Κατενάτσιο ο Τσίπρας, hot σέντερ φορ ο Φωκάς, Ουάρντα ο Κουίκ…

Στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου, ο Πάνος Καμμένος έκλεισε μεταγραφή, πήρε τον Φωκά από τον Λεβέντη. Οι ΑΝΕΛ δεν κατάφεραν να κρατήσουν την Κουντουρά και τον Κόκκαλη, που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ο Παπαχριστόπουλος πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δανεικός, για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τη συμφωνία των Πρεσπών, και μετά θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, όπως είπε.

Όπως ο Σαββίδης δεν μπόρεσε να κρατήσει τον Πρίγιοβιτς, επειδή οι Άραβες έριξαν κουβάδες με πετροδόλαρα, έτσι κι ο Καμμένος δεν μπόρεσε να κρατήσει τους παίκτες του. Κι όχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε παραπάνω λεφτά και τους αγόρασε, όπως έκανε η Αλ Ιτιχάντ για τον Πρίγιοβιτς ή η Λεβερκούζεν για τον Ρέτσο.

Αυτά γίνονται μόνο στο ποδόσφαιρο, που ρίχνει λεφτά ο έχων. Όταν μιλάμε για πολιτική στην Ελλάδα, όλοι οι βουλευτές είναι ταγοί του έθνους. Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα.

Κι έτσι πήρε τον Φωκά ο Καμμένος. Για να συμπληρώσει 11άδα και να παραμείνει στο παιχνίδι, γιατί με τους τόσους «τραυματισμούς» και τις… «προσφυγές» που είχε, κινδύνευε να τον αποβάλει ο διαιτητής από τη Βουλή.

Ο Φωκάς είναι αυτός που παραβρέθηκε στην πορεία των οπαδών του ΠΑΟΚ και από βήματος τραγουδούσε «να καεί, να καεί, το μπ… η Βουλή». Δείγμα ότι είναι «καυτός» σέντερ φορ. Hot forward.

Κι ακόμα είπε ότι ο Ιβάν Σαββίδης δεν είχε ποτέ πιστόλι επάνω του στην Τούμπα στο ματς με την ΑΕΚ. Όπως ο κάθε ποδοσφαιριστής κάνει επενδύσεις εκτός ποδοσφαίρου, ανοίγοντας, π.χ., σουβλατζίδικο, ο Φωκάς επένδυσε στον ΠΑΟΚ.

Μόνο ο φουκαράς ο Λεβέντης είναι για κλάματα. Πέφτει στη Β΄ Εθνική και δεν έχει μπάτζετ να διαθέσει για μεταγραφές. Ούτε έχει πρόσβαση στα κέντρα αποφάσεων, δεν έχει ούτε «δικό» του πρόεδρο στην ΕΠΟ, ούτε στη Super League.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε και τον Δανέλλη από το Ποτάμι. Για βασικό τον πήρε τον Δανέλλη, για να συμπληρώσει 11άδα για την ψήφο εμπιστοσύνης και τις Πρέσπες.

Όταν μία ομάδα πάει να πάρει το πρωτάθλημα, δεν παίρνει από το καλάθι, back up. Κι η Ν.Δ. πήρε τον Θεοχάρη για σέντερ μπακ. Για να καλύψει τη θέση της Παπακώστα που υπέγραψε με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό με όλα αυτά που γίνονται με τις μεταγραφές στα κόμματα. Άλλωστε, αυτή είναι η πραγματική ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και όχι τα διάφορα «γαλλικά» που ακούγονται. Κι αυτό είναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Επίσης, το ποδόσφαιρο βοήθησε την πολιτική ν’ αποβάλει ψευδεπίγραφες αγκυλώσεις του στιλ «μα, πώς είναι δυνατόν ο δεξιός Κουίκ να πάει με τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ;». Κι ο Βιεϊρίνια δεξιοπόδαρος είναι και παίζει αριστερά, όπως και ο Μάνταλος, ο Ποντένσε.

Είναι τα λεγόμενα «ανάποδα πόδια». Στην Ελλάδα, άλλωστε, δεν υπάρχουν θέσεις ούτε για το ποδόσφαιρο, ούτε στην πολιτική. Κοιμάται κάποιος αριστερός και ξυπνάει κεντρώος ή δεξιός, και αντίστροφα.

