Μένει η επικύρωση του διαζυγίου

Την τελευταία εβδομάδα του μικρού «έγγαμου βίου» τους περνούν το Κίνημα Αλλαγής και το Ποτάμι. Κι αυτό διότι την επόμενη Κυριακή, 1η Ιουλίου, συνέρχεται η Κεντρική Επιτροπή του Ποταμιού (ΜΕΣΥΑ) για να αποφασίσει και τυπικά –εκτός συγκλονιστικού απροόπτου– την αποχώρηση από το Κίνημα Αλλαγής.

 Του Μιχάλη Κωτσάκου

 Κάτι που επί της ουσίας επιβεβαιώθηκε την Πέμπτη με την ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ, με την οποία κάλεσαν τον Σταύρο Θεοδωράκη να αποφασίσει σύντομα εάν θα παραμείνει, ή να τους αδειάσει τη γωνιά. Οπότε αυτό που μένει και που ενδιαφέρει τους πολιτικούς παρατηρητές δεν είναι η απόφαση –αυτή καθαυτή– όσο η εισήγηση του κ. Θεοδωράκη. Μία εισήγηση, η οποία θα δείχνει τον δρόμο της αποχώρησης. Όμως όλοι περιμένουν μέσω της εισήγησης να εξηγήσει ο επικεφαλής του Ποταμιού τους πραγματικούς λόγους της αποχώρησης. Κι αυτό δεν το περιμένουν μόνο οι βουλευτές, τα στελέχη και τα μέλη του Ποταμιού, αλλά και από τη Χαριλάου Τρικούπη.

Η απόφαση του διαζυγίου ελήφθη από τις δύο πλευρές, δίχως να ενημερώσει ο ένας τον άλλο, το Σάββατο 15 Ιουνίου, λίγες ώρες πριν από τις ομιλίες των αρχηγών στη Βουλή επί της πρότασης δυσπιστίας που είχε καταθέσει η Νέα Δημοκρατία κατά της κυβέρνησης. Τότε, λοιπόν, η κα Γεννηματά επικοινώνησε με τον επικεφαλής του Ποταμιού ζητώντας του στην ομιλία του να ακολουθήσει τη δική της γραμμή για το Μακεδονικό. Το τι ακριβώς διημείφθη μεταξύ των δύο το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι. Απλά οι συνεργάτες του κ. Θεοδωράκη κάνουν λόγο πως «το Σάββατο το απόγευμα στη Βουλή, όχι μόνο δεν άλλαξε λέξη από αυτά που σχεδίαζε να πει, αλλά ήταν βλοσυρός ακόμη κι όταν αντάλλασσε χειραψίες με βουλευτές άλλων κομμάτων».

Η επόμενη πράξη παίχθηκε τη Δευτέρα το απόγευμα στη Σεβαστουπόλεως, εκεί όπου συγκλήθηκε σύσκεψη κι έγινε ένας απολογισμός της κοινής πορείας με τις άλλες δυνάμεις στο ΚΙΝΑΛ. Οι απόψεις ήταν μοιρασμένες, καθώς υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν πως πρέπει το Ποτάμι να ακολουθήσει αυτόνομη πορεία, όπως ο Σπύρος Δανέλλης, ενώ από την άλλη πλευρά οι Τσιόδρας, Γραμματικάκης, Μαυρωτάς ήταν πιο μετριοπαθείς και της άποψης πως πρέπει να πολεμήσουν εντός του ΚΙΝΑΛ για τις απόψεις τους. Από τη συνεδρίαση της Δευτέρας απουσίαζαν οι βουλευτές Γρηγόρης Ψαριανός και Γιώργος Αμυράς, οι οποίοι έχουν ταχθεί κατά της συμφωνίας.

