«Μέχρι τέλους» και «ποτέ ξανά»…

«Μέχρι τέλους» και «ποτέ ξανά» εις την… τρίτη είναι το απαύγασμα των όσων είπαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Ανδρέα Λοβέρδου «Απόπειρα Δολοφονίας» ο Αντώνης Σαμαράς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και φυσικά ο συγγραφέας του βιβλίου βουλευτής.

Έπειτα από μία ευχαριστήρια για την παρουσία των προσκεκλημένων εισαγωγή του Ανδρέα Λοβέρδου, το βιβλίο προλόγισε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ο οποίος μεταξύ άλλων ευχαρίστησε και αυτός με τη σειρά του τον βουλευτή-συγγραφέα και για την πρόσκληση και για την κατάθεση ψυχής που έκανε στην «Απόπειρα Δολοφονίας», καθώς και για τα όσα υποστηρικτικά έγραψε ο Λοβέρδος για το πρόσωπό του παρά το γεγονός ότι δεν ανήκουν στην ίδια παράταξη.

Αυτό στο οποίο στάθηκε ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ότι η σκευωρία Novartis αποτελεί την κατάληξη μίας άλλης σκευωρίας που αφορούσε την υπόθεση Μιωνή-Παπασταύρου και είχε προηγηθεί τον Σεπτέμβριο του 2015.

«Επρόκειτο για την πρόβα τζενεράλε για τη σκευωρία Novartis που θα ακολουθούσε», είπε χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός, εξηγώντας ότι εκείνη την εποχή κανείς δεν ήξερε, δεν υποπτευόταν τι θα ακολουθούσε.

«Όταν όμως κάποιος πέφτε θύμα μίας τέτοιας σκευωρίας, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί μετά και ποιος θα είναι το επόμενο θύμα», συμπλήρωσε ο Αντ. Σαμαράς, εξηγώντας με τον τρόπο αυτό την περίφημη δήλωσή του στη Βουλή το καλοκαίρι του 2016 ότι «μακάρι η Ελλάδα να είχε 10 Παπασταύρου».

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. κατέληξε ότι αυτό που μένει τώρα είναι το «μέχρι τέλους». Να τιμωρηθούν, δηλαδή, οι ένοχοι της σκευωρίας της Novartis και πως χρέος όλων είναι να μην επιτρέψουν να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο.

Αναλυτικά η τοποθέτηση του Αντ. Σαμαρά έχει ως εξής:

«Να πω αμέσως ότι το βιβλίο του φίλου Ανδρέα Λοβέρδου είναι ανατομία της κατάντιας μιας ολόκληρης εποχής. Είναι ένα πολιτικό θρίλερ, ένα δραματικό ψυχογράφημα, μία πραγματεία δικαίου για τα αδιέξοδα της Δημοκρατίας και πώς αυτά αίρονται.

»Είναι μια προσωπική κατάθεση αγωνίας, είναι όλα αυτά μαζί. Έντονα αφηγηματικό, και να προσεγγίσει τον μέσο αναγνώστη σε προσωπικό επίπεδο. Αλλά αυτή η αφήγηση μετατρέπεται σε ανάλυση του πολιτικού αδιέξοδου μπροστά στο οποίο βρέθηκε η χώρα. Αδιέξοδο που οδήγησε σε μία σκευωρία χωρίς προηγούμενο.

»Μια σκευωρία που ο ίδιος ο συγγραφέας υπήρξε ένα από τα βασικά θύματά της, και έτσι η αφήγηση βήμα-βήμα μετατρέπεται σε ψυχογράφημα το εαυτού του, όπου πέρα από τα γεγονότα που ξετυλίγονται και το θεσμικό πλαίσιο που αναλύεται, αναδεικνύονται και τα προσωπικά συναισθήματα: Η έκπληξη, αρχικά, η άρνηση να πιστέψει το μέγεθος της σκευωρίας, η οργή στη συνέχεια και η προσπάθεια να τιθασεύσει την οργή του. Τέλος, η αποφασιστικότητα να αγωνιστεί για να ανατρέψει όσα στήθηκαν εις βάρος του.

»Οι απογοητεύσεις που δοκίμασε από όσους τον πρόδωσαν, οι ελπίδες που ένιωσε από όσους του στάθηκαν, η ικανοποίηση για την κατάρρευση της σκευωρίας και η πικρή γεύση που μένει ακόμα αφού η πλήρης δικαίωση πλησιάζει αλλά ακόμα δεν έχει έρθει.

