ΚΙΤΣΟΣ Ο ΚΟΡΙΟΣ: Πέρασε ο Μαδεμλής, αλλά παραμένουν οι αντιδράσεις
Αναστάτωση προκλήθηκε όταν ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβουν από κοινού τη Νεολαία ο Δημήτρης Τζανακόπουλος με τον Νίκο Μαδεμλή (ένα από τα αλλοτινά «πιστόλια» του Άκη Τσοχατζόπουλου). Όλοι κατάλαβαν ότι ο Μαδεμλής θα «καταπιεί» τον Τζανακόπουλο. Γι’ αυτό και υπήρξε σθεναρή αντίδραση από τους «53».
Τελικά, με τα χίλια ζόρια πείστηκαν να κάνουν πίσω. Χαρακτηριστικά τα όσα έγραψε ο Μιχάλης Υδραίος, μέλος της ομάδας των «53»: «Η έλλειψη διαβούλευσης, η επιλογή των προσώπων μέσω μηχανισμών και η αγνόηση των εκλεγμένων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ –ανάμεσά τους και των νομαρχιακών–, ασφαλώς και δεν βοήθησαν. Η αριστερά πάντα ήταν μεγαλόθυμη και ανεκτική, ακόμα και με τους πολιτικούς αντιπάλους της. Οι άνθρωποι συχνά αλλάζουν και έχουν αναφαίρετο το δικαίωμα της επανατοποθέτησης. Προφανώς τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Κεντροαριστεράς είναι καλοδεχούμενα, αρκετά μάλιστα παρόντα ήδη από το 2012 στον ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλουμε, όμως, για λόγους πολιτικής αποτελεσματικότητας, να είμαστε προσεκτικοί στη διαχείριση και την άμεση ανάδειξη προσώπων που έπαιξαν κεντρικό ρόλο σε κυβερνητικά σχήματα του παλαιού δικομματικού συστήματος».
Πάντως, η φαγωμάρα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στις γκρίνιες των παλιών για τους καινούργιους μουσαφιραίους. Για παράδειγμα, ο πρώην υπουργός Χρήστος Σπίρτζης, σε συνέντευξή του, άφησε αιχμές εναντίον εκείνων που εφάρμοσαν το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Τσίπρα και στάθηκε η αιτία μεταξύ άλλων για να ηττηθούν στις εκλογές. Μην περιμένετε να σας μασήσει ο Κίτσος την μπουκιά και να σας τη δώσει στο στόμα.
Αυτό που κάνει νιάου-νιάου δεν είναι κεραμιδόγατος, αλλά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, τον οποίο ο Σπίρτζης κατηγόρησε για δογματικές αντιλήψεις. Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στην οικονομική πολιτική που εφάρμοσε ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑμ είπε: «Σε αυτή την προσπάθεια υπήρξαν δογματικές αντιλήψεις, προκειμένου να καλυφθούν οι απαιτούμενες μνημονιακές δεσμεύσεις … όσο και από τη συνδρομή συμφερόντων που προσέτρεχαν στους δανειστές για να επιβληθούν νέα κάθε φορά προαπαιτούμενα, με τον εκβιασμό της μη ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης…»