ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ: Κι αυτοί που μένουν… παγκάκι;

Μέσα στον πανικό της επέλασης του κορωνοϊού μοιάζει να έχει μείνει εκτός της προληπτικής ομπρέλας προστασίας μια ευπαθής ομάδα του πληθυσμού που δεν την πιάνει το… μάτι μας. Ή μάλλον την πιάνει αλλά την αγνοεί επιδεικτικά.

Ο λόγος για τους άστεγους, που το δικό τους «σπίτι» στο οποίο καλούνται να παραμείνουν εσώκλειστοι είναι ΕΞΩ. Στο παγκάκι ενός πάρκου ή σε ένα χαρτόκουτο στην εσοχή κάποιου πεζοδρομίου. Τα δε «ψώνια» τους τα κάνουν στον παρακείμενο κάδο των σκουπιδιών.

Και να ήταν μόνο αυτό… Μιλάμε για συμπολίτες μας που σε περίοδο πανδημίας όχι απλώς δεν έχουν πρόσβαση σε μάσκες, αντισηπτικά μαντιλάκια ή χλωρίνες, αλλά στερούνται ακόμη και τα βασικότερα των μέσων υγιεινής όπως είναι το σαπούνι και το νερό.

Όπως, μάλιστα, εύστοχα επισημαίνουν οι ειδικοί επιστήμονες, η ευπάθεια της συγκεκριμένης πληθυσμιακής ομάδας μεγιστοποιείται και από άλλους παράγοντες, όπως είναι το φορτωμένο με υποκείμενα νοσήματα ιατρικό ιστορικό, το βεβαρυμμένο ψυχολογικό υπόβαθρο, για να μην πούμε για την παντελή έλλειψη ενημέρωσης.

Για όσους νομίζουν ότι το ζήτημα αφορά λίγους και άτυχους απόκληρους της ζωής, σημειώνεται ότι μερικά χρόνια πίσω οι άστεγοι αριθμούσαν πανελλαδικά περί τις 40.000 άτομα, με τους μισούς και πλέον εξ αυτών να διαβιούν –ο Θεός να το κάνει διαβίωση– στην Αττική.

Ας ρίξει (και) εκεί το βλέμμα του το υπουργείο Υγείας ή όποιος άλλος φορέας είναι τέλος πάντων υπεύθυνος γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Όχι εν είδει ελεημοσύνης αλλά εν είδει αλληλεγγύης.

Ας μην αφεθεί και αυτό στον πατριωτισμό των Ελλήνων…