»Τα γεγονότα που παρουσιάζονται είναι λίγο πολύ γνωστά σε πολλούς και με το να παρουσιάζονται έτσι αναλυτικά σε ένα βιβλίο, βοηθά να γίνουν και κτήμα πολλών περισσότερων για να μην τα σκεπάσει η λήθη.

»Το πλαίσιο, πολιτικό και θεσμικό μέσα στο οποίο τοποθετούνται τα γεγονότα, είναι εξαιρετικά διεισδυτικό για να καταλάβουν οι πάντες όχι μόνο τι συνέβη, αλλά και γιατί συνέβη.

»Το ψυχογράφημα όμως είναι κάτι που μπορούν να αντιληφθούν πλήρως μόνον όσοι υπήρξαν και οι ίδιοι θύματα αυτής της σκευωρίας. Τα ίδια νιώσαμε όλοι. Ίσως σε διαφορετικές στιγμές, τα διαχειριστήκαμε κάπως διαφορετικά, αλλά τις ίδιες πληγές μάς άφησαν και την ίδια αποφασιστικότητα σφυρηλάτησαν στη συνείδησή μας να μην επιτρέψουμε ποτέ κάτι τέτοιο, ποτέ ξανά όχι για εμάς, αλλά για τη χώρα. Για εμάς ειδικά ισχύει εκείνο το παλιό ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει δυνατότερο.

»Από τα γεγονότα που καταθέτει ο Ανδρέας, θα απομονώσω μόνο ένα: τη συσχέτιση που πολύ σωστά κάνει ανάμεσα στη σκευωρία Novartis, και την αντίστοιχη σκευωρία σε βάρος Παπασταύρου – Μιωνή, που προηγήθηκε τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 2015 και που αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε για να στηθεί η πολύ μεγαλύτερη, η Νοβάρτις δύο χρόνια αργότερα.

»Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε και στις δύο περιπτώσεις είναι ανατριχιαστικά παρόμοια. Τα πρόσωπα που ανέλαβαν να την φέρουν σε πέρας είναι τα ίδια ακριβώς, οι επιδιώξεις αντίστοιχες και είναι σημαντικό που το καταθέτει αυτό και το υπογραμμίζει συνεχώς ένας πολιτικός που δεν προέρχεται από το κόμμα μου.

»Όταν άρχισαν να κατηγορούν τον Σταύρο Παπασταύρου πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και αμέσως μετά, έκανα τη δήλωση “Μακάρι να είχαμε 10 Παπασταύρου”. Πολλοί τότε ξαφνιάστηκαν με τη δήλωση μου, κανείς μας δεν ήξερε τότε τι θα ακολουθήσει, κανείς δεν πίστευε ακόμα τι θα στηθεί στη συνέχεια. Κανείς δεν γνώριζε ότι όλοι μας θα μπαίναμε στο στόχαστρο.

»Αλλά όταν κάποιος πέφτει θύμα συκοφαντίας τον υπερασπίζεσαι, γιατί αργότερα μπορεί να πέσεις και εσύ ο ίδιος θύμα σκευωρίας.

Από τα συναισθήματα, για την ακρίβεια από την ατέλειωτη εναλλαγή συναισθημάτων που ξεδιπλώνονται είναι δύσκολο να διαλέξει κανείς. Θα σταθώ μόνο στην έκπληξη που ομολογεί ο ίδιος ο Ανδρέας. Στην αρχή αρνιόταν να πιστέψει και ο ίδιος τι στηνόταν εναντίον του, εναντίον μας. Το ίδιο ισχύει πάνω-κάτω για όλους μας.

»Αν και ήταν πολλά τα σημάδια, για εκείνον και για όλους μας, ήταν αδύνατο να φανταστούμε, τι σχεδίαζαν και τι εκτελούσαν. Αδύνατον, γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Αδύνατον γιατί ήταν πέρα για πέρα παράλογο.  Αδύνατο, τέλος, γιατί ήταν τόσο κακοστημένο, τόσο βλακώδες, τόσο κατά παραβίαση της ποινικής δικονομίας και του Συντάγματος. Η συμμορία ξεκίνησε ως συμμορία με “ο” ως ομάδα συνωμοτών του πολιτεύματος.

»Απλούστατα κανείς μας δεν ξεκίνησε έχοντας τους σκευωρούς ως εχθρούς, πολιτικούς αντιπάλους ναι, τους βλέπαμε, εχθρούς όχι.