Πάντως δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί παρατηρητές που υποστηρίζουν ότι η εξέλιξη της αποχώρησης του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ ήταν αναπόφευκτη, καθώς τη θεωρούσαν προδιαγεγραμμένη. Κι αυτό διότι στήθηκε ένα κόμμα καθαρά αρχηγοκεντρικό με συνέπεια να φθάσουμε στο Πολιτικό Συμβούλιο της Τετάρτης 12 Ιουνίου, όπου η κα Γεννηματά, αν και ήταν μειοψηφία εντός του οργάνου, χάραξε τη γραμμή δίχως να ακούσει τους υπόλοιπους. Είναι χαρακτηριστικό ότι της προτάθηκε να αναλύσει τα σημεία που διαφωνεί στη Βουλή και να ζητήσει την αλλαγή στα συγκεκριμένα σημεία. Μία κίνηση που θα της έδινε πλεονέκτημα και θα έφερνε σε δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό. Όμως η κα Γεννηματά επέλεξε να πει «όχι», απλά και μόνο για να υπάρξουν εκλογικά οφέλη χρησιμοποιώντας τον όρο του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ.

Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό το διάστημα αρκετοί από τους συνομιλητές του Θεοδωράκη, προερχόμενοι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να τον νουθετήσουν συστήνοντάς του ψυχραιμία, μεταξύ αυτών και ο Κώστας Σημίτης, αλλά όλοι διαπίστωσαν ότι αυτό που ενοχλεί τον επικεφαλής του Ποταμιού είναι η διαδικασία που έχει βάλει στις ράγες η κα Γεννηματά, δηλαδή όχι απλά η ΠΑΣΟΚοποίηση του ΚΙΝΑΛ, αλλά η παλινδρόμηση στην εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Όπως λένε χαρακτηριστικά στελέχη του Ποταμιού, που παραβρέθηκαν στις τοπικές συνελεύσεις του ΚΙΝΑΛ ενόψει των εκλογών για την ανάδειξη των τοπικών επιτροπών σε όλους τους δήμους, αύριο Κυριακή, παλαιοί ΠΑΣΟΚοι ζητούσαν από τη στιγμή που δεν μπορεί να αναστηθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου να αναστήσουν την πολιτική που ακολούθησε τη δεκαετία του ’80 σε όλους τους τομείς.

 Ποιον ενοχλεί

Το ερωτηματικό που τίθεται από τους πολιτικούς αναλυτές είναι για ποιον λόγο ενοχλεί ο Σταύρος Θεοδωράκης τη Χαριλάου Τρικούπη, αφού όλοι αναγνωρίζουν πως το Ποτάμι κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο η ΔΗΜ.ΑΡ. και ο Καμίνης λειτουργούν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα όσα κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ οι ψηφοφόροι που το εγκατέλειψαν. Κι όλα αυτά όταν προ μηνών η σύμπλευση του Ποταμιού με το ΠΑΣΟΚ θεωρήθηκε μεγάλη στρατηγική νίκη της Φώφης Γεννηματά. Ένα άνοιγμα στην εναλλακτική και φρέσκια Κεντροαριστερά που το είχε τόσο ανάγκη. Πάνω σε αυτό το αφήγημα στήθηκε ολόκληρο συνέδριο, έγινε εσωκομματική εκλογή, στήθηκαν στην ουρά εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι που ήταν ως τότε εξαφανισμένοι.

Δεν υπήρχε ποτέ η αίσθηση ότι ο Θεοδωράκης θα έφερνε στο ΠΑΣΟΚ εκατομμύρια οπαδούς. Δεν τους είχε. Τις νέες ιδέες του Ποταμιού ήθελε να προσεταιριστεί η κα Γεννηματά. Τη φρεσκάδα του λόγου και τις ρηξικέλευθες απόψεις. Ποιος από το ΠΑΣΟΚ θα τολμούσε να στηρίξει τον γάμο των ομοφυλόφιλων, την ιατρική κάνναβη, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, την αξιοκρατία στο Δημόσιο; Ας μην ξεχνάμε πως στα περισσότερα από αυτά τα νομοσχέδια η κα Γεννηματά έλαμψε διά της απουσίας της.

