Μπλακ Φράιντεϊ και τα μυαλά στο… μπλέντερ

Έχουν στις Αμερικές μπάρμπεκιου… αποκτήσαμε και μεις. Έχουν στις Αμερικές  Χαλογουίν…  αποκτήσαμε και μεις. Έχουν στις Αμερικές Μπλακ Φράιντεϊ…  ε, κάπου θα ήταν και ντροπή να μην αποκτήσουμε και μεις. Κάποτε ο Έλληνας φημιζόταν για το πόσο μπροστά ήταν, και πλέον κατάντησε μια κόπια των άλλων.

Γράφει η Εύα Διαμαντή

Είχες εσύ ποτέ, καλέ μου άνθρωπε, την ανάγκη ν’ αποκτήσεις ρομποτικό σκουπάκι που κόβει βόλτες μόνο του και στουκάρει στις γωνίες του σπιτιού σου, με μοναδικό αποτέλεσμα να εκνευρίζει τον σκύλο και τη γάτα σου; Είχες ποτέ την ανάγκη ν’ αποκτήσεις ψυγείο που θα μπορείς να ρυθμίζεις τη θερμοκρασία του από το κινητό όσο είσαι στη δουλειά; Κατ’ αρχάς, για ποιο λόγο να θέλει κάποιος να παίξει με τη θερμοκρασία του ψυγείου του όσο είσαι στη δουλειά; Κάτι τέτοια με κάνουν να σιχαίνομαι τις αμερικανιές: Σου δημιουργούν ανάγκες που δεν έχεις και στο τέλος καταλήγεις να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτές.

Και τώρα ξέρω ότι είσαι έτοιμος να με πυροβολήσεις με το επιχείρημα των χαμηλών τιμών και θα μου πεις ότι είναι ευκαιρία ν’ αγοράσεις το Άι-Φον στην προνομιακή τιμή των 799.99 ευρωπουλακίων και το Πλεϊστέισον κοψοχρονιά, και εν μέρει καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό και τη γενικότερη κάψα σου να τ’ αποκτήσεις όλα αυτά. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβω ότι δούλεψες αγόγγυστα σαν είλωτας, στερούμενος πολλά και διάφορα κάνοντας φρικτές οικονομίες. Όμως αξίζει, ρε φιλαράκι;

Έλα, πες την αλήθεια τώρα… αξίζει να δώσεις τα ωραία σου τα λεφτουδάκια για κάτι που θα σε αποβλακώσει στον καναπέ και για ένα κινητό που ξέρεις ήδη ότι στο μοναδικό που θα σου φανεί χρήσιμο είναι να βγάζεις καλές φωτογραφίες; Και δεν το λέω σαν ταμένη, φανατική χρήστης άλλης εταιρείας. Σου μιλάω καθαρά και αντικειμενικά. Πάντα πίστευα ότι το Άι-Φον είναι ή για επιχειρηματίες που έχουν πολλές επαφές και λαμβάνουν ένα κάρο μέιλ μέσα στη μέρα ή για φωτογράφους που βαριούνται να κουβαλάνε τον εξοπλισμό τους.

Και να σου πω και το άλλο: Η Μπλακ Φράιντεϊ είναι μια κοροϊδία και μισή. Βρίσκεις κάτι π.χ. στα 500 ευρώ και το βάζεις στο «καλάθι» σου, περιμένεις να δεις τι σκόντο θα κάνουν και ξαφνικά το βλέπεις –λίγες μέρες πριν την περιβόητη Παρασκευή– ν’ ανεβαίνει στα 550 ευρώ. Δεν το κάνουν για να σε αποθαρρύνουν, μην αγχώνεσαι. Το κάνουν έτσι ώστε μόλις ξεκινήσει το πανηγύρι να το «ρίξουν» στην ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ 499.99 ευρώ ΜΟΝΟ!!! Και αυτό, φίλε μου, είναι το λεγόμενο «μάρκετινγκ»…