Όπως, όμως, υπάρχουν οι κανονικές μεταγραφές, υπάρχουν και οι δανεισμοί. Εδώ ο υφυπουργός Βασιλειάδης δεν εξανίσταται όταν συμβαίνουν στην πολιτική, όπως όταν συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο.

Ο ΠΑΟΚ έδωσε πάλι δανεικό τον Ουάρντα στον Ατρόμητο. Είναι κανένας σίγουρος ότι ο Ουάρντα θα ξαναγυρίσει στον ΠΑΟΚ, άμα λήξει ο νέος δανεισμός του; Όχι. Θα πει, «δεν ξαναγυρίζω εκεί».

Όπως ο Τέρενς Κουίκ. Πήγε δανεικός από τους ΑΝΕΛ στον ΣΥΡΙΖΑ, έγινε υπουργός και τώρα δεν θέλει να ξαναγυρίσει στη Football League II των ΑΝΕΛ και να παρατήσει το Champions League που παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ουδείς σοβαρός ποδοσφαιριστής το κάνει αυτό, ν’ αφήσει τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ για να πάει να παίξει στον Αήττητο Σπάτων. Καλά κάνει ο Τέρενς Κουίκ.

Δεν είπαν ποτέ ούτε ο Κουίκ, ούτε ο Παπαχριστόπουλος, ούτε η Κουντουρά, ότι από μικρά παιδιά ήταν οπαδοί του Καμμένου και των ΑΝΕΛ κι είχαν τη φωτογραφία τους στο δωμάτιό τους. Αυτά δεν τα λένε ούτε οι ποδοσφαιριστές πια.

Αν, δηλαδή, αύριο που λήγει το συμβόλαιο του Πασχαλάκη, ο Μαρινάκης τού δώσει 3 εκατ. ευρώ, τι θα πει ο Αλέξανδρος; Ότι «εγώ δεν πάω στον Ολυμπιακό»; Μόνο Μπεργκ είπε ότι δεν θέλει να παίξει στον Ολυμπιακό, αλλά ο Μπεργκ είναι Σουηδός, δεν είναι Έλληνας.

Όπως στην ΕΠΟ εγκαταστάθηκαν οι «επίτροποι» για να «σώσουν» το ελληνικό ποδόσφαιρο κι ο Χούμπελ δίνει εντολές στον Β. Γραμμένο κι απειλεί ότι θα μας κάνει… GRExit, έτσι και στην πολιτική. Οι ξένοι κάνουν ακόμα κουμάντο. Δημοσιονομικά, εξοπλιστικά, εξωτερική πολιτική κ.λπ.

Ποιος, όμως, είναι ο αρχιδιαιτητής της πολιτικής; Στο ποδόσφαιρο είναι ο Πορτογάλος Περέιρα. Αυτός ορίζει τους διαιτητές. Στα κόμματα, αρχιδιαιτητής είναι η Άγκελα Μέρκελ.

Είναι της «εξυγίανσης». Πρώτα ήταν της «εξομάλυνσης» και μετά, αφού πρώτα… εξομάλυνε την Ελλάδα, έπρεπε  να την… εξυγιάνει κιόλας.

Γι’ αυτό και έχουμε αυτά τα διαιτητικά ευτράπελα, ο ένας βουλευτής να φεύγει και να πηγαίνει αλλού και λογαριασμό να μη δίνει. Η Άγκελα, είναι η Κουρομπύλια της πολιτικής στην Ελλάδα.

Όπως η Χρυσούλα σηκώνει τη σημαία κι αποφασίζει αν είναι γκολ ή όχι, έτσι κι η Άγκελα αποφασίζει ποιος θα πάει με ποιον, για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα στο τέλος.

Και τι είναι οι Πρέσπες; Το πρωτάθλημα. Από τη μία ο Αλέξης με τον ΣΥΡΙΖΑ κι από την άλλη ο Κυριάκος με τη Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στη βαθμολογία, έχει την πλειοψηφία, δηλαδή, αλλά δεν τον νοιάζει αν ικανοποιεί τον κόσμο του με την μπάλα που παίζει.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αν ο προπονητής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας υπολόγιζε τους φιλάθλους, θα έκανε ένα δημοψήφισμα. Δεν τους υπολογίζει, όμως. Παίζει κατενάτσιο «α-λά Χελένιο Χερέρα», για να πάρει το ματσάκι των Πρεσπών, έστω και με μισό – μηδέν.

