ΜΑΥΡΩΤΑΣ: “Οφείλονται εξηγήσεις για το σκάνδαλο της ΔΕΠΑ”
Το διαχρονικό φαινόμενο, τα στελέχη στους κρατικά εποπτευόμενους φορείς να επιλέγονται με βάση το κομματικό κριτήριο και όχι την ικανότητα έθιξε στην ομιλία του στη Βουλή ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Αντιπρόεδρος του Ποταμιού, Γιώργος Μαυρωτάς, κατά τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης της Ν.Δ. για τη ΔΕΠΑ. Αναφέρθηκε στον τέως διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΠΑ, κ. Κιτσάκο, μια κομματική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προηγουμένως εργαζόταν στα Ελληνικά Χημικά Λιπάσματα (ELFE) συμφερόντων Λαυρεντιάδη, δηλαδή στην επιχείρηση που χρωστάει πάνω από 120 εκ. ευρώ στη ΔΕΠΑ, ένα χρέος που αποτελεί μάλιστα μια ωρολογιακή βόμβα για την εταιρεία. Όπως επεσήμανε ο κ. Μαυρωτάς, στον κ. Κιτσάκο έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις για τις πράξεις και τις παραλείψεις του, με τον ίδιο να ισχυρίζεται ότι τα πάντα ήταν εν γνώση των πολιτικών προϊσταμένων του. Βέβαια και εδώ, όπως συμπλήρωσε ο βουλευτής του Ποταμιού, εμφανίζεται το πρόσωπο των ημερών ο Μανώλης Πετσίτης ο οποίος, όπως καταγγέλλει ο κ. Κιτσάκος, φέρεται να δρούσε ως εκπρόσωπος υπηρεσιών του Μεγάρου Μαξίμου, που συγχρόνως όλως τυχαίως αμειβόταν και από την ELFE!
Στο κουβάρι της υπόθεσης αυτής εμπλέκονται και διάφορες κυπριακές εταιρείες και τελικά το μεγάλο ζητούμενο είναι, αν και τι γνώριζαν οι κ.κ. Σταθάκης, Φλαμπουράρης και Δραγασάκης; Σίγουρα όπως τόνισε ο κ. Μαυρωτάς πρέπει να δοθούν εξηγήσεις για όλο αυτό το σκάνδαλο.
Κλείνοντας την ομιλία του, επανέλαβε ότι όλες αυτές οι παθογένειες είναι το αποτέλεσμα της επιλογής των διοικητών στη λογική του «είναι δικός μας» και «μας κάνει τα χατίρια» για να εξασφαλίζεται η ομερτά, όμως, όπως σχολίασε υπάρχουν φορές που γίνεται «η στραβή» και τότε ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Ο αντιπρόεδρος του Ποταμιού αναφέρθηκε και στην κα. Θάνου, αλλά και στα χθεσινά παρατράγουδα με τις πολλές και εκπρόθεσμες τροπολογίες, κατακρίνοντας την Κυβέρνηση ότι συνεχίζει να θεωρεί τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες ως διακοσμητικές. Μάλιστα, καυτηρίασε και τη συνήθη δικαιολογία του ΣΥΡΙΖΑ «μα και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν!», λέγοντας ότι μετά από 4 χρόνια επιβεβαιώνεται ότι δεν ήταν «Η ελπίδα που έρχεται» αλλά… «Το έργο που επαναλαμβάνεται», συμπληρώνοντας ότι η πρακτική αυτή δεν σημαίνει «κυβερνάμε αλλιώς», αλλά ότι «κυβερνάμε όπως ο παλιός…».