«Μανιφέστο» Τσίπρα για την ανάκαμψη των προοδευτικών δυνάμεων σε Ευρώπη και ΗΠΑ – Οι τρεις άξονες

Στο «μέλλον των προοδευτικών δυνάμεων σε έναν Κόσμο σε Κρίση» στάθηκε κατά την ομιλία του στο Harvard Kennedy School  πρώην πρωθυπουργός και ηγέτης της Αριστεράς στην Ελλάδα, Αλέξης Τσίπρας, στο πλαίσιο του κύκλου σεμιναρίων «Διπλωματικοί διάλογοι» που συντονίστηκε από τον καθηγητή Daniel Ζiblatt και συνδιοργανώθηκε με το Center for European Studies, το Institute of Politics και το Center for Public Leadership.

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε αρχικά στις αιτίες που οδήγησαν σταδιακά τον προοδευτικό χώρο στην απαξίωση και την απομάκρυνσή τους από την παραδοσιακή τους βάση, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα.

Ο πρώην πρωθυπουργός εντόπισε ως βασικά αιτία, πρώτον, τη σταδιακή μετατόπισή τους προς τα Δεξιά κατά τη δεκαετία ‘90, γεγονός το οποίο καλλιέργησε την αίσθηση ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ Κεντροαριστερών και Κεντροδεξιών κομμάτων. Παράλληλα, δε, σημαντική αιτία, κατά τον Τσίπρα, αποτέλεσε και η παγκόσμια οικονομική κρίση από το 2008 και έπειτα, η οποία δημιούργησε και ενίσχυσε ένα γενικευμένο αίσθημα ανασφάλειας, λόγω των συνεχών κρίσεων που οδήγησαν σε μια βαθύτατη αμφισβήτηση των δυνατοτήτων των δυτικών κρατών, όχι μόνο να κάνουν την ζωή των πολιτών τους καλύτερη, αλλά ακόμα και να προστατέψουν τη ζωή και τα κεκτημένα τους

Στη συνέχεια, Ο Α. Τσίπρας πρότεινε τρεις άξονες δράσης, σκοπός των οποίων είναι τα προοδευτικά κόμματα να έρθουν ξανά σε επαφή με τα λαϊκά στρώματα και να αντιμετωπίσουν την άνοδο της Ακροδεξιάς.

Αρχικά, πρότεινε την προτεραιοποίηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αντιμετώπισης των ανισοτήτων. Τόσο μέσω της «σύγκρουσης με ολιγαρχικά οικονομικά συμφέροντα που έχουν αυξανόμενο ρόλο στην πολιτική εξουσία», όσο και , όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε, προτάσσοντας έναν «προοδευτικό οικονομικό πατριωτισμό που θα αξιοποιεί με βιώσιμο τρόπο τις εθνικές δυνατότητες κάθε χώρας σε ανθρώπινο δυναμικό και φυσικούς πόρους, παράλληλα με την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών σε μια ψηφιακή εποχή».

Ένα πρόγραμμα που θα εστιάζει όχι μόνο στον κοινωνικό-αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους αλλά και στον αναπτυξιακό-κανονιστικό. Όπως  ο ίδιος υπογράμμισε, «σε μια περίοδο που η Ακροδεξιά και άλλες αντισυστημικές δυνάμεις επιχειρούν να αποδυναμώσουν κάθε κρατικό και κοινοβουλευτικό θεσμό με ισοπεδωτικά και απλοϊκά επιχειρήματα, η Αριστερά πρέπει να παλεύει για την αναβάθμιση των θεσμικών λειτουργιών του κράτους».  Επικαλέστηκει δε το Σχέδιο Λέττα, σύμφωνα με το οποίο «οφείλουμε να κατοχυρώνουμε την ελευθερία της παραμονής των πολιτών όπου διαμένουν και ιδίως στην περιφέρεια, με όρους αξιοπρέπειας».

Δεύτερον, κάλεσε τις προοδευτικές δυνάμεις να οικειοποιηθούν την έννοια της ανθρώπινης ασφάλειας, σε μια εποχή πολυκρίσεων και αποσταθεροποίησης, «προτάσσοντας την σημασία της κρατικής ανθεκτικότητας, της επιστημονικής τεκμηρίωσης και των αποτελεσματικών πολιτικών για την αντιμετώπιση προκλήσεων όπως είναι η προώθηση της παγκόσμιας και περιφερειακής ειρήνης, η κλιματική κρίση, οι πανδημίες και η διαχείριση προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών».

Ο πρώην πρωθυπουργός υπογράμμισε δε ως κοινό παρανομαστή του πρώτου άξονα στήριξης της κοινωνικής δικαιοσύνης και του δεύτερου, κατοχύρωσης της ανθρώπινης ασφάλειας, την επιθετική φορολόγηση του μεγάλου πλούτου.

Τέλος, τρίτος άξονας για τον κ. Τσίπρα είναι «η ανάγκη για την οικοδόμηση ενός τρίτου κινήματος για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, μετά το κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και του πολέμου στο Ιράκ πριν 30 χρόνια και το κίνημα κατά της Wall Street και της λιτότητας, στις ευρωπαϊκές πλατείες, πριν 15 χρόνια.»