Ο Μητσοτάκης από τη μεριά του έψαξε να βρει δυο-τρία καλά σέντερ φορ, για να σπάσει στο κατενάτσιο του Τσίπρα, αλλά μάταια. Τους καλούς «παίκτες» τους έπιασε ο Αλέξης, αν κι οι διαπραγματεύσεις για τις Πρέσπες δεν τελείωσαν ακόμα.

Υπάρχουν δυο-τρεις φορ, που μπορεί τελικά να μην πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν τη θέση βασικού, μόλις υπογράψουν. Και θα ψάχνουν ομάδα να παίξουν μετά και δεν θα τους θέλει κανένας.

Σε επίπεδο ελέγχου της επικοινωνιακής πολιτικής, τα πράγματα είναι ίδια ακριβώς. Όπως οι ομάδες βγάζουν ανακοινώσεις, έτσι βγάζουν και τα κόμματα. Η Δικαιοσύνη σπάνια ασχολείται και με τους μεν και με τους δε. Στη μεν πολιτική επικεφαλής της Δικαιοσύνης είναι πολιτικό πρόσωπο, κομματικό, στο δε ποδόσφαιρο οι ομάδες ψηφίζουν τους δικαστές τους.

Το δίκαιο, στις περιπτώσεις των μεταγραφών βουλευτών και στελεχών προς τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν να υπάρχουν ρήτρες, όπως στο ποδόσφαιρο. Ο Καμμένος, ας πούμε, να έβαζε την Έλενα να υπογράψει ρήτρα 10 εκατ. ευρώ, και να έπρεπε πρώτα να φέρει αυτά τα λεφτά για να πάει σε άλλο κόμμα.

Όπως ακριβώς έκανε ο ΠΑΟΚ με τον Πρίγιοβιτς. Να έβαζε 5 εκατ. ευρώ στον Παπαχριστόπουλο αν ήθελε να πάρει μεταγραφή σε άλλη ομάδα. Άλλα 5 εκατ. ευρώ για τον Κόκκαλη. Οπότε, για να τους έπαιρνε ο Τσίπρας, θα έπρεπε να καταβάλει 20 εκατ. ευρώ.

Δεν θα ήταν εύκολο. Εκτός κι αν τσοντάριζαν οι «φίλοι», όπως γίνεται στην Αμερική, όπου είναι νόμιμο να δίνουν χρήματα στα κόμματα οι λεφτάδες. Τουλάχιστον έτσι θα έμενε κάτι στο ταμείο των ΑΝΕΛ. Θα έχαναν τους παικταράδες τους, αλλά θα γέμιζαν τα ταμεία τους.

Έχει το ποδόσφαιρο Ποτάμι; Βεβαίως. Είναι σαν εκείνες τις ομάδες που συσκέφτονται αν πρέπει να προσδεθούν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ ή της Ν.Δ. Προσπαθούν να μαντέψουν ποιος τελικά θα πάρει το πρωτάθλημα των Πρεσπών, για να είναι μαζί του.

Όπως ακριβώς οι ΕΠΣ στο ποδόσφαιρο. Ζύγιασαν τα πράγματα αν θα έπρεπε να είναι με τον Σαββίδη, τον Μελισσανίδη ή τον Μαρινάκη, στην ψηφοφορία (εκλογές) της ΕΠΟ.

Δεν τους ενδιαφέρει στις ΕΠΣ αν είναι καλός ο ένας ή κακός ο άλλος. Αυτές θέλουν να είναι με τον νικητή. Ή μ’ αυτόν που θα δώσει περισσότερα, άμα βγει. Πόστα, όχι λεφτά. Αν και τα πόστα είναι λεφτά.

Και ΚΚΕ έχει το ποδόσφαιρο. Δεν κάνει μεταγραφές το ΚΚΕ, είναι σαν τον Παναθηναϊκό. Βγάζει παίκτες από τα φυτώρια. Το δε ΚΙΝΑΛ τώρα ανέβηκε στη Super League.

