Λάθος χώρα, σε λάθος τόπο, τη λάθος στιγμή

Την περασμένη Τρίτη το πρωί η Αθήνα ξύπνησε με ανατιναγμένη την είσοδο του ΣΕΒ και με την Τουρκία να έχει καταρρίψει ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος.

Γράφει ο Νίκος Τσαγκατάκης

Αν τα δύο παραπάνω ασύνδετα περιστατικά συνδυαστούν με την έκρηξη του προσφυγικού, τη δεινή οικονομική κατάσταση και το εξαιρετικά ρευστό εγχώριο πολιτικό σκηνικό, αντιλαμβάνονται και οι πλέον αδαείς ότι η Ελλάδα είναι η λάθος χώρα, στον λάθος τόπο και στη λάθος (ιστορική) στιγμή.

Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι ανεξήγητο το κυβερνητικό προσκλητήριο συναίνεσης που έρχεται (και αυτό έχει τη σημασία του) μετά τις διαρροές στην ψήφιση του πρώτου πακέτου με τα προαπαιτούμενα και από πριν τη νέα δύσκολη διαπραγμάτευση για το δεύτερο πακέτο μέτρων (βλ. ασφαλιστικό).

Η κυβέρνηση Τσίπρα ξέρει ότι έχει μπροστά της συνολικά έναν Γολγοθά που την κάνει για παράδειγμα να πανηγυρίζει αν μία μέρα τύχει να μην φτάσουν καραβάνια προσφύγων στα ελληνικά νησιά. Όσο, δε, συνεχίζεται η διακυβέρνηση το Μαξίμου «βρέχει τα πόδια του και σε ζητήματα που δεν το είχαν απασχολήσει μέχρι τώρα. Χαρακτηριστική περίπτωση η βομβιστική επίθεση στα γραφεία του ΣΕΒ με την οποία οι τρομοκράτες μοιάζει να… συστήθηκαν για πρώτη φορά στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. Η γραμμή που δόθηκε ευθύς εξ αρχής ήταν η καταδίκη του γεγονότος και μάλιστα με πρωτοφανή ταχύτητα την ώρα που ακόμα και στην επιτροπή διαφάνειας της Βουλής κάποιοι δυσκολεύτηκαν να καταδικάσουν τις απειλές κατά Πανούση.

Έστω κι έτσι, όμως, η ουσία παραμένει: ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει τους πιο σκοτεινούς πρωταγωνιστές της ελληνικής πραγματικότητας. Και η επιτυχία του σε αυτό το επίπεδο θα σημαίνει πολλά για τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης. Σαν να μην έφτανε αυτό η Αθήνα άκουσε εμβρόντητη –όπως και οι άλλες δυτικές πρωτεύουσες– ότι η Άγκυρα κατέρριψε το ρωσικό πολεμικό αεροπλάνο επειδή παραβίασε(;) για 17 δευτερόλεπτα τον τουρκικό εναέριο χώρο.

Είναι αυτονόητο ότι τα διλλήματα που τίθενται για την Ελλάδα είναι μεγάλα. Και δεν εννοούμε το πόσα τουρκικά αεροσκάφη θα έπρεπε να έχει καταρρίψει η πολεμική μας αεροπορία όλα αυτά τα χρόνια που τα γεράκια της Άγκυρας κάνουν κόσκινο τον ελληνικό εναέριο χώρο. Εννοούμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται κοντά σε όλες τις εστίες της φωτιάς και δεδομένων των διαταραγμένων γεωπολιτικών και οικονομικών ισορροπιών θα δυσκολευτεί να διαδραματίσει τον ρόλο του σταθεροποιητικού παράγοντα και εξισορροπιστή.

Θα ισχυριστεί κάποιος ότι θα ήταν συνετό να υπάρξει και εδώ μία εθνική συνεννόηση ώστε οι δυνητικοί κίνδυνοι να αποτραπούν εν τη γενέσει τους και ενιαία στάση, κι όχι με προσωπικές αντεγκλήσεις περί απωθημένων ερώτων που εκτόξευσε τις προάλλες ο Νίκος Κοτζιάς στην άλλοτε υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.

Ποιος, όμως, θα στοιχημάτιζε για μία τέτοια συνεννόηση, όταν με πολύ… δυσκοιλιότητα διεξάγεται σήμερα Σάββατο μια απλή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών; Αν, πάντως, στοιχηματίζαμε, εμείς θα ποντάραμε σε ένα αποτέλεσμα του στιλ «συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε» το οποίο θα έχει προκύψει από ένα διάλογο κωφών. Μακάρι να διαψευστούμε…