Μεγαλείο ψυχής οι γονείς του Άλκη, τυπικός ο Μάκης Γκαγκάτσης

Βγαίνουν αυτοί οι χαροκαμένοι γονείς του Άλκη στην τηλεόραση και μιλάνε για αγάπη. Το παιδί τους δολοφονήσανε, και μιλάνε για αγάπη. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Πολύ ανώτεροι άνθρωποι, και κανονικοί άνθρωποι, όχι fake. Μάλιστα. Εγώ, έτσι κι ήμουνα Μάκης Γκαγκάτσης, θα καβάλαγα το αυτοκίνητο και θα πήγαινα στο σπίτι τους. Και θα τους ζητούσα συγγνώμη για το κακό που τους προκάλεσαν οι οργανωμένοι δολοφόνοι του ΠΑΟΚ. Θα μου ήταν αδύνατο να ηγούμαι ενός τεράστιου σωματείου όπως ο ΠΑΟΚ και να αρκεστώ σε μια δήλωση «θερμά συλλυπητήρια» στην οικογένειά του. Μιλάμε για την τυπικοτητάρα του αιώνα. Λες και μιλούσε για τον θάνατο κανενός παιδιού στην Αφρική από την πείνα, κι όχι για τη δολοφονία του Άλκη από τους οργανωμένος δολοφόνους στον ΠΑΟΚ. Και οι γονείς του αδικοχαμένου Άλκη έδειξαν μεγαλείο ψυχής. Πού είναι το μεγαλείο του ΠΑΟΚ, ρε Μάκη Γκαγκάτση; Λίγος, πολύ λίγος ο διευθύνων του ΠΑΟΚ για να εκπροσωπεί την ιερότητα ενός τέτοιου σωματείου. Τον ανθρωπισμό τον αφήνω στην άκρη. Ο Γκαγκάτσης υπηρετεί έναν σύλλογο που κράτησε ζωντανούς τους ξεριζωμένους από τις εστίες τους. Τον πόνο, τον γόο, τον εξοβελισμό, την απελπισία, την ανθρωπιά, την ντομπροσύνη, την ευθύτητα. Το έγραψε κι ο Λέων Τολστόι: «Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει αλήθεια, καλοσύνη και απλότητα». Τον έχει ακουστά ο Μάκης Γκαγκάτσης; Και κάτι άλλο, που είπε ο Σερ Φράνσις Μπέικον: «Τα μικρά ανθρωπάκια γίνονται διασημότητες, όταν τελειώνουν οι Μεγάλοι Άνθρωποι».