Παλιά έπαιρνε το πρωτάθλημα για 20 χρόνια, αλλά υποβιβάστηκε τρεις κατηγορίες κάτω, έπεσε στη Football League II για χρέη όπως η ΑΕΚ, από οικονομικές ατασθαλίες των Άκη, Μαντέλη, χρηματιστήριο, εξοπλιστικά κ.λπ.

Προχωρούμε. Η αποχώρηση του Καμμένου από τη συγκυβέρνηση θεωρείται «στημένη». Στο ποδόσφαιρο, κάθε τρεις και λίγο η UEFA στέλνει λίστες για στημένα παιχνίδια. Στο ποδόσφαιρο, χρόνια τώρα, γίνονται δωροδοκίες, στησίματα κ.λπ. Όχι μόνο για μειωμένη απόδοση, αλλά και για νίκη. Πριμ, δηλαδή.

Η διαφορά με την πολιτική στην Ελλάδα είναι ότι αυτές οι δωροδοκίες δεν έχουν παρονομαστή το χρήμα, αλλά ιδεολογικό υπόβαθρο για το συμφέρον της πατρίδας. Όλες οι μεταγραφές βουλευτών αποσκοπούν στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και πουθενά αλλού.

Θ’ αναρωτηθείτε, βέβαια, ποιος είναι στην πολιτική ο αντίστοιχος Βαγγέλης Γραμμένος. Είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Όπως ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει περιορισμένες αρμοδιότητες, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον Ευάγγελο Γραμμένο.

Απλά, προεδρεύει και υπογράφει. Και για μεν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αυτό υπαγορεύει το Σύνταγμα. Στην περίπτωση του Ευάγγελου Γραμμένου, του… απαγορεύουν οι τροϊκανοί. Χούμπελ, Φούσεκ, Λάζοβιτς και άλλοι.

Η πολιτική, κόπια του ποδοσφαίρου

Τις τελευταίες ώρες γίνεται διαρκής αναφορά, άστοχη τις περισσότερες φορές, περί ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής στην Ελλάδα, με αφορμή τις μεταγραφές βουλευτών από το ένα κόμμα στο άλλο.

Η «Α» δίνει την πραγματική διάσταση του όλου θέματος, θέτοντας παράλληλα ένα δίλημμα, όπως θα διαβάσετε στη διπλανή στήλη: Έχουμε ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ή πολιτικοποίησης του ποδοσφαίρου;

Δηλαδή, η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Επίσης, παραθέτει μία σειρά από γεγονότα, που καταδεικνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η πολιτική και τα κόμματα έχουν στενούς δεσμούς, για να μην πούμε ότι το ένα είναι κόπια του άλλου.

Τι δεν υπάρχει στην πολιτική; Η ρήτρα. Όποιο κόμμα θέλει να πάρει έναν βουλευτή, πρέπει να πληρώνει ρήτρα.

Τα μέζεα του Ζουράρις (άκλιτο)

Εννοείται, βέβαια, ότι όπως κάθε κόμμα έχει τα δικά του Μέσα, έτσι και το ποδόσφαιρο επίσης. Ο Ιβάν Σαββίδης έχει κανάλι κι εφημερίδες, ο Μαρινάκης θα πάρει κανάλι ενώ έχει εφημερίδες, ο Μελισσανίδης κι αυτός ακούγεται ότι έχει τα δικά του.

Εκεί δεν γίνεται απλά ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, αλλά και το αντίστροφο. Πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου. Εδώ, λοιπόν, μπαίνει ένα μεγάλο ερώτημα, για την Ελλάδα μιλάμε, φυσικά, όταν οι ιδιοκτήτες ομάδων έχουν και ΜΜΕ: Η πολιτική γέννησε το ποδόσφαιρο ή το ποδόσφαιρο την πολιτική και τα κόμματα;

Ο καθένας ας απαντήσει όπως τον βολεύει. Πάντως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως του «Ζουράρις» ας πούμε (κλίνεται αυτό το επίθετο;) είναι όλοι «Εθνική Ελλάδος». Μόνο ο Ζουράρις είναι φανερά ΠΑΟΚ, «διότι μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος οι αθηναϊκές ομάδες».