ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ – «Ο Μισάνθρωπος»: Η αδιαλλαξία και η ελαστική αρετή

«Ο Άλκηστος, υπέρμαχος της ακραίας αλήθειας, αποστρέφεται όσους υπηρετούν τις αβρότητες της κοινωνικής ζωής και την υποκρισία. Την ίδια στιγμή, όμως, έρχεται αντιμέτωπος με τον έρωτά του για μια γυναίκα, που αντιπροσωπεύει ακριβώς όλα αυτά. Σε αυτή την αδιέξοδη σχέση, μοναδική προοπτική φαντάζει ένας αναχωρητισμός προς την απώτατη μοναξιά, εκεί όπου το απεχθές γι’ αυτόν ανθρώπινο είδος εκλείπει.

Ο “Μισάνθρωπος” (1666) χαρακτηρίζεται από τις πλέον αινιγματικές και αμφιλεγόμενες κωμωδίες του Μολιέρου. Θεωρείται, όμως, και η πιο “κλασική” του με πλοκή και χαρακτήρες που αποπνέουν αληθοφάνεια, με ενότητα χρόνου, τόπου και δράσης και εξέλιξη που ενεργοποιεί ο ίδιος ο πυρήνας των χαρακτήρων, με, καταφανώς, πιο μετριοπαθές φαρσικό στοιχείο και μια ορθολογική λύση που προικονομείται και δικαιολογεί τις εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις των πρωταγωνιστών. Αυτή η φιλοσοφικά στοχαστική κωμωδία, που εντέχνως ανασύρει το θεματικό επίκεντρο του λογοκριμένου Ταρτούφου και με επιρροές από το “Σχολείο Συζύγων” και στο “Σχολείο Γυναικών”, λοξοδρομεί περίτεχνα προς τον σκοτεινό χώρο της τραγωδίας, όπου εγχαράσσεται το αναπόδραστο της μοίρας του αντιφατικού ήρωα.

Πολύ συνετά, λοιπόν, η Ιόλη Ανδρεάδη είδε τον “Μισάνθρωπο” στην παράσταση του Σύγχρονου Θεάτρου με τη φαιά κωμικότητά του και την υπολανθάνουσα βηματιστή πορεία προς το τραγικό. Σε τρία χαρακτηριστικά επίπεδα που συγκροτούν τους ήρωες, το κάδρο τού “εγώ”, την κοινωνική συμβατική ζωή τους και την εξομολόγηση του εσώτερου κόσμου τους, εμφύσησε ζωντανή “ανθρώπινη αύρα”, χωρίς δύσκαμπτα τυπολογικά πλαίσια ή παραμορφωτικά ποικίλματα, αλλά με σαφήνεια και σκηνοθετική ευθυκρισία.

Η έμμετρη μετάφραση (Γιάγκος Ανδρεάδης) προσέδωσε ποιητική χάρη, ρυθμική ζωντάνια και χυμούς στις λέξεις και πλαστικότητα στην ερμηνεία των ηθοποιών, ενώ η σκηνική δημιουργία (Δήμητρα Λιάκουρα), φαινομενικά μετωπική και στατική, αλλά επί της ουσίας τρισδιάστατη, περιέκλειε προστατευτικά όλη τη γοητεία του αινιγματώδους.

Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης, ένας Άλκηστος συντονισμένος στη μυκτηριστική, αλλά ελαφρώς ασφυκτικά εγκλειστική, συχνότητα του αδιάλλακτου κατήγορου, ο Ορέστης Καρύδας, Φιλήντας με την αρκούντως ισορροπιστική μετριοπάθεια του ενδιάμεσου δρόμου της λογικής,  η Βασιλική Τρουφάκου, Σελιμένη με το ανερμάτιστο του χαρακτήρα και την κυνική φιλαρέσκεια, η Μελίνα Θεοχαρίδου, Αρσινόη με χαρακτηριστικές μινιμαλιστικές κωμικές αποδόσεις της δίβουλης φύσης, και ο Θύμιος Κούκιος (Ορόντης) και η Δανάη Επιθυμιάδη (Ελιάνθη) αγαστά αφομοιωμένοι στο εν γένει άρτιο, αισθητικά και ερμηνευτικά, σκηνικό κλίμα».

Γιώργος Παπαγιαννάκης

 «Ο Μισάνθρωπος» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη

Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, Γκάζι (τηλ. 210-3464380, 210-5138067)

Μετάφραση: Γιάγκος Ανδρεάδης

Έμμετρη διασκευή: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης

Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη

Σκηνογραφία – Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Cover song: Κώστας Δαλακούρας

Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ & Νίκος Πανταζάρας

Video trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος

Βοηθοί σκηνοθέτη: Γιάννης Παυλόπουλος & Μαρία Νικητοπούλου

Κατασκευή Κοστουμιών: Δάφνη Τσακότα & Σιμέλα Τουργαΐδου

Βοηθός Ενδυματολόγου: Αμαλία Αντώνη

Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

Παραγωγή: Constantly Productions – Βαγγέλης Κώνστας

Διανομή:

Άλκηστος: Μιλτιάδης Φιορέντζης, Σελιμένη: Βασιλική Τρουφάκου, Ορόντης: Θύμιος Κούκιος, Ελιάνθη: Δανάη Επιθυμιάδη, Φιλήντας: Ορέστης Καρύδας, Αρσινόη: Μελίνα Θεοχαρίδου