Κι αν μιλήσει ο «Ρασπούτιν»;

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Μπορεί πολλοί να αιφνιδιάστηκαν από την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μη ζητήσει προανακριτική επιτροπή για τον Αλέξη Τσίπρα σε ό,τι αφορά τη σκευωρία της Novartis, για το πώς δηλαδή στήθηκε η υπόθεση που οδήγησε στη διαπόμπευση δέκα πολιτικών προσώπων, μεταξύ των οποίων ήταν δύο πρώην πρωθυπουργοί. Τουναντίον, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να «κυνηγήσει” μόνο τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Τσίπρα, τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, τον οποίο οι μηνυτές Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Ανδρέας Λοβέρδος, τον υποδεικνύουν ως εκτελεστικό βραχίονα, ενώ ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ιωάννης Αγγελής, τον «ζωγραφίζει», δίχως να τον κατονομάσει.

Η φράση που φέρεται ότι είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους συνεργάτες του ότι «έναν πρώην πρωθυπουργό δεν τον κυνηγάς δικαστικά, τον κρίνει ο λαός με την ψήφο», μπορεί να ακούγεται ως μεγαλόψυχη, όμως είναι τελικά έτσι; Στην πολιτική υπάρχουν επιλογές, των οποίων τα αποτελέσματα είναι ορατά μέσα σε μερικά 24ωρα, ενώ υπάρχουν και επιλογές που για να αποδώσουν πολιτικά απαιτείται να περάσει ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα οι κινήσεις που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία είναι περισσότερο αποδοτικές από αυτές της πρώτης.

Προφανώς, ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να βγάλει εκτός κάδρου ποινικών ευθυνών τον Αλέξη Τσίπρα για αρκετούς λόγους, προφανώς αναμένοντας οφέλη που το πιθανότερο δεν θα είναι άμεσα. Κατ’ αρχάς, εάν ο κ. Τσίπρας έμπαινε στο κάδρο, αμέσως το κλίμα θα οξυνόταν σε βαθμό «κακουργήματος| και επικοινωνιακά ίσως πήγαιναν στράφι κάποια από τα θετικά μέτρα της νέας κυβέρνησης. Σε λίγες ημέρες οι πολίτες θα πληρώσουν την πρώτη δόση του μειωμένου ΕΝΦΙΑ και αντί να σκέφτονται πόσα γλίτωσαν θα συζήταγαν για τη δίωξη στον Τσίπρα.

 Πού ποντάρει

Με την απόφασή του να κινήσει τη διαδικασία μόνο για τον κ. Παπαγγελόπουλο, ο πρωθυπουργός ποντάρει ότι σιγά-σιγά ολοένα και περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα αποφεύγουν να στηρίξουν τον δεξιό πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης. Ποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσει να στηρίξει τον Παπαγγελόπουλο στον δημόσιο διάλογο; Κανείς. Τουναντίον, θα αναγκαστούν για να υποστηρίζουν τον κ. Τσίπρα και στο πλαίσιο αυτό θα «σταυρώσουν» τον Παπαγγελόπουλο, λέγοντας ότι λειτουργούσε αυτόνομα, δίχως να γνωρίζει κάτι το Μαξίμου. Φυσικά μία τέτοια δικαιολογία δεν είναι πιστευτή, ειδικά εάν οι πολιτικοί αντίπαλοι στα πάνελ εμπλέκουν τον κ. Τσίπρα, πως γνώριζε, αλλά δεν έκανε κάτι για να τον σταματήσει.

Επίσης, ο κ. Μητσοτάκης με την απόφασή του να μην «κυνηγήσει» τον προκάτοχό του και μεγάλο πολιτικό του αντίπαλο, επί της ουσίας τον κρατά σε μία ιδιότυπη ομηρία. Μονίμως θα του υπενθυμίζει ότι ήξερε για τις κινήσεις του υπουργού του, αλλά προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις διώξεις των πολιτικών αντιπάλων. Και φυσικά θα του θυμίζει ότι σε όλες του τις προεκλογικές ομιλίες χρησιμοποίησε μαρτυρίες των κουκουλοφόρων μαρτύρων για να πλήξει τους αντιπάλους του.

«Εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια. Οι πρωθυπουργοί κρίνονται στις κάλπες, στις συνειδήσεις των πολιτών και στις σελίδες της Ιστορίας». Η φράση που είπε προς τους συνεργάτες του ο πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει την απόφασή του να βγάλει από το κάδρο τον Αλέξη Τσίπρα για τους πιο μυημένους θυμίζει σχέδιο ανθρώπου που έχει μελετήσει τη Σοβιετική ιστορία.  Εκτός των εκτελέσεων και των εξοριών, υπήρχε και άλλος τρόπος για να απομακρύνονται στελέχη από το κέντρο της εξουσίας. Βάζοντάς τους σε ιδιότυπη ομηρία με την κατηγορία της αντεπαναστατικής σκέψης, τους οδηγούσαν σε εξορία και απομάκρυνση εάν ήταν τυχεροί, ή σε θάνατο μέσω εκτελέσεων με αποφάσεις λαϊκών δικαστηρίων.

Φυσικά, για τον κ. Τσίπρα το Μαξίμου δεν σχεδιάζει καμία δολοφονία. Απλά με το να τον βγάλει έξω από το κάδρο δεν θέλει αφενός μεν να τον ηρωποιήσει, αφετέρου δε να μείνει στη συνείδηση των ψηφοφόρων ότι ήξερε για τη σκευωρία που στήθηκε, αλλά αντί να τη σταματήσει προτίμησε να κατηγορήσει πολιτικούς αντιπάλους για  ίδιον όφελος.

Βέβαια, δεν αποκλείονται και τα απρόοπτα. Π.χ., αν ένας από τους μάρτυρες που θα κληθούν να καταθέσουν στην Προανακριτική Επιτροπή, ή ακόμη αν ο ίδιος ο Δημ. Παπαγγελόπουλος, προ του ποινικού κινδύνου που αντιμετωπίζει, αποφασίσει να μην παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας, αλλά και να δώσει –που βεβαίως έχει– αξιόπιστα στοιχεία για τον πρώην πρωθυπουργό, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Ίσως γι’ αυτό στο μυαλό κάποιων –όχι μόνο ΣΥΡΙΖΑίων– υπάρχει η σκέψη, το θέμα να πάει στη Δικαιοσύνη, που με τους ρυθμούς που λειτουργεί χρειάζεται 10-15 χρόνια για να εξιχνιάσει την υπόθεση Novartis.