»Και εάν σήμερα θεωρούμε την τιμωρία τους –και την θέλουμε την τιμωρία τους– είναι γιατί και εμείς οι ίδιοι δεν πιστεύαμε αρχικά ότι μπορούσε να στηθεί μια τέτοια σκευωρία κατά αθώων.

»Για σκεφτείτε όμως τι περάσαμε; Να έχουμε κάνει τέτοιον αγώνα σε πολύ δύσκολες συνθήκες για να σωθεί η χώρα από τα χειρότερα και για να μπορέσουμε να περάσουμε δύσκολες μεταρρυθμίσεις.

»Και να έρχονται μετά άνθρωποι που μας αγαπάνε, από την οικογένειά μας, οι άνθρωποι που μας ξέρουν και μας εκτιμούνε, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, και να μας ρωτάνε τι είναι αυτές οι κατηγορίες περί διαφθοράς. Και να πρέπει εμείς τότε να τους εξηγήσουμε τα απίστευτα… Αυτά που και εμείς οι ίδιοι δεν μπορούσαμε καλά-καλά να πιστέψουμε.

»Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ανδρέα τον Λοβέρδο για αυτή του την κατάθεση, για όσα έγγραψε και για τον τρόπο που τα παρουσίασε.

»Θέλω να τον ευχαριστήσω για τα όσα είχε την καλοσύνη να γράψει και για εμένα. Δεν προερχόμαστε από την ίδιο χώρο, αλλά στην πολιτική οι αληθινές και στέρεες συμμαχίες γίνονται ανάμεσα σε ανθρώπους που επιχειρούν τομές, δύσκολες μεταρρυθμίσεις με μεγάλες αντιστάσεις απέναντι.

»Ο κοινός αγώνας χτίζει συμμαχίες και αυτό αφορά και τον Ανδρέα Λοβέδρο ασφαλώς και τον φίλο Βαγγέλη Βενιζέλο. Ήρθαμε κοντά επειδή αγωνιστήκαμε από κοινού για τον ίδιο σκοπό, για την πατρίδα ενάντια σε κοινούς αντιπάλους και μας έβαλαν στο ίδιο στόχαστρο οι ίδιοι οι σκευωροί. Καταρρίψαμε την ίδια την σκευωρία σε βάρος μας.

»Τώρα μένει να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Όλοι οι ένοχοι, για να μην επαναληφθεί ποτέ τέτοια σκευωρία. Μέχρι τέλους».

Ευάγγελος Βενιζέλος: «Τυπική περίπτωση εσχάτης προδοσίας η σκευωρία Novartis»

Προσυπογράφοντας όλα όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς, την ομιλία του ο Ευάγγελος Βενιζέλος στάθηκε στην σκευωρία Νοβάρτις ως τυπικής περίπτωσης όπ[ως είπε εσχάτης προδοσίας, ενώ ξεχώρισε ιδιαίτερα η αποστροφή του λόγου του ότι ο τίτλος του βιβλίου του Ανδρ. Λοβέρδου «Απόπειρα Δολοφονίας» δεν πρέπει να εκληφθεί  ως απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα αλλά κυριολεκτικά (!!!) ως απόπειρα δολοφονίας.

Αναλυτικά η τοποθέτηση του Ευ. Βενιζέλου:

«Θα μπορούσε η σημερινή μου παρέμβαση να είναι εξαιρετικά σύντομη, να πω δηλαδή ότι προσυπογράφω πλήρως, απαρχής μέχρι τέλους, όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς. Να ήτανε η δική του ομιλία η τοποθέτηση των “σαμαροβενιζέλων” για το βιβλίο του Ανδρέα Λοβέρδου. Έχω όμως μερικά λεπτά στη διάθεσή μου για να προσθέσω να επαναλάβω ή να εξειδικεύσω μερικά πράγματα. Μιλώντας για τον Ανδρέα ως ένα συνάδελφο συναγωνιστή, για τον Ανδρέα ως φίλο από τα φοιτητικά μας χρόνια, από το 1974 δηλαδή, μιλάω έχοντας γνώση των καταστάσεων των πραγμάτων, αλλά και των προσώπων στην προκειμένη περίπτωση συγγραφέα και πρωταγωνιστή.

»Ο τίτλος του βιβλίου του Ανδρέα Λοβέρδου είναι “Απόπειρα Δολοφονίας” δεν θέλω να εκληφθεί ο τίτλος ως απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρος. Δεν είναι απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρος. Είναι απόπειρα δολοφονίας τελεία, κυριολεκτικά! Γιατί η εξόντωση στην οποία στόχευαν οι σκευωροί και οι συνεργοί τους δεν ήταν εξόντωση μόνο πολιτική, μόνο ψυχική, ήταν και εξόντωση εντέλει σωματική.

