Κέρδισε εσωκομματική ηρεμία ο Αλέξης

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φοβόταν ότι ο δρόμος προς το Συνέδριο θα δίχαζε ακόμη περισσότερο το κόμμα, καθώς οι αντιμαχόμενες πλευρές είχαν λάβει θέσει μάχης

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Δεν ήταν λίγοι αυτοί που χαρακτήρισαν ως αυτοκτονική την ενέργεια του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει εκλογές σε μία πραγματικά δύσκολη φάση αντιμετώπισης της πανδημίας. Ειδικά, όταν με βάση και τις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας (ακόμη και σε αυτήν τής PRORATA για λογαριασμό της «Εφημερίδας των Συντακτών») η πλειοψηφία των πολιτών δεν επιθυμεί εκλογές. Οι απλοί πολίτες υποστηρίζουν ότι το πιο σώφρων είναι οι εκλογές να διεξαχθούν το καλοκαίρι του 2023.

Ειδικά αυτή την εποχή, όπου με όλες τις μετρήσεις να προδιαγράφουν μία νέα ευρεία ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα είναι η 5η συνεχόμενη για τον Αλέξη Τσίπρα, υπολογίζοντας τις εθνικές, τις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και τις δημοτικές του 2019. Οι περισσότεροι υπέθεσαν ότι το σχέδιο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν να προλάβει να καταταγεί τουλάχιστον δεύτερος πριν από το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ θεριέψει μετά την αλλαγή ηγεσίας και την αθρόα προσέλευση του κόσμου στις 5 και 12 Δεκεμβρίου στις εσωκομματικές εκλογές όπου ανέδειξαν πρόεδρο τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Αναμφίβολα ένας από τους στόχους τού κ. Τσίπρα είναι και να μην απολέσει τη δεύτερη θέση. Όμως το κυριότερο, που μάλλον φαίνεται να το επιτυγχάνει προς ώρας, είναι η εσωκομματική ηρεμία. Ως γνωστόν, τον ερχόμενο Φεβρουάριο έχει προγραμματιστεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ήδη όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι αντιμαχόμενες τάσεις, ομάδες και παρέες ετοιμάζονται για ένα ξεκαθάρισμα. Η προσπάθεια που είχε γίνει από πολλές πλευρές το προηγούμενο διάστημα δεν έχει αποδώσει. Τουναντίον, οι διαφορές έχουν μπετοναριστεί και μοιάζουν αξεπέραστες. Και αυτό διότι και ο πρόεδρος του κόμματος και οι λεγόμενοι «προεδρικοί» επιθυμούν στροφή προς τη Σοσιαλδημοκρατία και μετατροπή του κόμματος σε νέο ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη πλευρά η «Ομπρέλα» προτάσσει ως αφήγημα τη στροφή προς τα αριστερά και ξορκίζει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να πλευρίσει το κέντρο.

Φόβοι για τον προσυνεδριακό διάλογο

Οπότε όλοι προβλέπουν έναν πολύ έντονο προσυνεδριακό διάλογο και το σημαντικότερο ένα συνέδριο για γερά νεύρα, που δύσκολα θα στείλει μήνυμα ενότητας. Ήδη ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αυτήκοος μάρτυρας στις συνεδριάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου, όπου οι τσακωμοί θύμιζαν κοκορομαχίες. Και βέβαια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ –που αν μη τι άλλο είναι πρωταγωνιστής στον τακτικισμό– αποφάσισε να ζητήσει εκλογές, προκειμένου να σταματήσουν οι τσακωμοί, τουλάχιστον για τους επόμενους δύο μήνες, μέχρι να καταλαγιάσει το δημοσκοπικό ποσοστό τού ΚΙΝΑΛ και εν συνεχεία να δει πώς θα πορευθεί.

