«ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ»: Ήρθε για… τουρισμό στην Ελλάδα ή ήρθε για να μείνει;

Οι απανωτές κρίσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη η παγκόσμια οικονομίας συνεπώς και η ελληνική δεν αλλάζει μόνο τα εργασιάκα μοντέλα, αλλά γέννησε και την τάση της οικειοθελούς παραμονής ενός εργαζόμενου εκτός αγοράς εργασίας.

Η διεθνής βιβλιογραφία περιγράφει το φαινόμενο με τον όρο “The Great Resignation” ή “Η Μεγάλη Παραίτηση” στα ελληνικά, και τα σημάδια του κάνουν εδώ και καιρό την εμφάνισή τους στην εγχώρια αγορά, με κύρια πληττόμενο τον τουριστικό κλάδο.

Αν και ο ελληνικός τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, δεν δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό του ως τέτοια η αδυναμία του κλάδου να προσελκύσει εργαζόμενους, ειδικά σε μία χώρα που το ποσοστό της ανεργίας στους νέους κάτω των 25 ετών ανέρχεται σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση στο 36,8%.

Όπως προαναφέρθηκε, το… φρούτο δεν είναι καινούργιο. Για παράδειγμα, την περσινή θερινή περίοδο κάτι περισσότερο από 53.000 θέσεις εργασίας στον ξενοδοχειακό κλάδο έμειναν κενές που πρακτικά σημαίνει ότι περισσότερες από 1 στις 5 θέσεις σε όλα τα τμήματα λειτουργίας των ξενοδοχείων δεν καλύφθηκαν. Οι εκτιμήσεις για φέτος ανεβάζουν τον αριθμό των ελλείψεων στις 60.000 θέσεις και η λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πριν, ωστόσο, βρεθούν οι λύσεις πρέπει να εντοπιστούν οι αιτίες του προβλήματος.

Για μεν τους εργαζόμενους ο φταίχτης είναι ένας και ακούει στο όνομα «κακές συνθήκες εργασίας», με τον όρο να περιλαμβάνει και χαμηλές αμοιβές και απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση αλλά και κακές συμπεριφορές.

Από την πλευρά των παρόχων εργασίας, δηλαδή των εργοδοτών του ξενοδοχειακού κλάδου, το πρόβλημα της έλλειψης διαθέσιμων εργαζομένων δεν είναι μονοδιάστατο αλλά πολυπαραγοντικό. Σχετίζεται –λένε συγκεκριμένα– με το κύμα της μετανάστευσης στο εξωτερικό που παρατηρήθηκε στα χρόνια της δύσκολης δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και με το λουκέτο που μπήκε στην τουριστική βιομηχανία λόγω Covid-19 και ανάγκασε αρκετούς από τους απασχολούμενους στον κλάδο να αλλάξουν εργασιακή κατεύθυνση με προορισμό άλλες επιλογές βιοπορισμού όπως π.χ. η οικοδομή και τα delivery.

Ακόμη και τις επιδοματικές στηρίξεις τον καιρό των lockdown ενοχοποιούν κάποιοι, υποστηρίζοντας ότι έκαναν τους εργαζόμενους πιο «εκλεκτικούς» ακόμη κι αν αυτή η επιλογή τους δύναται να τους θέσει εκτός εργασίας γενικώς. Στο τέλος της ημέρας ου αφηγήματος

Όποια, πάντως, εκδοχή της πραγματικότητας κι αν διαλέξει κάποιος, θα διακρίνει στον πυρήνα της το φαινόμενο της «μεγάλης παραίτησης». Η παγκόσμια τάση φυγής των εργαζομένων από υφιστάμενες θέσεις με σκοπό την αναζήτηση μίας άλλης που προσφέρει καλύτερη αμοιβή και συνθήκες είναι προφανές ότι κάνει την εμφάνισή της και στη χώρα μας με αντιπροσωπευτικό πεδίο τον τουρισμό.

Τι λέει αυτή η τάση; Ότι ιδιαίτερα οι νεότερης ηλικίας παραγωγικοί άνθρωποι θέτουν πλέον πιο ψηλά στην πυραμίδα των βασικών προτεραιοτήτων τους την προσωπική από την επαγγελματική ζωή. Δεν είναι, μάλιστα, καθόλου λίγοι εκείνοι που στις σχετικές έρευνες απαντούν ότι στην περίπτωση που οι οικονομικές τους αποδοχές δεν θα αποτελούσαν τροχοπέδη για την προσωπική τους διαβίωση, θα επέλεγαν να μην εργαστούν καθόλου.

Προς επίρρωση των παραπάνω έρχονται και οι προ μηνός δημόσιες διαπιστώσεις του διευθύνοντος συμβούλου της Sani/Ikos Group και επίτιμου προέδρου του ΣΕΤΕ, Ανδρέα Ανδρεάδη, ότι «υπάρχει τεράστια έλλειψη προσφοράς εργασίας με αμοιβές σημαντικά πάνω από τις κλαδικές συμβάσεις». Εξ αυτού του γεγονότος, ο κ. Ανδρεάδης χτύπησε καμπανάκια ότι «ο ποιοτικός τουρισμός μας κινδυνεύει!» κάνοντας έκκληση για υιοθέτηση άμεσων λύσεων.

Μέχρι πάντως αυτές οι λύσεις να έρθουν να έρθουν, οι ξενοδόχοι έχουν φτάσει σε σημείο να σκαρφίζονται απίθανα κίνητρα για να μπαλώσουν τα κενά όπως αυτό που έφερε στο φως το MoneyReview της εφημερίδας «Καθημερινή», στο οποίο αποκαλύπτεται ότι πολλοί εργοδότες στον τουριστικό κλάδο πριμοδοτούν με χρηματικό μπόνους ως και €200 όποιον εργαζόμενό τους «στρατολογήσει» νέο υπάλληλο για να εργαστεί στην επιχείρηση. Μοναδική προϋπόθεση; Να παραμείνει ο νεοπροσληφθείς τουλάχιστον για διάστημα ενός μήνα στην επιχείρηση!!!