»Και εδώ μπορούμε να αναρωτηθούμε για να είναι ευπρεπής για να είναι πολιτικά ορθός για να είναι πολιτικά πολιτισμένος ένας ενεργός πολιτικός, πόσα πρέπει να ανέχεται και πόσα πρέπει να αντέχει, μέχρι που φτάνει αυτό, από ποιο σημείο και μετά μπορεί να αντιδρά εκφράζοντας την απόγνωσή του τον εσωτερικό του κόσμο, το μαρτύριο που υφίσταται; Γιατί εδώ πρόκειται για μια μαρτυρία του Ανδρέα Λοβέρδου με τη διπλή έννοια του όρου. Πρόκειται δηλαδή για μια κατάθεση γεγονότων, αλλά και για μια μαρτυρία που έχει υποστεί, ένα μαρτύριο και για μια διαμαρτυρία, βεβαίως, η οποία είναι αυθεντική γιατί έχει υποστεί όπως όλοι μας πολύ μεγάλη προσβολή.

»Τι είναι η υπόθεση Novartis; Ας το ξαναπούμε σήμερα, οφείλουμε να το ξαναπούμε. Είναι μήπως μια σειρά εγκληματικών πράξεων ενός αναπληρωτή υπουργού και κάποιων εισαγγελικών λειτουργών, κάποιων δημοσιογράφων;

»Μήπως πρόκειται για κατάχρηση εξουσίας, παράβαση καθήκοντος και στη συνέχεια μέσω της υπόθεσης Μιωνή-Παπασταύρου για εκβιάσεις και δωροδοκίες; Αυτή θα έλεγα ότι είναι μια γραμμική και ευθεία ανάγνωση. Από την αρχή είπα ότι δεν είναι αυτό η υπόθεση Novartis. Είναι η πιο μεγάλη και όπως αποδεικνύεται η πιο πρόχειρη σκευωρία της ελληνικής πολιτικής ιστορίας! Μια ευθεία επίθεση κατά της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Δεν ήθελαν να στοχεύσουν κατά 10 πολιτικών αντιπάλων εμβληματικών. Ήθελαν να στοχεύσουν στην καρδιά της Δημοκρατίας και των εγγυήσεων του κράτους δικαίου, δηλαδή πρωτίστως κατά της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

»Η Δικαιοσύνη ήταν και είναι ακόμη και σήμερα το πρώτο θύμα της σκευωρίας αυτής η ανεξαρτησία, το κύρος και η αξιοπιστία της δικαιοσύνης.

»Μίλησα από την πρώτη φορά που το θέμα ετέθη στην ολομέλεια της Βουλής για εσχάτη προδοσία και σοκαρίστηκαν ορισμένοι θεωρώντας ότι αναφέρομαι στην προδοσία της χώρας.

»Η εσχάτη προδοσία στο ποινικό δίκαιο είναι η υπονόμευση, η αλλοίωση ή η κατάλυση των θεμελιωδών θεσμών και αρχών του πολιτεύματος και η αλλοίωσή τους,  σκόπιμη και συστηματική, με σφετερισμό της ιδιότητας του κρατικού οργάνου. Μα είναι τυπική περίπτωση εσχάτης προδοσίας και με τον παλαιό και με τον ισχύοντα ποινικό κώδικα.

»Η σκευωρία Novartis είναι αυτό. Κάποιοι σφετερίστηκαν την ιδιότητά τους ως ασκούντων την εξουσία, ως μελών της κυβέρνησης σε συνεργασία με κάποιους που σφετερίστηκαν την ιδιότητά τους ως εισαγγελικών λειτουργών, αλλοίωσαν βασικούς θεσμούς του πολιτεύματος μας προσπαθώντας να αλλοιώσουν τους συσχετισμούς των δυνάμεων δηλαδή να αλλάξουν τον συσχετισμό και την προοπτική της χώρας.