Κάθονται σε μια εταιρεία 20 γραβατωμένοι και σκέφτονται πώς θα σου πάρουν λεφτά, αλλά χωρίς να νιώσεις τη δυσφορία ότι σ’ τα παίρνουν. Τι κάνουν λοιπόν οι δαιμόνιοι; Δίνουν χαρά στα μάτια σου, φυσικά! Γιατί εδώ που τα λέμε… άλλη χάρη έχει το 500άρικο κι άλλη το 400άρι. Άσε που εν τη ρύμη του λόγου αυτό θα πεις σε όποιον σε ρωτήσει:

«Πόσα πλήρωσες;»

«Ένα 400άρι έδωσα, αδερφέ. Το βρήκα ευκαιρία!»

Τα τελευταία χρόνια, κυκλοφορεί ένας μύθος γύρω από τη γέννηση της «Βlack Friday», ο οποίος υποστηρίζει ότι πήρε τ’ όνομά της  τον 18ο αιώνα, όταν ιδιοκτήτες των νότιων φυτειών στις ΗΠΑ  είχαν την ευκαιρία ν’ αγοράσουν σκλάβους με έκπτωση την επομένη της ημέρας των Ευχαριστιών

Και αφού σε ξύπνησα και σ’ έβαλα λίγο στο κλίμα κι επειδή το θέμα μας είναι όπως προείπα οι αμερικανιές… ξέρεις πώς προέκυψε η «Μαύρη Παρασκευή»;

Τα τελευταία χρόνια, κυκλοφορεί ένας μύθος γύρω από τη γέννηση της «Βlack Friday», ο οποίος υποστηρίζει ότι πήρε τ’ όνομά της τον 18ο αιώνα, όταν ιδιοκτήτες των νότιων φυτειών είχαν την ευκαιρία ν’ αγοράσουν σκλάβους –οι οποίοι, ας μην ξεχνάμε, ήταν νέγροι που κουβαλούσαν από την Αφρική– με έκπτωση την επομένη της ημέρας των Ευχαριστιών. Μάλιστα η εκδοχή αυτή οδήγησε κάποιους να ζητήσουν το μποϊκοτάζ των αγορών αυτών κατά την ημέρα εκείνη.

Όταν λοιπόν οι τσιφλικάδες τελείωναν τις αγροτικές εργασίες, τους πουλούσαν για να μην τους ταΐζουν και να μην τους στεγάζουν στην περίοδο του χειμώνα. Συγκεκριμένα, μια συνήθης τακτική ήταν να πουληθεί μια οικογένεια Μαύρων σε περισσότερους από έναν έμπορο. Έτσι, με την αλλαγή αφεντικού κάθε φορά διαλυόταν η οικογένεια. Πολλοί από τους σκλάβους θα πέθαιναν από το κρύο έτσι κι αλλιώς, οπότε την άνοιξη θα αγόραζαν άλλους. Η πλειοψηφία που αγόραζε έγχρωμους, ήταν επαγγελματίες έμποροι δούλων και ο σκοπός τους ήταν τα τακτικά αλισβερίσια, διότι ασφαλώς η μαζική φροντίδα στοίχιζε λιγότερο απ’ ό,τι η φροντίδα λιγοστών μαύρων.

Αυτές ο αγοραπωλησίες γίνονταν την τελευταία Παρασκευή του Νοεμβρίου.

Γι’ αυτό την ονόμασαν «Μαύρη Παρασκευή»…

Οι Αμερικανοί κατάφεραν να μετατρέψουν μια απάνθρωπη ημέρα σε γιορτή και να τη μεταδώσουν λίγο-λίγο σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπως και κάθε άλλη μπουρδάρα που κάνουν κατά καιρούς και την πασαλείβουν με γκλίτερ για να φαίνεται ωραία.

 

Αυτά είχα να σου πω αυτήν τη βδομάδα. Σκέψου σωστά – Ξόδεψε λογικά!