Κηδεία Κωνσταντίνου: Σε δύο βάρκες πάτησε ο Κυριάκος

Στη τελευταία του κατοικία στο Τατόι αναπαύεται πλέον ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, έστω και νεκρός όμως ταλαιπώρησε αρκετά το κυβερνών κόμμα που κλήθηκε να διαχειριστεί ένα ιδιαίτερο γεγονός όπως αυτό του τελετουργικού της κηδείας και της ταφής του.

Έχοντας πια την πλήρη εικόνα για το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα από το άγγελμα του θανάτου του Κωνσταντίνου μέχρι την εξόδιο ακολουθία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αθήνας, μοιάζει ξεκάθαρο ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να πατήσει ταυτόχρονα σε δύο βάρκες:

α) Σε αυτήν όπου «πηδαλιούχοι» είναι οι κεντρώοι και πρώην σοσιαλίζοντες του κυβερνώντος κόμματος που τάσσονταν με την άποψη ότι ο τέως μονάρχης θα έπρεπε να ταφεί ως ιδιώτης στο Τατόι, επομένως δίχως να του αποδοθούν τιμές αρχηγού κράτους και

β) Σε εκείνη που το κουπί τραβάει η «καθαρόαιμη» δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, όπου σημαντικό μέρος της είναι και οι λεγόμενοι –έστω και μετά από 49 χρόνια– βασιλικοί! Τα μέλη, λοιπόν, αυτής της πτέρυγας είναι εξέφραζαν την άποψη ότι ο Κωνσταντίνος έπρεπε να κηδευτεί και να ταφεί με όλες τις τιμές που αρμόζουν σε πρώην πολιτειακό ηγέτη.

Το αν, τελικά, ο Κυριάκος ισορρόπησε ή «βράχηκε» λίγο είναι δύσκολο να αποτιμηθεί αυτή τη στιγμή. Είναι σίγουρό όμως ότι η αρχική απόφαση που πάρθηκε την περασμένη Παρασκευή στην διυπουργική σύσκεψη και η οποία ήταν να ταφεί ο Κωνσταντίνος ως ιδιώτης «νερώθηκε» σε μεγάλο βαθμό.

Τον λόγο της αναστροφής τον ξέρουν στο Μαξίμου αλλά δεν μπορεί να είναι άλλος από την (προεκλογική;) ανάγκη να παραμείνει ολόκληρη η πίτα ενός όχι μικρού κομματιού της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. που δεν θεωρεί προπατορικό αμάρτημα τον σεβασμό ενός συμβόλου, αλλά ταυτόχρονα να ταϊστεί χορταστικά και ο «σκύλος» ενός λιγότερο συντηρητικού ακροατηρίου που κατοικοεδρεύει στο Κέντρο του πολιτικού φάσματος και διάκειται αρνητικά –αν όχι εχθρικά– στον τέως βασιλιά και τον ρόλο που ο τελευταίος διαδραμάτισε στα εγχώρια πολιτικά πράγματα.

Το αποτύπωμα της σχεδόν 10ετούς βασιλείας του Κωνσταντίνου είναι καταγεγραμμένο ιστορικά ειδικά σε ό,τι αφορά τη ρήξη με την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου και το ντόμινο ταραγμένων γεγονότων που τελικά οδήγησε την Ελλάδα στον «γύψο» της απριλιανής δικτατορίας. Όπως είναι καταγεγραμμένο ότι δεν ήταν ο 25χρονος τότε βασιλιάς δεν ήταν ο μόνος που συνετέλεσε στην εκτροπή του 1967.

Το ποιες «αμαρτίες» τελικά πλήρωνε «ο Κωνσταντίνος της δημόσιας ζωής» θα κριθεί «δίκαια και αυστηρά»  όπως είπε ο πρόεδρος της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας. Για το σήμερα, όμως, η «γαλάζια» ηγεσία είναι αυτή ππυ καλείται να απαντήσει αν το υπό την πρωθυπουργία Κυριάκου Μητσοτάκη ελληνικό κράτος «συνόδευσε» τελικά την Δευτέρα στην τελευταία και επί ελληνικού εδάφους κατοικία του τον «Κωνσταντίνο της δημόσιας ζωής» ή τον «ιδιώτη Κωνσταντίνο».

Η… απορία σημειώνεται διότι είναι αρκετές οι φορές που ο πρωθυπουργός έχει πει δημόσια ότι η Νέα Δημοκρατία αποτελεί το «πολιτικό κέντρο» κι ότι είναι «η πραγματική προοδευτική δύναμη». Υπο αυτό το σκεπτικό δικαιολογείται η απόφαση του Κυριάκου να ταφεί ο τέως βασιλιάς ως ιδιώτης. Το… αδικαιολόγητο είναι αφενός η αναβάθμιση της εκπροσώπησης της κυβέρνησης και τα πρωτοφανή (για ιδιώτη…) μέτρα ασφαλείας που λήφθεισαν λόγω της τελετής.