ΚΙΤΣΟΣ Ο ΚΟΡΙΟΣ: Προς χαρτορίχτρες και λιβανιστήρια του Πάκη

Η σχετικά πρόσφατη αποστροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή κατά τη διάρκεια της ψήφισης της Αναθεώρησης του Συντάγματος, ότι η πλήρης και κατά απόλυτο τρόπο αποσύνδεση της προεδρικής εκλογής από τη διάλυση της Βουλής και προκήρυξης εκλογών που προτείνει η Νέα Δημοκρατία (και έγινε πράξη) δεν αναιρεί την πρόθεση της «γαλάζιας» πλειοψηφίας να αναζητά τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, έγινε αντικείμενο πολλών μεταφράσεων.

Πολλοί ήταν εκείνοι –ανάμεσά τους και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ– που θεώρησαν ότι η «διευκρίνιση» Μητσοτάκη δεν ήταν παρά ένα μήνυμα παγώματος της υποψηφιότητας Σαμαρά για τον προεδρικό θώκο της Ηρώδου Αττικού.

Για τις πολιτικές… χαρτορίχτρες που γράφουν και σβήνουν ονόματα κατά το δοκούν, μόνο δύο υποσημειώσεις έχει να κάνει ο Κίτσος ο κοριός. Κατά πρώτον, ας μην προεξοφλούν οι μελλοντολόγοι με τόσο μεγάλη άνεση ούτε την επιλογή του Κυριάκου, αλλά ούτε την επιθυμία –πολλώ δε μάλλον την απάντηση– του Αντώνη.

Κατά δεύτερον, το διαρκές λιβανιστήρι της υποψηφιότητας Παυλόπουλου μπορεί να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα. Άλλωστε, όσοι εξάρουν την αξιοπιστία λόγων και έργων τού νυν πρωθυπουργού, ας θυμηθούν ότι το 2015 βρήκε όχι έναν αλλά τρεις λόγους για να μην ψηφίσει Παυλόπουλο για ΠτΔ:

α) ότι ο νυν Πρόεδρος δεν αντιστάθηκε στις «σειρήνες» του πελατειακού κράτους,

β) ότι χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας, τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, και

γ) ότι ο Πρ. Παυλόπουλος δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που επιθυμούσε (τότε τουλάχιστον) ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Η απορία εύλογη: Αν ο πρωθυπουργός δεν είχε πειστεί τότε, όπως είχε πει, τι άλλαξε στην προεδρική θητεία Παυλόπουλου που θα τον έκανε να ανάψει το πράσινο φως για μία δεύτερη θητεία;