Κι όμως, όλα αυτά την ίδια ώρα προκάλεσαν τρόμο στη Χαριλάου Τρικούπη και ειδικά στους παραδοσιακούς κι εναπομείναντες ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ (μεγάλοι ηλικιακά). Ακόμη και το σακίδιο του Θεοδωράκη ήταν ένα στιλιστικό ταμπού που το ΠΑΣΟΚ ήθελε να το αποκτήσει. Όμως την ίδια ώρα ο Θεοδωράκης και το Ποτάμι κάθε άλλο παρά βολικοί αποδείχθηκαν. Έτσι φιλικά προσκείμενοι αρθρογράφοι προς το ΠΑΣΟΚ ανακάλυψαν ότι ο Θεοδωράκης δεν έχει δύναμη, έχει αρχηγικές βλέψεις, δεν είναι φρέσκος. Κάποιοι θερμοκέφαλοι, μάλιστα, εισηγήθηκαν στην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να τον διαγράψει.

Κι όπως αναφέρουν οι δημοσκόποι, το Κίνημα Αλλαγής χωρίς τον Θεοδωράκη θα τα καταφέρει. Δεν θα πιάσει το 20% που ονειρεύονται κάποιοι εντός του ΚΙΝΑΛ. Αυτά είναι όνειρα για θερινές νύκτες. Αλλά θα χάσει μια φωνή που εντατικά επιμένει στον δρόμο της Ευρώπης, της φιλελεύθερης οικονομίας, της συμφιλίωσης με τους γείτονες-εχθρούς. Επιμένει για μικρότερο Δημόσιο, για μεγαλύτερη επιχειρηματικότητα, για μεταρρυθμίσεις στη γηραιά Ελλάδα προς τον 21ο αιώνα. Προφανώς η κα Γεννηματά χρησιμοποίησε ως «μπαμπούλα» τον Θεοδωράκη για να σταματήσουν οι αμφισβητήσεις στο πρόσωπό της. Και τώρα που έληξε αυτό το θέμα, ο επικεφαλής του Ποταμιού μάλλον της χαλάει την ησυχία.

Διίστανται οι απόψεις εντός του Ποταμιού

Το κλίμα εντός του Ποταμιού λίγες ημέρες πριν από την αποχώρηση από το ΚΙΝΑΛ δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις και καλό. Οι απόψεις για το διαζύγιο διίστανται ακόμη και σήμερα. Κατά πληροφορίες, ο στενός συνεργάτης του Σταύρου Θεοδωράκη, ο Δημήτρης Τσιόδρας, ακόμα πιστεύει ότι το Ποτάμι πρέπει να συνεχίσει τη μάχη του εντός του Κινήματος Αλλαγής. Παρόμοιες απόψεις έχει εκφράσει και ο Γιάννης Μεϊμάρογλου.

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του Ποταμιού Σπύρος Λυκούδης, σε συνεντεύξεις του τις τελευταίες ημέρες, ασκεί κριτική στους χειρισμούς της ΔΗΣΥ. «Δεν πάλεψα για να συγκροτηθεί ένα ΠΑΣΟΚ-plus που θα μιλά η πρόεδρος και όλοι θα σωπαίνουν», αναφέρει. Υπογραμμίζει πάντως ότι ακόμα και αν συμβεί το αναπόφευκτο δεν θα πρέπει οι βουλευτές του Ποταμιού να τραβήξουν τον δρόμο τους. «Εκτός από τους πολιτικούς σχεδιασμούς υπάρχει και η πολιτική ηθική», λέει με νόημα. Και εκείνος αναμένει την απόφαση του Ποταμιού την 1η Ιουλίου ώστε στη συνέχεια να αποφασίσει με τους «ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς» σε πανελλαδική συνδιάσκεψη τι μέλλει γενέσθαι.

Ο Γιώργος Αμυράς βρίσκεται στα όριά του. Κατά πληροφορίες ο βουλευτής επιθυμεί σφόδρα να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή, δηλαδή στη Ν.Δ. Ο Γιώργος Μαυρωτάς, που είναι ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Σταύρου Θεοδωράκη, δεν έχει πάρει τις τελικές του αποφάσεις. Αναμένει και εκείνος τις εξελίξεις. Ο Γρηγόρης Ψαριανός δηλώνει ότι βρίσκεται ήδη με το ένα πόδι εκτός ΚΙΝΑΛ, αλλά και ότι έχει πάρει διαζύγιο με την Αριστερά. Ο Σπύρος Δανέλλης έχει κατ’ επανάληψη κρατήσει αποστάσεις από το Κίνημα Αλλαγής. Στην τελευταία παρέμβασή του έθεσε ζήτημα συνοχής του ΚΙΝΑΛ αν η ΔΗΣΥ καταψηφίσει τη συμφωνία για τα Σκόπια.