Τα πρώτα εσωκομματικά μηνύματα είναι ενισχυτικά της κίνησης του κ. Τσίπρα. Και αυτό διότι όλες οι τάσεις και οι ομάδες είχαν διαφωνίες για το πόρισμα του Αριστείδη Μπαλτά, σχετικά με την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα μετά το αίτημα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, όλοι έριξαν λίγο νερό στο κρασί τους και αποφάσισαν να κάνουν μία νέα προσπάθεια για κοινή περπατησιά. Η απόφαση για μία υποεπιτροπή, όπου μετέχουν εκπρόσωποι από όλες τις φυλές θα προσπαθήσουν να κάνουν διορθώσεις στο συγκεκριμένο κείμενο, ώστε να δείξουν προς τους ψηφοφόρους ότι τα βρίσκουν. Βέβαια, αυτό που δεν έχουν καταλάβει στην Κουμουνδούρου είναι ότι η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται να μάθει τι πήγε στραβά κατά την κυβερνητική θητεία τού ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που θέλει είναι μία νέα πρόταση που θα επιλύει τα τωρινά προβλήματα. Μία εναλλακτική και ρεαλιστική πρόταση. Και προς ώρας ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πολύ από το να καταθέσει στον δημόσιο διάλογο κάτι διαφορετικό. Ως κυβερνητικό κόμμα και ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχτισε σχέση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Διάλεξε να εκφράζει και να εκφράζεται συγκυριακά από τον εκάστοτε λαϊκίστικο αντισυστημισμό. Αυτό που έκανε στα άγουρα πολιτικά χρόνια του με τον αντισυστημισμό του αντιμνημονίου, το κάνει απαράλλαχτα με τον αντισυστημισμό των
αντιεμβολιαστών και το λαϊκισμό του «καθένας και μια ΜΕΘ». Τη γραμμή όμως αυτή τη χάραξε και την υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας. Σε κάθε εμφάνιση, ομιλία και συνέντευξή του. Οπότε και από τη νέα προσπάθεια που κάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον δεν πρέπει να αναμένουμε πραγματικά κάτι καινοτόμο.

Οι σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ

Το νέο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ που ακούει στο όνομα Ανδρουλάκης ακόμη κι εντός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις. Σύμφωνα με τη μία εξ αυτών ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να καταφύγει στο λεγόμενο σκληρό ροκ, σε μια ακραία αντιδεξιά μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιχειρώντας με τον τρόπο αυτό να παρασύρει τη νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ σε αυτήν τη γραμμή και να μην της επιστρέψει να δώσει το δικό της στίγμα και να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του κ. Τσίπρα, στην αντιπολίτευση. Υπό αυτό το πρίσμα η πρόσφατη έκρηξη του Παναγιώτη Κουρουμπλή στη Βουλή έχει μια κάπως διαφορετική ανάγνωση. Ήταν μια προγραμματισμένη και όχι αναπάντεχη παλαιοπασοκική αντιδεξιά τακτική που θυμίζει Κουτσόγιωργα, ώστε να προκληθούν αντιδεξιά αντανακλαστικά και να συρθεί το ΚΙΝΑΛ πίσω από αυτή. Ο Κουρουμπλής το έκανε άγαρμπα και πλήρωσε το μάρμαρο, αλλά σε κάθε περίπτωση τού ΣΥΡΙΖΑ δεν του βγήκε.

Η άλλη τάση έχει ως βασική λογική να τεθούν προς τον κ. Ανδρουλάκη και το ΚΙΝΑΛ διλήμματα για την πολυσυζητημένη συνεργασία των «προοδευτικών» δυνάμεων, με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Εξ ου και το επίμονο το φλερτ για κοινό μέτωπο της αντιπολίτευσης. Με την ομιλία του στη Βουλή στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, ο κ. Τσίπρας επεχείρησε να συγκεράσει και τις δύο προσεγγίσεις. Και αντιδεξιά ρητορική και προοδευτικό μέτωπο. Μάλλον χωρίς αποτέλεσμα. Το ΚΙΝΑΛ έδειξε μια συνέπεια και μετριοπάθεια ψηφίζοντας, για παράδειγμα, τις αμυντικές δαπάνες, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε σε αυτό μόνος να φωνάζει ξαφνικά για εκλογές και τον κ. Τσίπρα να προσπαθεί μετά να εξηγήσει γιατί τις ζήτησε.

Με το αίτημά του για εκλογές, την καρατόμηση Κουρουμπλή, τις αλλαγές που προετοιμάζει και την «παραίνεση» να συγκατανεύσει η αριστερή πτέρυγα, στην άποψη ότι εκλογές δεν κερδίζονται χωρίς τους ΠΑΣΟΚοφερμένους προσπαθεί να χαλιναγωγήσει το κόμμα. Ο άσσος στο μανίκι του υποστηρίζουν ορισμένοι είναι αιφνιδιαστικά να διεκδικήσει και εκείνος την εκλογή του από τη βάση. Όχι για να μην
υπολείπεται σε νομιμοποίηση από τους αντιπάλους του, δηλαδή τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Αλλά για να κόψει τον βήχα σε όλους όσοι με διαφόρους τρόπους προσπαθούν να τον αμφισβητήσουν.