»Βεβαίως ο κ. Παπαγγελόπουλος κατηγορείται ως ηθικός αυτουργός. Αυτό είναι δικονομικά τώρα το αντικείμενο της διερεύνησης συμπεριλαμβανομένων και των συνεργών αλλά και όλων των δικογραφιών, αυτό είναι το αντικείμενο της ανακρίτριας η οποία κάνει με πολύ μεγάλο επαγγελματισμό και συστηματικότητα τη δουλειά της, το αντικείμενο της εισαγγελέως που έχει κληρωθεί, το αντικείμενο του δικαστικού συμβουλίου. Υπάρχει ηθικός αυτουργός αλλά δεν υπάρχει μόνο ηθικός αυτουργός. Όπως είπα και όταν κατέθεσα στην ανακρίτρια, υπάρχει και ο ηθικός αυτουργός του ηθικού αυτουργού. Ο ηθικός αυτουργός του ηθικού αυτουργού είναι αφενός μεν πρόσωπο, αφετέρου δε άλλα πρόσωπα που το περιβάλλουν το πρόσωπο αυτό και ένα σύστημα αλλά την ποινική ευθύνη την έχουν πρόσωπα.

»Φταίμε και εμείς όμως γιατί δημιουργήσαμε και διατηρήσαμε σε λειτουργία έναν θεσμικό φρανκενστάιν με την εισαγγελία διαφθοράς ως ένα βατικανό στο πλαίσιο της εισαγγελίας μια ειδική παράλληλη εισαγγελική δομή ανεξέλεγκτη ερήμην των προϊσταμένων, ερήμην των συλλογικών οργάνων της εισαγγελίας, ερήμην των δικαστικών συμβουλίων.

»Δυστυχώς σε συνεργασία με την εισαγγελία του Αρείου Πάγου ή λόγω απουσίας της ενδεδειγμένης εποπτείας και ευαισθησίας της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου μπορούν κάποιοι εισαγγελικοί λειτουργοί μεσαίων βαθμών να δημιουργήσουν τεράστιο θεσμικό πρόβλημα εις βάρος της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Ακόμη και τώρα που μιλάμε, σήμερα, που παρουσιάζουμε το βιβλίου του Ανδρέα Λοβέρδου, έχουν ενεργοποιηθεί οι μηνύσεις μας κατά του κ. Παπαγγελόπουλου και άλλων μελών της τότε κυβέρνησης, έχουν ενεργοποιηθεί οι μηνύσεις μας κατά των εισαγγελικών λειτουργών, αλλά δεν έχουν ενεργοποιηθεί οι μηνύσεις μας κατά των κουκουλοφόρων μαρτύρων.

Οι μηνύσεις μας κατά των κουκουλοφόρων μαρτύρων είναι ακόμη και σήμερα σε καθεστώς οριστικής αποχής από την ποινική δίωξη, επειδή παρανόμως θεωρήθηκαν προστατευόμενοι, επειδή παρανόμως θεωρήθηκαν μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος.

»Αυτή είναι μια κραυγαλέα περίπτωση κατάχρησης εξουσίας γιατί κάποιος διαφεύγει της ποινικής δίωξης με ενέργειες εισαγγελικών λειτουργών και αυτοί είναι οι κουκουλοφόροι μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η πιο αυταπόδεικτη και προκλητική περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Ευτυχώς άρχισε η ανάκριση και τώρα όλα τίθενται με ψυχραιμία με ηρεμία, με αντικειμενικότητα σε ένα αμιγώς ποινικό και ποινικοδικονομικό επίπεδο και εγώ σας διαβεβαιώ δεν έχω κανένα ίχνος ούτε εμμονής ούτε προσωπικής αντιπάθειας, ούτε κακίας, ούτε καμία διάθεση εκδίκησης ή ανταπόδοσης. Πολιτικά άλλωστε ας μη το κρύβουμε μας ωφέλησε και αυτή η επίθεση, η τόσο χυδαία και απεγνωσμένη, η τόσο ευτελής, η ψευδής η αυταπόδεικτα ψευδής.

»Είμαι και επιεικής και συγχωρητικός και οπαδός του ποινικού φιλελευθερισμού, αλλά καταλαβαίνω την οργή του Ανδρέα, απολύτως, αποδέχομαι και προσυπογράφω το δικαίωμά του να απευθυνθεί ως ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται και ταλαιπωρείται βαθιά και θίγεται όπως όλοι μας αλλά αυτός κατ εξοχήν μέσα από αυτό που συνέβη. Είμαι υπέρ του πολιτικού πολιτισμού αλλά κατά των συμψηφισμών και τελικά επικρατεί μια υποχρέωση όλων μας και δική μου προσωπικά, να υπερασπιστώ τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, την ανεξαρτησία και το κύρος της δικαιοσύνης.

»Δε θέλω να λειτουργήσουμε ούτε παραδειγματικά, ούτε τιμωρητικά αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο στη χώρα μας, στη δημοκρατία μας, γι’ αυτό κλείνω και εγώ με την εμβληματική φράση “Ποτέ Ξανά”».