Η επόμενη ημέρα

Αυτό που όλοι σκέφτονται είναι τι θα κάνει το Ποτάμι την επόμενη ημέρα. Ο ίδιος ο κ. Θεοδωράκης εκτιμά πως το κόμμα που ίδρυσε θα βγει ακόμη πιο δυνατό από αυτή την περιπέτεια. Όμως οι δημοσκόποι δεν συμφωνούν και υποστηρίζουν πως θα στερέψει στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε αυτές κι εάν γίνουν.

Και βέβαια εντός Σεβαστουπόλεως έχουν τεθεί πολλά ερωτήματα. Το Ποτάμι φεύγει για να πάει πού; Είναι σε θέση μόνο του να διεκδικήσει την παρουσία του στην επόμενη Βουλή; Δεν είναι προτιμότερο το Ποτάμι να βρεθεί εκτός Βουλής δίνοντας τη μάχη των ιδεών του παρά να βρεθεί εκτός Βουλής χωρίς να δώσει μάχη; Και προς ώρας δεν υπάρχουν πειστικές απαντήσεις.

Τι χρεώνει ο Σταύρος στη Φώφη και η προφητική ομιλία στην Κ.Ε.

Η κύρια αιτία που ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει φθάσει στο αμήν ήταν ο τρόπος της λήψης αποφάσεων στο Κίνημα Αλλαγής από τη Φώφη Γεννηματά. «Πώς είναι δυνατόν να αποφασίζει μόνη της αλλά και στις συνεδριάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου να θεωρεί ότι η άποψή της είναι πλειοψηφία ακόμα και όταν έρχεται σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα μέλη», λέει ακόμη και σήμερα στους συνομιλητές του ο κ. Θεοδωράκης.

Πάντως, όσοι γνωρίζουν πώς σκέφτεται και δρα ο επικεφαλής του Ποταμιού περίμεναν αυτή την έκρηξη. Είχε προϊδεάσει τους πάντες στην ομιλία του στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής, ότι επέρχεται θύελλα, όλοι τον χειροκρότησαν αλλά λίγοι κατάλαβαν τα λόγια του.

«Το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να ανοίγει δρόμους και όχι να ακολουθεί τους δρόμους των άλλων», είχε πει. «Η θέση μας για το Μακεδονικό, η διεύρυνση των δικαιωμάτων, το νέο Σύνταγμα, ο νέος εκλογικός νόμος, η δυναμική Αυτοδιοίκηση είναι ο δικός μας δρόμος, δεν είναι οι απαντήσεις στα ερωτήματα των αντιπάλων μας».

Όπως είχε τονίσει, «η αφωνία της Ν.Δ. και ο συντηρητικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκαλύπτονται κάθε μέρα, και ο στόχος να παραμένει μια μεγάλη πολιτική αλλαγή και όχι απλώς μια κυβερνητική εναλλαγή. Πολιτική αλλαγή, όμως, δεν σημαίνει μία νέα κυβέρνηση από αυτήν τη Βουλή. Πολιτική αλλαγή σημαίνει ότι ετοιμάσαμε τις συνθήκες, ώστε να υπάρξει μεγάλη ανανέωση της επόμενης Βουλής και η επόμενη κυβέρνηση να μην είναι μια από τα ίδια. Το Κίνημα Αλλαγής θα πετύχει αν καταθέσει συνοπτικές, ξεκάθαρες προτάσεις για όλα αυτά που πρέπει να γίνουν. Να νιώσουν οι Έλληνες ότι έχουμε το σχέδιο για μια Ελλάδα ανταγωνιστική και δίκαιη. Μια χώρα που οι πολίτες της θα δημιουργούν και όχι απλώς θα επιβιώνουν».