Κλιματική κρίση: Η δυστοπία δεν χτυπάει την πόρτα, μπήκε στο σαλόνι

Στα μέσα της εβδομάδας που προηγήθηκε της εθνικής επετείου η αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής άνοιξε τις πόρτες της για να υποδεχτεί τους βουλευτές και τους αρχηγούς των κομμάτων προκειμένου να ενημερωθούν από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για τον κυβερνητικό απολογισμό της αντιπυρικής περιόδου.

Αν σήμερα ρωτούσαμε 100 πολίτες, όχι αδιάφορους για τα τεκταινόμενα στην εγχώρια πολιτική σκηνή, τι τους έμεινε από εκείνη την κοινοβουλευτική συζήτηση, οι… 101 θα απαντούσαν ότι τους εντυπώθηκαν αφενός η μικρομέγαλη βεβαιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη ότι αυτός θα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από το Μαξίμου στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αφετέρου η ανταπάντηση του τελευταίου να έρθουν «με φόρα» οι ΠΑΣΟΚοι και κυρίως η αποχώρηση-σπόντα του προέδρου της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας την ώρα της πρωτολογίας του Νίκου Παππά, με τον ισχυρισμό ότι δεν αναγνωρίζει τον καταδικασμένο βουλευτή και πρώην πρωτοκλασάτο υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ ως εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δικαίως αδυνατούν οι πολίτες να θυμηθούν τα υπόλοιπα σοβαρά που διαμείφθηκαν στην κοινοβουλευτική Ολομέλεια διότι είτε πασαλείφθηκαν με κοινότυπες αναφορές περί ακραίων φυσικών φαινομένων είτε δεν θίχτηκαν καθόλου.

Το δυστύχημα είναι ότι κάθε φορά έρχεται να μας τα θυμίσει με τον τραγικότερο τρόπο μία βιβλική καταστροφή. Αυτές τις ημέρες ήταν η σειρά της Ισπανία να ντυθεί στα μαύρα και να κλάψει για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στις πλημμύρες που χτύπησαν τη χώρα της Ιβηρικής.

Την ώρα που γραφόταν το παρόν άρθρο ο τραγικός απολογισμός μετρούσε τουλάχιστον 205 νεκρούς στη νοτιοανατολική Ισπανία και κυρίως στη Βαλένθια, δίχως μάλιστα να υπάρχει μία τάξη μεγέθους για τον αριθμό των ανθρώπων που αγνοούνται.

Ο τραγικός απολογισμός τοποθετεί την Ισπανία στη λίστα των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν βιώσει παρόμοιες τραγωδίες. Έχουν προηγηθεί στα μέσα του φετινού Σεπτέμβρη η Αυστρία, η Ρουμανία, η Πολωνία και η Τσεχία που αθροιστικά έχασαν 21 ανθρώπους από το χτύπημα της καταιγίδας Μπόρις.

Το περσινό φθινόπωρο, εξάλλου, ήταν η Ελλάδα που έκλαιγε εξαιτίας του επίσης φονικού περάσματος από τη Θεσσαλία και τη Μαγνησία της καταιγίδας Daniel που πέραν των ανυπολόγιστων ζημιών σε περιουσίες και υποδομές οδήγησε στον θάνατο 17 συμπολίτες, ενώ μια επταετία νωρίτερα –τον Νοέμβριο του 2017– η καταιγίδα «Ευρυδίκη» είχε πνίξει 24 άτομα στις μεγάλες πλημμύρες της Δυτικής Αττικής.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλα αυτά τα έκτατα καιρικά φαινόμενα που βαφτίζονται με εύηχα ονόματα γίνονται ολοένα και πιο… τακτικά, ολοένα και πιο καταστροφικά. Γεννιούνται δε από την ίδια μήτρα της κλιματικής αλλαγής που εδώ και καιρό έχει περάσει στην «πίστα» της κρίσης, δίχως μάλιστα να προοιωνίζεται ένα αισιόδοξο σενάριο ανάσχεσης του φαινομένου.

Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει αν ληφθεί υπόψη το συμπέρασμα της τελευταίας μελέτης του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης που υποστηρίζει ότι οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες που επικράτησαν στην Ευρώπη το καλοκαίρι του 2022 προκάλεσαν περισσότερους από 68.000 θανάτους στην Γηραιά Ήπειρο, με περισσότερους από τους μισούς από τους εν λόγω θανάτους να σχετίζονται με την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή.

Ποιες άλλες αποδείξεις μπορεί να χρειάζεται η υπερεθνική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και οι κυβερνήσεις ξεχωριστά, για να κινητοποιηθούν… χθες;

Απαιτείται εδώ και τώρα ένας ολιστικός σχεδιασμός που θα αντιμετωπίσει τη θανατηφόρα μετάλλαξη του κλίματος ως πανδημική ή ως πολεμική απειλή σαν και αυτές που αντιμετωπίζει στην περίπτωση της Ουκρανίας ή της Μέσης Ανατολής, μιας και το δυστοπικό μας μέλλον έχει πάψει να μας χτυπάει την πόρτα. Στρογγυλοκάθεται ήδη στον καναπέ του σαλονιού μας…