Mπάτε καταληψίες αλέστε…

Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε εξουσία, φαίνεται πως μεταμορφώθηκε αυτομάτως σε εχθρό. Τίνος; Των «αντιεξουσιαστών», που σε κάθε ευκαιρία εισβάλλουν, καταλαμβάνουν ακόμα και «απαλλοτριώνουν»! Και πλέον η κυβέρνηση απέκτησε ένα ακόμη αγκάθι να την τρυπάει στα πλευρά…  

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Σε επιδημία τείνει να μετατραπεί το κύμα καταλήψεων από «αντιεξουσιαστές», δημιουργώντας ακόμα και πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση με τον αναπληρωτή υπουργό Δημόσιας Τάξεως να παίρνει δημοσίως θέση για τη νέα μόδα της εποχής. Μάλιστα, στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γευθούν πως μια ομάδα πολιτών μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Με πρόσχημα –υποστηρίζουν κυβερνητικοί κύκλοι– τους φυλακισμένους απεργούς πείνας, αντιεξουσιαστές εισέβαλλαν τις προάλλες στο κομματικό ραδιόφωνο «Στο Κόκκινο», βολεύτηκαν, παρήγγειλαν πίτσες και έμειναν εκεί για 6 ημέρες! Μόνο που η υπόθεση αυτή έχει πολλά σκοτεινά σημεία, που πλέον η πολιτεία πρέπει να φωτίσει:

-Για αρχή η κυβέρνηση είχε ήδη δρομολογήσει το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φυλακών Τύπου Γ΄, που επί της ουσίας ήταν το αίτημα των «πολιτικών» κρατουμένων, αν κανείς μπορεί να χαρακτηρίσει έτσι καταδικασθέντες για τρομοκρατία.
-Οι αντιεξουσιαστές κατέλαβαν τον μόνο ίσως ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος μετέδιδε τα αιτήματά τους ενώ τους είχε κιόλας φιλοξενήσει.
-Οι «αντιεξουσιαστές» δεν δίστασαν να… απαλλοτριώσουν εξοπλισμό κατά την έξοδό τους από τον σταθμό. Από αναρχικοί, λοιπόν, έγιναν κλεφτρόνια του κοινού ποινικού κώδικα.

Το κύμα των καταλήψεων, πάντα με το ίδιο αίτημα, σύντομα εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, με στόχο πανεπιστήμια, δημαρχεία και δημόσιους οργανισμούς. Έκαναν ένα πέρασμα ακόμα και από τη Βουλή, έστω και αν εκεί περιορίστηκαν σε διαμαρτυρία και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν. Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν όλοι οι συμμετέχοντες ανά την Ελλάδα ανήκουν στην ίδια πολιτική ομάδα: αν δηλαδή είναι όντως αντιεξουσιαστές. Και αυτό καθώς ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είχαμε αντιδράσεις, καταστροφές και βία, αλλού η διαμαρτυρία ολοκληρωνόταν σε σύντονο χρονικό διάστημα και μάλιστα μέσα σε ειρηνικό κλίμα.

Δεν είναι τυχαίο ότι μια μέρα πριν την παρέμβαση Πανούση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Πετράκος είπε αυτό που κάποιοι ψιθύριζαν: «Πρέπει να προβληματιστούμε όλοι μας. Δεν είναι μόνο στους δήμους, είναι και στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα, έγιναν στο “Κόκκινο”. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό είναι καλό η ΕΥΠ να το κοιτάξει. Τυχαία είναι όλα αυτά; Δεν ξέρω αν είναι ξένος ή εσωτερικός δάκτυλος, γιατί να είναι ξένος; Προβληματίζομαι ιδιαιτέρως και δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτα». Συμπλήρωσε δε περιγράφοντας με τον καλύτερο τρόπο το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της στάσης του στο παρελθόν: «Κανένας μας δεν πρέπει να αποκλείει τίποτα, αλλά με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο εργαζόμενος ο οποίος διαμαρτύρεται, δεν πρόκειται να χτυπηθεί. Ούτε συνταξιούχος, ούτε μαθητής, ούτε ηλικιωμένος. Έχω μια διαφορετική αντίληψη, αλλά από την άλλη μεριά, δεν είμαστε και ιδιαιτέρως αγαθοί με ό,τι γίνεται».

Το άρθρο Πανούση
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ανοίγει και ακόμη μία συζήτηση, η οποία θα πρέπει να κλείσει άμεσα, με σαφή όμως συμπεράσματα: ποιος είναι ο ρόλος της Αστυνομίας; Το θέμα αυτό άνοιξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο ο αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης, καθηγητής Γιάννης Πανούσης. Με ένα άρθρο που καταλάμβανε όλο το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Τα Νέα» προκάλεσε αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Τα βασικά ερωτήματα που έθεσε είναι:

-«Έχει επιστημονικό ενδιαφέρον το ότι μερικοί “καθαρόαιμοι αριστεροί” (ποιος τους έχρισε, άραγε;) θεωρούν “φασιστικό” ό,τι δεν τους αρέσει και το υβρίζουν ως χυδαίο. Ιδού το ήθος των “γνησίων”…»
-«Θα ήθελα να μάθω πώς νοούν οι “καθαρόαιμοι” την “αριστερή Αστυνομία”. Να καίγονται οι αστυνομικοί από τους κουκουλοφόρους; Κι αν ναι, ποιοι εκπροσωπούν τη Δημοκρατία και την Κοινωνία και από ποιους ελέγχονται;»

«Όποιος θεωρεί ότι στο σύγχρονο διεθνές και ευρωπαϊκό πεδίο Αριστερή Διακυβέρνηση σημαίνει ανοχύρωτη χώρα και πόλη (δίχως προσωπική, κοινωνική, εθνική ασφάλεια, δίχως στρατό και δίχως αστυνόμευση, ίσως και χωρίς δικαστές ή φυλακές), όποιος πιστεύει ότι τα διδάγματα της Ιστορίας μάς είναι περιττά (αφού όλοι οι λαοί είναι “αδελφωμένοι” – sic) και ότι η Παιδεία μάς επιτρέπει κάθε ανομική δράση (sic), τότε όχι μόνο δεν έχει σχέση με την Αριστερά αλλά ούτε και με τη Δημοκρατία», σημειώνει μεταξύ άλλων.

Σε δηλώσεις του λίγο αργότερα, τόνισε πως πρόκειται (σ.σ. οι καταλήψεις) για καθαρά πολιτικό ζήτημα και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, καθώς δεν πρόκειται για κοινωνικά αποδεκτό. Όσον αφορά το ρόλο της αστυνομίας έφερε ως παράδειγμα την περίπτωση της Βουλής: οι υπαίτιοι συνελήφθησαν για να αφεθούν στη συνέχεια ελεύθεροι. «Η αστυνομία έκανε τη δουλειά της αλλά την εξέλιξη τη γνωρίζετε», είναι η χαρακτηριστική του δήλωση, υποστηρίζοντας τη θέση του περί πολιτικού προβλήματος. Εκτός όλων των παραπάνω, η κυβέρνηση καλείται πλέον να εντοπίσει αν στο εσωτερικό της υπάρχουν στελέχη που καλύπτουν δράσεις που αφήνουν τη χώρα ανοχύρωτη, καθώς στο παρασκήνιο κάποιοι σημειώνουν πως ο αρμόδιος υπουργός είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά ο πολιτικός του προϊστάμενος είχε αρνηθεί να ασχοληθεί. Κάτι που οδήγησε και στη μεταφορά του υπουργείου Δημόσιας Τάξεως υπό τη σκέπη του υπουργείου Δικαιοσύνης. Κάτι που αποτελεί και παλαιότερη πρόταση του Γ. Πανούση.

Προκαλούν οι δράστες
Την ίδια ώρα, οι δράστες της… διαμαρτυρίας στη Βουλή επιλέγουν να φανούν ακόμα πιο προκλητικοί αποδεικνύοντας με τη στάση τους πως όντως εισέβαλαν στον χώρο παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Σε κείμενό τους, αφού πρώτα αναφέρουν τα αιτήματα των απεργών πείνας (πολλά από τα οποία έχουν ήδη ικανοποιηθεί μέσω της νομοθετικής πρωτοβουλίας), πάνε ένα βήμα παραπέρα ως αυτόκλητοι υπερασπιστές των πάντων με αναφορές στους οικονομικούς μετανάστες, τους πρόσφυγες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης…

«Ανέκαθεν τα κινήματα αλληλεγγύης που αναπτυσσόταν στόχευαν τους εκάστοτε διαχειριστές που υπήρχαν στην κυβερνητική εξουσία όταν λάμβανε χώρα μια απεργία πείνας. Δηλαδή τώρα με “αριστερή κυβέρνηση” θα πρέπει το κίνημα αλληλεγγύης να σταματήσει τον αγώνα και να αναθέσει τη λύση στους “αριστερούς διαχειριστές”; Τώρα θα πρέπει να “εμπιστευτούμε” την κυβέρνηση και να παρακολουθούμε;» σημειώνουν, ενώ απαντώντας στους ισχυρισμούς ότι απολαμβάνουν της ανοχής της κυβέρνησης θυμίζουν: «Το 2008 με τις γενικευμένες συγκρούσεις και καταλήψεις σε όλη τη χώρα, ποιανών την ανοχή απολαμβάναμε; Μήπως των υπουργών της δεξιάς; Όταν κρατήθηκε όμηρος ο Βενιζέλος στο πολυτεχνείο με κυβέρνηση ΝΔ τι είδους πολιτικό κενό εκμεταλλευτήκαμε; Όταν πηγαίναμε στα σπίτια, του τότε πρωθυπουργού Σημίτη και πρόσφατα στου Σαμαρά, υπήρχε και τότε “κατειλημμένο κράτος” και “ξέφραγο αμπέλι”;»

Καταλήγοντας ξεκαθαρίζουν πως «την πόρτα της βουλής την έκλεισαν μετά την άφιξή μας. Αν θέλαμε μπαίναμε, αλλά η απόφαση μας ήταν να μείνουμε με το πανό στο περιστύλιο»…