων υποθέσεων με μαρτυρίες και αποδεικτικό υλικό θα καθίστατο εξαιρετικά δυσχερέστερο, αν όχι αδύνατο. Προς επίρρωση του παραπάνω αξίζει να θυμηθούμε ότι αρχές Οκτώβρη του 2013  η ΓΑΔΑ συνέλαβε τον πρώην διοικητή του αστυνομικού τμήματος Αγίου Παντελεήμονα, περιοχής όπου βασίλευαν τα τάγματα εφόδου του Νίκου Μιχαλολιάκου. Σε βάρος του επίορκου διοικητή είχαν προκύψει στοιχεία που τον «έδειχναν» ως «πασαδόρο» της εγκληματικής οργάνωσης, όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε στα ΜΜΕ, καθώς φέρεται να παρέπεμπε πολίτες που ζητούσαν τη συνδρομή των αστυνομικών του τμήματος στη Χρυσή Αυγή, λόγω «αδυναμίας» αστυνόμευσης. Παράλληλα, φέρεται να αποθάρρυνε με διάφορες δικαιολογίες ή και ακόμη να απειλούσε μετανάστες που είχαν δεχθεί επιθέσεις από χρυσαυγίτες να καταγγείλουν το γεγονός.

Αυτά ήταν τα «αντικλείδια» που ξεκλείδωσαν μία από τη φύση της εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα υπόθεση, την οποία είχε το σθένος και τη βούληση να διαλευκάνει με όποιο κόστος η κυβέρνηση Σαμαρά. Από εκεί και πέρα, η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή:

>>Το τελευταίο 10ήμερο του Σεπτέμβρη του 2013 η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Γκουτζαμάνη διέταξε προκαταρκτική εξέταση για την υπόθεση των 32 δικογραφιών που έχει αποστείλει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας και αφορούσαν μέλη της Χρυσής Αυγής, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν, εκτός των άλλων αδικημάτων, έχει συσταθεί εγκληματική οργάνωση, σύμφωνα με το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα.

>>Στις  29 Σεπτεμβρίου 2013 ήλθε η ώρα του αυτοφώρου, οπότε και φορέθηκαν… βραχιολάκια στον «Φύρερ» της Χ.Α., Νίκο Μιχαλολιάκο, και στους «υπασπιστές» του Ηλία Κασιδιάρη, Γιάννη Λαγό, Ηλία Παναγιώταρο, Νίκο Μίχο κ.ά.

>> Στο πέρας μίας σύνθετης διαδικασίας, τον Οκτώβριο του 2014 ο  εισαγγελέας Ισίδωρος Ντογιάκος τύλιξε την οργάνωση σε 700(!!!) κόλλες χαρτί, εισηγούμενος στο Συμβούλιο Εφετών την παραπομπή σε δίκη 18 βουλευτών της ΧΑ και άλλων 52 ατόμων.

>>Τον Φεβρουάριο του 2015 το Συμβούλιο Εφετών υιοθέτησε με πλειοψηφία 2-1 την εισαγγελική πρόταση, με την ιστορική πλέον δίκη να ξεκινάει στις 20 Απριλίου του 2015 και να τελειώνει σήμερα, 7 Οκτωβρίου 2020, έπειτα από τη διεξαγωγή 453 δικασίμων.

Για το τέλος, ας κρατήσουμε αυτό που ποτέ ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα έλεγε για τον εαυτό του, αλλά το περιέγραψε εύστοχα ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Γιώργος Κουμουτσάκος, μία ημέρα μάλιστα πριν από την ετυμηγορία της Θέμιδας: ότι «τα τρία ονόματα που δεν θα ξεχάσουν ποτέ οι ΧΑυγίτες: Αντώνης Σαμαράς, Νίκος Δένδιας, Ευτέρπη Γκουτζαμάνη. Αυτά